“Hak eden yoksul” kavramı, yoksullaşmama olanağına sahip olamama, yoksulluğu ortadan kaldıracak potansiyeli bulamama durumu ile ortaya çıkmıştır.

Sen’in ortaya koyduğu yapabilirlik yaklaşımından
farklı olarak, Nussbaum’un yapabilirlikler
yaklaşımı her birey için garanti edilmesi gereken 10 temel
yapabilirlik içermekte ve hükümetler bireyleri bu 10 temel
yapabilirliği gerçekleştirme özgürlüklerini garanti
etmelidirler. Hayat, Sağlık, Bütünlük, Duyumlar,
Duygular, Muhakeme-Pratik akıl, Yakın ilişki, Hayvanlar-
Bitkiler, Oyun, Çevresinde kontrol gücünün bulunması.

Sanayi Devrimi’nin başladığı ülke İngiltere'dir.

Borç Esareti Tuzağı: Yoksulların aldıkları borçları ödeyemeyecek duruma gelmeleriyle ve her borcu bir başka borç alarak kapatma durumları dolayısıyla içine düştükleri borç esareti tuzağı.

Rawls’un ana sosyal metaları arasında “İtibar” diye bir kategori bulunmamaktadır.

Verilen özellikler işlevsel yaklaşıma aittir.

Yapısal yoksulluk yaklaşımı, isminden de anlaşılacağı üzere yoksulluğu, bireysel bir sebebe bağlamamakta, aksine toplumsal, iktisadi, kültürel pek çok değişkenin bilesimi olan yapısal bir mesele olarak ele almaktadır.

Mülk sahibi olmak, ifade özgürlüğü ve siyasi katılım bireylerin çevresini kontrol edebilme konusundaki yapılabilirliklerdir. Bunlar C şıkkında birlikte verilmiştir.

İngiliz sosyolog ve araştırmacılar Charles Booth (1840 – 1916) ve Seebohm Rowntree’nin (1871 – 1954) araştırmalarında 19. yüzyılın sonları ve 20. yüzyılın ilk yarısında Londra ve York şehirlerinde yaptıkları gelir ve tüketim odaklı araştırmalara da- yanan mutlak yoksulluk tanımı, bireylerin mutlaka sahip olması gereken minimum bir gelir veya tüketim seviyesinin var olduğu fikrini temel alarak, bu gelirin altında bir gelire ya da bu tüketim seviyesinin altında bir tüketim seviyesine sahip olan bireyleri yoksul bireyler olarak kabul etmektedir. 

John Rawls’un “hakkaniyet olarak adalet” kavramı, liberteyenizmin adaletin sosyal boyutunu hiç dikkate almayan yaklaşımı ile sosyal adalete eşitlikçi ve kamusal faydayı temel alarak yaklaşan sosyal adalet yaklaşımlarını birbiriyle yakınlaştıran, bir diğer deyişle uzlaştıran kimi önemli niteliktedir önerileri bulunmaktadır.

İlk örgütlenme hareketleri de bu düşünce yörüngesinde İngiltere’de görülmüştür. İlk isçi örgütü 1792’de bir ayakkabıcının başlattığı ve Londra Yazışma Derneği adını taşıyan dernektir. Bu derneğin yayılma eğilimi göstermesi 1799’da Derneğin kapatılmasıyla sonuçlanmış ve 1800 yılında da her türlü örgütlenme yasağı getiren Birleşme Yasası çıkarılmıştır.

Aile-çocuk işgücü tuzağı, cehalet tuzağı, elverişsiz koşullar tuzağı ve çalışma tuzağı Smith’in “yoksulluk tuzakları” arasında gösterilirken “eşitsizlik tuzağı” şeklin bir sınıflandırmaya gidilmemiştir.

Rawls’un ortaya attığı teoride, bireylerin ana sosyal metaları sahipliğinin sosyal adaletin sağlanmasında temel unsur olarak görüldüğü bir sosyal adalet anlayışı hâkimdir. Hâlbuki farklı birçok özelliğe sahip olan birey aynı sosyal metaya sahip olsalar dahi, onların farklı özellikleri bu sosyal metadan aynı oranda fayda sağlamalarını engelleyebilir. Rawls’un sosyal adaleti bir araç olarak düşünülebilecek olan “ana sosyal metalar”ın sahipliği ile sınırlandırması ve bu metaların faydaya çevrilmesinde bireylerin farklılıklarını büyük oranda göz ardı etmesi en etkili eleştiriyi ifade etmektedir. Doğru cevap A seçeneğidir.

Platon için adile olmak fazilettir. Böylece Platon bu yaklaşımıyla konuyu sosyal değil, bireysel bir tercihe indirgemiştir.

Rawls, liberal geleneğin takipçisi olmakla birlikte, sosyal adalet konusundaki görüşleri onu diğer klasik liberal düşünürlerden ayırmaktadır.

Thomas Hobbes, David Hume, John Locke gibi önde gelen düşünürler Aydınlanma Dönemi’nde adalet kavramının gelişmesine önemli katkılar sunan isimler olarak ön plana çıkmıştır.

Yukarıdaki seçeneklerden, kadının öğrenmeye isteksiz olması seçeneği, yoksulluğun kadınlaşmasının nedenleri arasında yer almaz.

Yeniden dağıtımcı ya da sosyal adalete ilişkin bir tartışmada “eşitlik” kavramını ilk kez vurgulayan Aristo’ya göre adil toplum “eşitlerin eşit oranda, eşit olmayanların ise eşitsiz oranda” zenginliğe sahip olduğu toplumdur. Öte yandan, akılda tutulması gereken önemli bir nokta Aristo’nun “eşit bireyler” ifadesindeki eşitlik vurgusu toplumda yaşayan ve statüleri itibari ile eşit olan bireyleri ifade etmektedir.

Düşünce alanında liberal düşünceye ilk tepki
sosyal politikanın kurucularından sayılan Simonde de
Sismondi’den gelmiştir. Ona göre, devletin bir parça
etkinliği uygulamadaki sayısız sorunu çözebilecektir.

1998 yılı Nobel Ekonomi Ödülü’nü alan Amartya Sen’in, Dünya Bankası verilerine dayanarak yaptığı çalışmalar kalkınmanın sadece ekonomik çıktıya ilişkin bir olgu olmadığını göstererek insani kalkınma paradigmasının ortaya çıkmasında katkıda bulunmuştur.