Sosyal refah: Sosyal refah, toplumun bir bütün olarak sahip olduğu refah düzeyi,
sosyal imkânlar ve ekonomik anlamdaki zenginliklerinin bütünü olarak ifade edilmektedir.

Devlet

Sosyal politikanın ilk ve en genel hedefi, refah seviyesinin yükseltilmesi ve refahın toplumsallaşmasıdır. Sosyal politikanın konularını oluşturan sosyal sorunlarda yaşanılacak olumlu gelişme, sosyal politikanın hedefidir. Örneğin işsizliğin azaltılması, yoksulluk oranının düşmesi ve özürlülerin toplumsal hayata katılmasında yaşanılacak her olumlu gelişme sosyal politikanın vazgeçilmez hedefleridir.

Nijer kişi başı 920 dolarlık geliri ile en yoksul 6. ülke olmuştur.  Cevap C'dir. Katar, Bermuda ve Norveç ise dünyanın en zengin 10 ülkesinden üçüdür.

Bozulan sosyal barışın sağlanmasında, ulusal sendikal hareketlerin uluslararası
boyut kazanması ve uluslararası baskıyı artırması, kapitalist anlayışa karşıt düşünce
hareketlerinin güç kazanması, siyasal barışın sosyal adaletle desteklenmediği
sürece kalıcı olamayacağı düşüncesinin öne çıkması ve uluslararası rekabetin eşitlenmesi düşüncesi, uluslararası sosyal politika araçlarının doğumunu ve gelişimini
hazırlayan temel nedenlerdir.

İşsizliğin Ekonomik Etkileri

- İşsizlik, ekonomik etkinliğin bir göstergesidir. İşsizlik oranının yükselmesi, bir ekonominin daha fazla üretebilme gücü olduğu hâlde bunu değerlendiremediğini ortaya koymaktadır.

- İşsizliğin yükselmesi durumunda tüketici nüfus üzerindeki baskı da artar.

- İşsizlik, bağımlılık oranını da etkilemektedir. İşsizliğin arttığı dönemlerde bağımlılık oranı yükselirken azaldığı dönemlerde bağımlılık oranı da geriler.

- İşsizliğin artması, ekonomideki tasarruf eğiliminin azalmasına ve yatırımların düşmesine neden olur.

- İşsizlik, gelir dağılımı eşitsizliğini ve yoksulluğu artırır.

- İşsizliğin yükseldiği dönemlerde transfer harcamaları artar.

- İşsizlikle birlikte bağımlı çalışanların sayısındaki azalışa bağlı olarak aktif sigortalı sayısı düşer ve dolayısıyla sosyal güvenlik gelirleri azalır.

- İşsizliğin artması, çalışan sayısı ve işletme kârlarını olumsuz yönde etkilediğinden vergi gelirleri azalır. Doğru cevap B'dir.

Soruda ifade edilen gelir dağılım türü sektörel gelir dağılımını ifade eder. Sektörel gelir dağılımı; tarım, sanayi ve hizmet gibi  üretim sektörlerinin ulusal gelire hangi oranda katkıda bulunduğunu gösterir.

Geniş anlamda istihdam; ‘’Üretim faktörlerinin belirli bir dönem (genellikle bir yıl) içerisinde kullanılma derecesi’’ olarak ifade edilebilir.

Sosyal politikanın değişmeyen temel misyonu, toplumu oluşturan bireyler ve gruplar arasındaki sosyo-ekonomik farklılıkların azaltılarak toplumsal dengenin korunmasıdır.

Sosyal politikanın ana finansman kaynağını devlet bütçesi oluşturur. Buna göre doğru cevap B şıkkıdır.

Feodal ilişkiler sisteminin; kilisenin, toprak sahiplerinin, geleneklerin ve kutsallıkların egemen olduğu bir yapıdan meydana geldiği görülmektedir. Serfler ise toprakla birlikte alınıp satılabilen kölelerdir. Doğru cevap D seçeneğidir.

Çalışanların satın alma gücünün korunması için vergi indirimleri yapılması, çalışma hakkı çerçevesinde düzenlenen sosyal politikalardan biri değildir.

YANIT A.

Sosyal politikanın kapsamı, bütün toplum kesimleri ve toplumun refah›n› ilgilendiren bütün sosyal sorunlardır.

Köleci Toplum Düzeni: İlkel topluluklardan sonra oluşan ve iktisadi faaliyetin emek unsurunun köleler tarafından yerine getirildiği toplum düzenidir.

İkincil gelir dağılımı ise devletin belirli bir dönem içerisinde serbest piyasada oluşan gelire çeşitli yollarla müdahale etmesi sonucu oluşan gelir dağılımıdır. İkincil gelir dağılımı kavramı, gelirin yeniden dağılımı olarak da ifade edilebilir. Doğru cevap B'dir.

Öncelikli olarak hedef gruplara yönelmesi, pasif istihdam politikalarının temel özelliklerinden biri değildir.

Kişisel gelir dağılımında eşitsizliğin boyutunun saptanması için kullanılan Lorenz
eğrisi kutu şeklinde bir diyagram içinde gösterilmektedir. Doğru cevap C'dir.

Mecelle: Ahmet Cevdet Paşa başkanlığındaki bir bilim kurulu tarafından hazırlanan ve 1877 yılında Sultan Abdülhamit tarafından uygulanmaya başlayan ilk Medeni Kanun’dur. 1926 yılında kabul edilen Medeni Kanuna kadar yürürlükte kalmıştır.