Doğru cevap d'dir.

Hikayeci tarih türünde olaylar yorumlanmadan aktarılırken, öğretici tarhte aynı zamanda olaylardan faydalı sonuçlar da çıkartılır. Siyasi tarihte devletlerin doğuşu, gelişmesi ve birbirleri ile ilişkilerine odaklanırken, uygarlık tarihinde ise dünyadaki uygarlıklar konu edinilir. Araştırıcı (Nedennasılcı) Tarih ise modern tarih yazımında etkin olan tarz olup tarihi bir olayı incelerken, olayın gerçek şekline ulaşmada daima “neden-nasıl” sorularını soran tarih yazımı türüdür. Doğru cevap C'dir.

Bir kimsenin veya kuruluşun adının, unvanının, mahlasının, metal veya başka sert cisimlere ters olarak kazınarak elde edilen nesnelere mühür denilir. Mühürler, ilk çağlardan itibaren gelişerek ve çeşitli şekillere girerek günümüzdeki şeklini almışlardır. Cevap: C şıkkıdır.

Doğu kültüründe evliyalar, şeyhler vb. batı kültüründe de azizler, azizeler hakkında söylenenlere menkıbe denilir. Bunlar özel bir anlatım tarzına sahiptirler. Kişilerin menkıbeleri anlatılırken, daima mensup oldukları dinin kaynaklarına referans vererek, onları örnek gösterirler. Zamanla bu anlatımlar, Menakibnâme adı ile yazılı eserlere dönüşmüştür. 

I. özellik A şıkkının,

II. özellik B şıkkının,

III. özellik C şıkkının

ve IV. özellik de D şıkkının özelliklerindendir.

Ancak söz konusu özellikler arasında E şıkkındaki hikâyelerden bahseden bir özellik yoktur. Doğru yanıt E şıkkıdır.   

Kine, dinlenmek ya da yemek yemek için kullanılan bir tür mobilya idi.

Klasik Roma tarihçiliği M.Ö. I. yüzyılın ortasında Sallustius’la başlatılır. Çünkü Sallustius’tan önce, tarih yazanlar ya yıllıklar  ya da anı türünde eserler vermişlerdir. Cevap: C şıkkıdır.

Ortaçağ tarihi araştırmalarının başlıca sorunları, araştırmalarda kullanılacak metod ve kaynaklar Jean Sauvaget ve Cl. Cahen tarafından hazırlanan genel nitelikli şu iki çalışmada incelenmiştir: J. Sauvaget, Introduction to the History of the Muslim East, ed. Cl. Cahen, Los Angeles 1965 (Farsça tercümesi: Medhal-i târîh-i şark-i islâmî, Farsça terc. Nûfl Aferîn Ensârî, Tahran 1366/1987); Cl. Cahen, Introduction a l’histoire du Monde Musulman Médiéval VIIe XVe siècle, Paris 1982 (Farsça tercümesi: Der-âmed-i ber-târîhi islâm der-kurûn-i vustâ, Farsça terc. Esedullâh ‘Alevî, Meflhed 1370/1991). Bu konudaki Türkçe çalışmalar arasında ise şu iki eser zikredilebilir: Z. V. Togan, Tarihte Usûl, İstanbul 1985; Yusuf Ziya Kavakçı, İslâm Araştırmalarında Usul, Ankara 1982.

Osmanlı Devleti’nin son yüzyılında  rık’a devletin resmi yazısı olmuştur.

Matbaanın icadından sonra ilk gazete 1609 yılında Strasburg’da Almanca olarak yayımlandı, ardından Londra, Paris,Roma ve diğer ülkelerde de yayımlanmaya başladı. Matbaanın geç geldiği Osmanlı devleti sınırları içinde ilk Türkçe-Arapça gazete 1828 yılında  Mısır’da yayımlanan Vak’a-i Mısrıyye’dir. Ancak Osmanlı Devletinin ilk resmi gazetesi 1831’de yayımlanan Takvim-i Vekâyi’dir. Cevap: A şıkkıdır.

Bu eserlerin adı yıllık anlamına gelen annales idi.

Efsaneler, yaygın olmakla ve ait oldukları milletlerin karakterlerini yansıtmakla birlikte, içindeki rivayetlerde gerçek ile hayalin karışmasından dolayı kaynak değeri zayıf olan materyallerdir.  

Efsaneler; halk edebiyatının vazgeçilmez ürünlerindendir. Hayali ve gerçek olaylar iç içe geçmiştir. Hatta içindeki anlatımlar ve kahramanlar ne kadar olağanüstü olursa, o nispette kutsanmış söylentilere dönüşürler. Cevap E şıkkıdır.

Roma İmparatoru Augustus’un icraatını anlattığı “Ankara Anıtı (Monumentum Ancyranum), bir yazıt olması nedeniyle “epigrafik” bir kaynak olmasına rağmen, birinci elden bir nitelik taşımayıp, imparatorun bizzat kaleme aldığı ve icraatını bizzat kendi görüşleriyle değerlendirdiği bir metindir.

Tarih, zaman tespiti ve kronolojik hesaplar, Ortaçağ tarihi araştırmacılarının en çok karşılaştığı güçlükler arasında yer almaktadır. Ortaçağ İslâm dünyasında kaynak ve vesikalarda genellikle hicrî takvim kullanılmıştır. Hicrî takvimin miladî takvime çevirilmesi esnasında zaman zaman hatalar ortaya çıkabilmektedir. Bu tür hataları en aza indirebilmek için, araştırmacıların ayrıntılı çevirme kılavuzlarına başvurmaları gerekmektedir. İslâm dünyasında hicrî takvimin yanı sıra, Selçuklular zamanında Takvîm-i Celâlî ya da Takvîm-i Melikî, İlhanlılar zamanında ise Takvîm-i Hânî isimli takvimler kullanılmıştır. Yine Ortaçağ İslâm dünyasında, Moğol istilâsından sonra zaman zaman On İki Hayvanlı Türk Takvimi’nin de kullanıldığı görülmektedir.