Ey iman edenler! Seslerinizi, peygamberin sesinin üstüne çıkarmayın!

Ey iman edenler! Eğer size fasık, güvenilir olmayan biri, bir haber getirirse, bilmeden bir topluluğa sataşıp da sonra yaptığınıza pişman olmamak için, onu iyice araştırınız.

Eğer müminlerden iki grup savaşırlarsa, hemen aralarını bulun, barıştırın.

Fitne ile ilgili âyetlerin nüzul sürecindeki gelişim seyrine baktığımızda; fitne
ve türevlerinin yer aldığı âyetlerden ilk nâzil olanının, Mekke’de tebliğin
daha yeni başladığı dönemlere rastladığını görürüz. Bu da, Kalem sûresinde
geçen “Hanginizde delilik/sapıklık (el-meftûn) olduğunu yakında sen de
göreceksin, onlar da görecekler” meâlindeki âyettir (Kalem 68/5-6).

İnsan onurunu aşağılayan diğer bir konu da, karşıdakini ayıplamaktır. “Kendinizi ayıplamayın” ifadesinde, enteresan bir nokta vardır. İnsan kendisini nasıl ayıplar? Ayetten anlaşıldığına göre müminler bir bütündür, herkes birbirinin parçasıdır. Birini ayıplayan, aslında kendisini ayıplamış olur, kendisinin ayıplanmasına da kapı açmış olur.

Kur’ân-ı Kerîm’i anlamaya yardımcı olan ilimlerden biri de Vücûh ve Nazâir’dir. Bunların ilki olan Vücûh, bir kelimenin farklı ayetlerde birden fazla anlama, diğeri, Nazâir ise, farklı kelimelerin aynı anlama gelmesini ifade etmektedir.

Sâlih, kendisi doğru olan, kendini düzelten demektir. Kendisi doğru olmakla birlikte, başkasını da ıslâh eden/düzelten, onların yararına olacak şeyleri yapan ve yapmalarını sağlayan anlamına gelen sözcük muslihtir. 

burada fitneye yüklenilen anlam doğrultusunda ayet şöyle anlaşılabilir: Dinden uzaklaştırmaya yönelik yapılan baskı, zulüm ve işkence tamamen ortadan kalkıncaya ve insanlar başkalarına boyun eğmeksizin Allah’a kulluk etme imkanına kavuşuncaya kadar savaşın.

A seçeneği Al-i İmran 3:33

B seçeneği Hud 11/31

C seçeneği İsra 17:17

E seçeneği Meryem 19/58

Kur’ân’da “hubb” kelimesi, Allâh’ın sevmediği fiillerin beyan edildiği âyetlerde de sıkça geçmektedir. Bunlardan birisi de şımaranlar Kasas, 28/76 âyetinde geçmektedir. Tövbe edenler, sabredenler, iyilik yapanlar, temizlenenler ise Kur’ân’da Allâh’ın sevdiği fiiller ve bu fiilleri yapanlardır.

Kur’ân’da elli sekiz âyette yer alan f-t-n kök ve türevleri toplam altmış defa tekrar etmektedir. Doğru cevap D'dir.

“Her nefis ölümü tadacaktır. Bir imtihan (fitne) olarak sizi hayır ile de şer ile de deniyoruz. Ve siz, ancak bize döndürüleceksiniz” meâlindeki Enbiyâ sûresinin 35. âyetinde geçen fitne kelimesi imtihan ve sınama anlamında kullanılmıştır. Her canın ölümü tadacağının, insanların hayır ve şerle imtihan edileceklerinin belirtildiği bu âyette görüldüğü üzere gerek nimetle ve gerekse belâ ile insanın imtihana tabi tutulması fitne ile ifade edilmiştir.

Burada altı çizilmesi gereken asıl nokta, Allah’ın varlığı, emirleri, kısacası Onunla ilgili her şey, Peygamber (s.a.v.) üzerinden geldiğinden, ona gösterilmesi gereken saygı ve bağlılıktır.

Kelimelerin anlamını belirleyen unsurlar şunlardır: 1. Dilin ait olduğu kültür; 2. İlgili kelimenin semantiği; 3. Konuşanın kelimeyi kullanırken taşıdığı niyet; 4. Kelimenin, muhatabın zihnindeki arka planı. Dilciler, dili teşkil eden kelimeleri, içinde yer aldıkları metin/anlam bütünlüğündeki durumuna ve kullanılışına göre belli gruplara ayırmışlardır.

Fitne kelimesinin aslı olan f-t-n kökünden türeyen el-Meftun kelimesi Kur'an'da Kalem, 67/6 suresinde yer almaktadır.

Fitne kelimesinin aslı olan f-t-n kökünden türeyen kelimelerin Kur’ân-ı Kerîm’de geniş bir kullanım alanı bulunmaktadır. Kur’ân’da elli sekiz âyette yer alan f-t-n kök ve türevleri toplam altmış defa tekrar etmektedir.

Kur’an-ı Kerim’de salih amel tekil olarak iman kelimesi ile 13 ayette zikredilmektedir. Kur’an-ı Kerim’de salih amel iman kelimesi olmadan da 17 ayette zikredilmektedir. Münker kelimesinin kökü Kur’an-ı Kerim'de n-k-r 37 ayette geçmektedir. Maruf kelimesinin kökü Kur’an-ı Kerim'de a-r-f 71 ayette geçmektedir.

Bütün bu mülahazalar neticesinde diyebiliriz ki, “sevgi” geniş perspektiften bakılmasını gerektiren bir kavramdır. Bu özelliği nedeniyle sevgi, tarihî süreç içerisinde, felsefe, psikoloji, tasavvuf ve edebiyat gibi daha pek çok disiplinin temel konuları arasında yer almıştır.

“Takvâ”, semantik tanımında da açıkça görüldüğü gibi, doğrudan doğruya “korku ya da korkmak” anlamına gelen bir kelime olmayıp, tam aksine korkulardan emin olabilmeyi ve âhiretteki azaptan uzak kalabilmeyi temin eden en önemli hayat ve emniyet düsturu olmakla birlikte, saygı ve hürmetten kaynaklanan, sorumluluk bilincinin gereklerini yerine getirememe endişesinden doğan bir duygu türü olarak tavsif edilebilir. “Takvâ”, Allâh’a saygısızlık etmekten ve O’na karşı gelmekten sakınmaktır. Allâh’a karşı gelmemekten kastedilen, onun emirlerini yapmak; yasaklarından da kaçınmaktır

Hem mushaf hem de nüzul sırasına göre yetmiş birinci sûre olan Nuh sûresi Nahl sûresinden sonra, İbrahim sûresinden önce Mekke'de inmiştir. Doğru cevap A'dır.

Kur’ân-ı Kerîm’in siyâkında “Takvâ” kelimesi, dört farklı anlamda geçmektedir: 1. “Havf” ve “Haşyet” mânâsında  (Nisâ, 4/1) âyetinde geçtiği gibi. 2. “Tahzîr (Sakındırma)” ve “Tahvîf (Korkutma)” mânâsında  (Nahl, 16/2) ile (Bakara, 2/189) âyetlerinde geçtiği gibi. 3. “Tevhîd” ve “Şahâdet” mânâsında şu âyette geçer (Ahzâb, 33/70) yânî, Allâh’ı birleyiniz/ Allâh’ın bir olduğunu söyleyiniz. 4. “İhlâs” ve “Yakîn” anlamında (Hucûrât, 49/3) ve  (Hac, 22/32) âyetlerinde geçer.