1985-1989 yılları arasındaki dönemi kapsayan V. Beş Yıllık Kalkınma Planı’nda ise tarım politikalarının belirlenmesindeki temel hedeflerden biri olarak “Tarımsal Yayın ve Uygulamalı Araştırma Projesi” çerçevesinde teknolojik gelişme ve modernizasyon gayretlerinin sürdürülmesine, yayım hizmetlerinin köy düzeyinde organize edilerek araştırma bulgularının çiftçiye aktarılması, dış teknolojiye açık tohumculuk endüstrisinin kurulması, nadas alanlarının daraltılması ve ikinci ürün programlarının uygulanmasına önem verilmesi; gübre ve üstün vasıflı tohum kullanımı, hastalık ve zararlılarla mücadele edilerek, yeni ekim teknikleri yaygınlaştırılarak tarımsal verimin arttırılması öngörülmüştür.

Üretim faktörleri miktarı ile üretim miktarı arasındaki fiziksel ilişkiye verimlilik adı verilir.

Rekolte, tarım kesiminde bir üretim döneminde üretilen ürün miktarıdır.

Kalkınma hamlesinin en temel şartlarından biri, üretim faaliyetlerinin gerçekleştirilebilmesi için gerek duyulan ve sermaye yetersizliği nedeniyle en azından kalkınmanın erken aşamalarında kamu tarafından sağlanması gereken birtakım sermaye
varlıklarının meydana getirilmesidir. Altyapı olarak adlandırılan bu varlıklar;
• Her türlü kara ve demir yolları, oto yollar, tramvay ve hafif raylı sistemler, metrolar, köprüler, tüneller, limanlar, su yolları, havaalanları gibi ulaştırma tesislerini,
• Barajlar ve sulama kanallarını,
• Elektrik üreten her türlü santraller ve türbinler ile üretilen enerjinin nakil hatlarını, doğal gaz ve petrol boru hatları gibi enerji tesislerini,
• Fiber optik hatlar vb. her türlü telekomünikasyon ağlarını, linkler ile iletişim santralleri gibi sair tesisleri,
• Su, kanalizasyon, katı atık toplama ve imha tesislerini kapsamaktadır

Tarımsal ürünlerin fiyatlarına müdahale etmeksizin devlet tarafından dolaylı bir şekilde gerçekleştirilen müdahale şekilleri (araçları) şunlardır : • Üretim Alanlarının Sınırlandırılması ya da Üretimin Yönlendirilmesi • Tarımsal Üreticilerin Örgütlenmesinin Teşvik Edilmesi • Girdi Temini • Ucuz ve Kolay Kredi İmkanları • Vergi vb. Yükümlülüklerden Muafiyet • Teknoloji Kullanımının Teşvik Edilmesi • Fiyat İstikrarını Sağlamak. Doğru cevap A şıkkıdır.

Geçmiş dönemlerde yaşanan savaşlar ve baş gösteren kıtlık, kuraklık vb. olaylar, her ülkeyi kendi sınırları içerisinde yaşayan halkın gıda ihtiyaçlarını kendi imkânları ile karşılamaya yöneltmiştir. “Gıdada Kendi Kendine Yeterlilik” terimi ile karakterize edilen bu yaklaşım, yüzyıllar boyunca devletlerin tüm politikalarının omurgasını teşkil etmiştir. Doğru cevap D seçeneğidir.

Tarımsal yapı, verimlilik açısından ikiye ayrılır. Bir tarafta gelişmiş ülkeler hayli etkin bir tarımsal yapıya sahiptir. Bu yapı büyük bir üretim kapasitesi ve çalışan başına yüksek hasıla ile karakterize edilmektedir. Ayrıca tüm ulusu besleyecek kadar üretimin kolayca yapılmasına imkân sağlamaktadır. Diğer tarafta ise gelişmekte olan ve az gelişmiş ülkelerin etkinsiz ve düşük verimli tarımsal yapıları mevcuttur. Bu ülkelerde ulusun geri kalanını beslemek bir tarafa kırsal nüfusun ihtiyaçlarını karşılayacak kadar bile üretim yapılamamaktadır. Aile içi gıda üretimi yapılmakta uzmanlaşmış tarımla pazarlanabilir bir fazla elde edilmesi temel hedef olmaktan çıkmıştır. Temel başarı ölçütü kâr güdüsüdür. Birincil hedef sentetik (gübreleme, sulama, tohum ıslahı, ilaçlama vs.) ve doğal kaynaklardan hektar başına maksimum verim elde etmektir. Piyasa için üretim yapılır ve daha fazla üretim ve verimliliğin belirleyicileri teknolojik ilerleme, sermaye birikimi, bilimsel araştırma ve geliştirmedir. İki tür tarımın temel farkı verimlilikte ortaya çıkmaktadır. Dünya Bankası’nın yayımlamış olduğu bazı istatistiki verilerle de bu farkları ortaya koymak mümkündür.

Jorgenson modeli, Kelley, Wiliamson ve Cheetham modeli ve buna ilaveten Harris-Todaro Göç Modeli ise Lewis modeline yönelik eleştirilerden yola çıkılarak geliştirilmesi nedeniyle Neo-klasik modeller arasında yer alır.

Ekstansif (kaba- yaygın) tarım ise büyük tarım alanlarında küçük miktarlarda sermaye ve iş gücü kullanılarak gerçekleştirilen tarımsal faaliyetleri ifade eder.

Yukarıda verilen seçeneklerden ilk dördü direkt olarak iktisadi kalkınma sürecine katkı iken, sonuncusunun direkt katkısından söz edilmemektedir.

Diğer sektörlerden farklı olarak tabii koşullar tarımsal üretimi doğrudan etkilemektedir.

Tarım sektörü diğer sektörlere sermaye ve iş gücü transfer etmesi ve aynı zamanda ham madde ve ürün ihtiyacını karşılaması açısından ekonomik kalkınma için büyük önem arz etmektedir. Küresel ısınmanın giderek artması, sulama olanaklarının azalması tarım sektörünün önemini daha da arttırmıştır.

Tarımsal üretimde üretim tekniği seçimini belirleyen en önemli unsur, nispi faktör fiyatlarıdır

İç ticaret haddi, Belirli bir temel yıla göre çiftçinin yetiştirerek piyasaya arz ettiği ürünlerin fiyatları ile bu sınıfın kendi tüketim ihtiyaçları için veya ürettiği malları yeniden üretmek için satın aldığı maddelerin fiyatları arasındaki oran şeklinde tanımlanır.

Tarımda destekleme politikalarının amaçlarından bir tanesi de tarımsal alanlarda yaşayanların gelir düzeyinin ve hayat standardının iyileştirilmesidir. Doğru cevap E'dir.

Kalkınmada Sanayiye Öncelik Verilmesi Lehindeki Görüşler; Sanayi sektörünün teknolojik gelişmelerin uygulanmasına daha yatkın ve uyumlu olması, sanayi sektöründe artan verimler ilkesinin geçerli ve arz esnekliğinin yüksek olması, sanayi sektörünün yatay - dikey entegrasyonlara ve pozitif dışsallık meydana getirmeye daha yatkın olması, sanayi sektörünün kalkınma için daha elverişli bir toplumsal yapı ve ortam oluşturması.

Tarımsal üreticilere girdi destekleri, tarımsal üretim ve fiyat kararlarını etkileme özelliğine sahiptir. Tarımsal üreticiler üretim sürecinde çok sayıda girdi kullanmaktadır. Gübre, tarımsal ilaçlar, makine ve teçhizat, yakıt ve tohum tarımsal üretimde kullanılan başlıca girdilerdir. Doğru cevap D şıkkıdır.

Tarım sektörünün iktisadi kalkınma Sürecine temel katkıları ; ülke, bölge veya dünya ölçeklerinde nüfusun beslenmesi ve gıda güvenliğinin sağlanması (ürün katkısı), diğer sektörlerin ham madde ve bazı hâllerde iş gücü ihtiyaçlarının karşılanması (üretim faktörü katkısı) diğer sektörler tarafından üretilen mal ve hizmetler için talep oluşturulması (piyasa katkısı) ekonominin döviz ihtiyacının karşılanmasına katkı sağlanması (döviz katkısı) tarım sektörünün sermaye birikim süreçlerinin önünü açması (sermaye birikimi katkısı)  gelir dağılımının iyileştirilmesine ve yoksulluğun ortadan kaldırılmasına yönelik çabaların odağı olması (sosyal eşitlik ve adaletin gerçekleştirilmesi katkısı)