Tarım ekonomisinin bazı teknik ve sosyal bilimlerle yakın ilişkisi vardır. Bunlar arasında; hukuk, ahlak, etik, sosyoloji, psikoloji, agronomi, zootekni, jeoloji, mühendislik, ormancılık, istatistik, matematik, ekonometri sayılabilir.

Biyolojik çeşitlilik, canlıların farklılığını ve değişkenliğini, içinde bulundukları
karmaşık ekolojik yapılarla, birbirleriyle ve çevreleriyle karşılıklı etkileşimlerini
ifade etmektedir.

Teknik bilimlerde olduğu gibi sınırları kesin olmamakla birlikte Tarım Ekonomisinin başlıca dalları şunlardır:
• Tarımsal Üretim Ekonomisi, Tarım İşletmelerinin Planlanması, Tarım Muhasebesi, Tarımsal Finansman
• Tarımsal Kıymet Takdiri, Tarımsal Proje, Tarımsal Pazarlama, Tarımsal Kooperatifçilik, Tarım Ekonomisi İstatistiği, Doğal Kaynaklar ve Çevre Ekonomisi
• Ekonometri, Tarım Tarihi ve Deontolojisi, Tarım Politikası, Kırsal Sosyoloji, Kırsal Kalkınma, Tarımsal Yayım ve İletişimi, Tarım Hukuku. Bitki Bilim bu dallar arasında yer almaz.

TARIM EKONOMİSİ İLMİNDE YÖNTEM
Yöntem, gerçeğin ortaya çıkarılması için izlenen yoldur. Tarım ekonomisi çalışmalarında kullanılan genel araştırma yöntemleri sekiz grupta toplanabilir:
1. Endüksiyon (tüme varım) yöntemi
Tek tek olaylardan, genel kurala ulaşmak şeklinde ifade edilebilir. Verilerin
toplanması ve analizi, hipoteze bağlı olmadan objektif şekilde yapılır. Her
araştırmada, olaylara ait veri ve belgelerin toplanması, nedenleri bulmak,
kanunlara varmak şeklinde üç aşama görülür.
2. Dedüksiyon (tümden gelim) yöntemi
Genel kurallardan, özel veya bireysel sonuçlar çıkarılır. Probleme teorik bir
çözüm düşünülür ve geçerli verilerin toplanması, analizi yoluyla hipotez
test edilir.
3. Tarihi yöntem
Tarihi incelemekle, ekonomik, sosyal ve teknik olayların geçirdiği değişimler, bunların nedenlerini ortaya koyan kanunlar bulunur.
4. Gözlem ve tecrübe yöntemi
Olayların izlenmesi, gözlem ve tecrübe ile olur. Gözlemde olaylar doğal akışı
içinde incelenir. Gözlem araştırıcı tarafından veya gözlemi tespit eden mekanik bir araçla yapılır. Tecrübede ise küçük ölçüde testler yapılarak, bunların
daha geniş uygulanmasıyla ortaya çıkacak sonuçlar öğrenilmeye çalışılır.
5. Anket ve örnekleme yöntemi
Anket, sosyal ve ekonomik olayların belirli bir kısmını incelemek amacıyla
yapılan veri temininde kullanılan bir görüşmedir. Ankette bilgi toplayana
anketör, bilgi verene ise denek denir. Anketle elde edilen sonuçlar, benzer
olayların tümüne uygulanabilir.

Tarımsal üretim değeri içinde bitkisel üretim %70, hayvansal üretim ise % 30 düzeyde paya sahiptir.

"Tarım için çevre koşullarından en önemlisi “..iklim.......”dir. Çünkü.iklim.......koşullarına gore tarımsal uretim avantajlı hale gelebilir. Orneğin cevre koşullarını uygun hale getirerek bir kg muz uretmenin maliyeti 20 TL ise, iklim koşullarının muz  yetiştirilmesine uygun olduğu alanlarda bir kg muzun 2 TL’ye mal olduğu duşunulurse “iklim.......”in ekonomik avantajı daha iyi anlaşılmış olur."

Tarımsal üretim ekonomisine ait bilgiler, “Tarım işletmeciliği” bilimi kapsamında incelenmektedir. Tarım işletmeciliği; tarım ürünü üreten işletmeleri, tarım ürünlerinin işlenip, pazarlandığı firmaları, tarım ürünlerini değerlendiren kooperatifleri, tarım girdilerini üreten ve/veya satan firmaları da kapsamına alır. Bu konular; tarım işletmelerinin yönetimi ve planlanması, tarıma dayalı sanayi işletmeciliği, tarımsal pazarlama, tarımsal kooperatifçilik gibi bilim alanlarında ele alınmaktadır.

Tarım Ekonomisinin Türkiye’deki ilk temelleri 1933 yılında eğitimine Ankara’da başlayan Yüksek Ziraat Enstitüsü’nde Alman Profesör Falke tarafında atılmıştır.

İşletmelerde üretim hacminin artması uzmanlaşma, pazara yönelik çalışmayı teşvik etmiştir. Yani tarımsal üretimde geçimlik üretimden, pazar dönük ticari üretime geçmişlerdir.

İşletme sonuçlarının mukayesesinde kullanılan kavramlardan biri de rantabilite faktörüdür. Bir işletmede bunun tespiti için, elde edilen saf hâsıla, işletmenin gayrisaf hasıla kıymetine oranlanır ve gayrisaf hasıla başına düşen saf hasıla hesaplanır. Başka bir ifade ile gayrisaf hasılanın yüzde kaçı saf hasıla tarafından oluşmaktadır, RF bunu ortaya koyar.Rantabilite faktörü: RF= (SH/GSH) x100.

1x1+1x1+1x0,75+1x0,5+0=3,25

İklim, çiftçinin kendi ihtiyacı ve zararın kısmen telafi edilebilmesi gibi unsurlar tarım işletmelerinde çeşitli ürün yetiştirmenin başlıca nedenleri arasında yer almaktadır.

Hazine arazisi, toprakların  sınıflandırılmasında yer alana arazi türü değildir.

2x1+3x0,5+2x0,7+30x0,1= 7,9 BBHB’dir.

Üretim sonucunda yalnızca bir ürün elde ediliyorsa basit maliyet hesaplama yöntemi tercih edilmektedir.

Seçeneklerin tamamı tarım sektöründe karşılaşılan belirsizlikler arasında yer almaktadır.

Hayvansal ürün miktarı başına düşen yem miktarı hesaplanarak, yem etkinliği bulunur. Buna yem dönüşüm oranı denir.
Yem Dönüşüm Oranı (YDO)= Tüketilen yem miktarı/ Üretilen ürün miktarı x100.

Tarımsal işletmecilik, tarımda, işletme olarak isimlendirilen üretim birimlerinin, yani tarım işletmelerinin rasyonel ve karlı bir biçimde çalışmasını sağlayacak ilke ve uygulanmaları inceler.

Türkiye İstatistik Kurumu verilerine göre, 2015/2016 üretim döneminde, sert
kabuklular ve içecek bitkileri grubunda yeterlilik derecesi, en yüksek olan ürün
fındık olarak gösterilmiştir.