Bu dönemde uygulanan makineleşmeyi teşvik politikası üç esasa dayılıdır. Bunlardan birincisi tarım makinelerinde kullanılan akaryakıtların ve kimyevi girdilerin başta gümrük vergisi olmak üzere vergilerden muaf tutulmasıdır. İkinci teşvik tedbiri, makine kullanan büyük çiftçilerin askerlikten muaf tutulmasıdır. Üçüncü teşvik politikası ise hükümet malı traktörlerin büyük çiftçilere kiralanmasıdır.

Mezbahalar kişisel veya ortaklar ile kurulan işletmelerdir.

Bahsedilen yöntem vesika (tayınlama) yöntemidir. Bu yöntem ile yetkililer malın tüketiciler arasındaki eşit şekilde dağıtımını gerçekleştirirler.

"Tarımsal üretimin bol olduğu yıllarda üreticiler daha az gelir elde edebilmekte veya tüketiciler bu mallar için tahmin ettiklerinden daha az ödemektedirler. Bunun aksine üretimin az olduğu yıllarda üreticiler beklentilerinden daha fazla gelir elde edebilmekte veya tüketiciler bu ürünleri elde
edebilmek için bütçelerinden daha fazla pay ayırmak durumunda kalabilmektedirler." olgusu King kanunu diğer bir deyişle Bolluk Paradoksu ile açıklanabilir.

Tarım sektörünün iktisadi kalkınma sürecine katkıları şu şekilde sıralanabilir; Ülke, bölge veya dünya ölçeklerinde nüfusun beslenmesi ve gıda güvenliğinin sağlanması, diğer sektörlerin ham madde ve bazı durumlarda iş gücü ihtiyaçlarının karşılanması, diğer sektörler tarafından üretilen mal ve hizmetler için talep oluşturulması, gelir dağılımının iyileştirilmesine yönelik çabaların odağı olması, ekonominin döviz ihtiyacının karşılanmasına katkı sağlanmasıdır.

Tarım sektöründeki  gübre, tohum ve zirai ilaçlar sayesinde ortaya çıkan gelişmeler “biyolojik” boyutunu oluşturmaktadır.

Simon Kuznets tarafından 1955 yılında geliştirilen hipoteze göre tarım dışı sektörlerdeki verimliliğin tarım sektörüne kıyasla daha yüksek olduğuna, oluşacak bir göç dalgasıyla üretimin önce artacağına ve gelir dağılımının bozulacağına ve elde edilen üretim artışının gelir dağılımının düzelmesini ve iyileşmesini beraberinde getireceğini ifade eder.

Sanayileşmenin erken aşamalarında kentleşme olgusu ile gelir ve nüfus artışlarının bir sonucu olarak tarım ürünleri talebinde kayda değer artış meydana gelmiş, bu eğilim de büyük toprak sahiplerinin gelirlerini önemli ölçüde arttırmıştır. Bu gelirler, toprak reformları ve vergilendirme politikaları ile sanayi sektörüne kanalize edilmiş ve sanayi sektöründe en genel biçimiyle bir üretim biriminin belli bir dönemdeki mal ve hizmet üretme kapasitesi olarak tanımlanabilen sermaye birikimini veya sermaye stokunu arttırmıştır.

Tarımdaki arz fonksiyonunun yapısı, fiyat ve gelir istikrarsızlığı, mevsimlik iş hacmi değişimi ile talep artış hızı bu kapsamda değerlendirilebilir.

Çünkü iktisadi gelişme süreci ile birlikte tarım sektöründe makineleşme seviyesinin artması, bu sektördeki istihdamı görece azaltmaktadır. Öte yandan iktisadi gelişme, tarım dışı sektörlerin gelişmesi anlamına gelmektedir. Tarım dışı sektörlerdeki gelişme eğilimi, bu sektörlerin istihdam kapasitesini artırmaktadır. Dolayısıyla tarım sektöründen tarım dışı sektörlere emek göçü ortaya çıkmaktadır

Bu seçeneklerden sadece A şıkkı tarımın önceliğine yöneliktir. Diğer seçeneklerde sanayiye öncelik verilmesi gerektiği vurgulanmaktadır.

Tarımsal nüfus ve istihdam ile mekanizasyon arasında çok yakın ancak ters yönlü bir ilişki söz konusudur. İş gücü ve mekanizasyon, teknolojik gelişmişlik düzeyiyle ilişkili olarak biri diğerinin yerini alan üretim girdileridir. Tarımsal nüfus ve iş gücü azaldıkça üretimde insan iş gücünün yerini mekanizasyon almakta, ayrıca üretim ve verimlilik değerleri artmakta, işletme ölçekleri büyümekte ve bütün bunlar bir yandan mekanizasyonu zorunlu hâle getirirken diğer yandan mekanizasyon yatırımı için
gerekli kaynakları oluşturmaktadır.

Tarım sektörünün gıda ihtiyacının karşılanması olarak formüle edilen asli fonksiyonunun haricindeki ikinci temel işlevi, sanayi ve hizmetler sektörüne ham madde sağlanmasıdır. Doğru cevap A seçeneğidir.

İkinci sektör endüstriyel faaliyetleri (imalat, elektrik, inşaat gibi) alanlardır. 

Toplumun besin ihtiyacının karşılanması, tarımsal üretimdeki istikrarsızlık, tarımsal üretimi yönlendirme ve politik nedenler tarımsal üretimin devlet tarafından gerçekleştirilmesinin amaçları arasında yer alır.

II. Dünya Savaşı’nda yerle bir edilen Japonya’nın, 1968’de dünyanın ikinci büyük ekonomisi konumuna
yükselmesi akademik ve entelektüel çevrelerde “Japon Mucizesi” olarak adlandırılmıştır.

Gelişmekte olan bir ülkede tarımı ihmal ederek ve sanayiye öncelik vererek kalkınmayı başlatmak çok güçtür. Zira sanayinin gelişmesi için gerekli fon ancak tarım sektöründen sağlanabilecektir.