Blau’a göre toplumsal farklılaşma dikey ve yatay olmak üzere iki temel aksa sahiptir; yatay farklılaşma çoğulculuk göstergesi iken dikey farklılaşma eşitsizliğe göndermede bulunur.

Marx’ın düşüncesine göre toplumsal sınıfı oluşturan öz sömürü ilişkisidir.

İfade Touraine’e aittir.

Tablo 10.2’ye göre Kırsal Mülk Sahibi Sınıflar 3’te 1 oranında azalmıştır.

Türkiye’de esnaf ve zanaatkârlar “Geleneksel, Dönüşüm Halindeki Sınıflar” başlığı altında incelenirler.

Postmarksizm, günümüz toplumlarında sınıf gibi evrensel kimlikler ve nesnel çıkarlardan söz edilemeyeceğini ve mücadelelerin çeşitlendiğini; bu doğrultuda ‘yeni’ toplumsal hareketlerin politikanın merkezine yerleştiğini iddia etmektedir. Böylelikle, Postmarksistler, işçi sınıfının yerine halk ya da sivil toplumu geçirmişlerdir. Bu yüzden, III. ve V. şıklarda verilen anlayışlar Postmarksizmle çelişmez, aksine örtüşür. Postmarksizm öncelikle ve özellikle de Marksizmin sınıf özcülüğünü, ikinci olarak Marksizmin ekonomik belirlenimcilik anlayışını ve üçüncü olarak da Marksizmin devrim anlayışını eleştirmektedir.

Sivil haklar, kişilerin “konuşma, düşünme ve inanç, hukuktan yararlanma, mülkiyet haklarına sahip olma ve antlaşmalar yapabilme özgürlüklerini tanımlar.

Şenses, yoksulluğun nedenlerini açıklamaya çalışan çalışmaların bireysel ve yapısal açıklamalar olarak iki başlık altında toplanabileceğine işaret etmektedir. Yoksulluğu bireysel nedenlerle açıklamaya çalışan görüşler kişilerin yetenekleri, sorumluluk ve disiplin anlayışı, tutumluluk derecesi ve gösterdikleri çaba gibi kendi kişisel özellikleri ile ilişkilendiren ve yoksulları hem kurban hem de neden olarak gören yaklaşım olarak özetlenebilir. Yapısal açıklama ise, yoksulluğu bireyin dışında/ötesinde başta ekonomi politikaları olmak üzere, düşük ücret, yetersiz eğitim ve istihdam olanakları ve ayrımcılık gibi yoksulların kendi denetimleri dışındaki unsurların belirlediği sosyo-ekonomik sistemle ele almaktadır. Nedenleri bulmak için incelenmesi gereken konular ise, büyüme-gelir dağılımı ve yoksulluk, demografik unsurlar (nüfus baskısı, hane-halkı özellikleri ve göç), işgücü piyasaları, dışsal etmenler (şoklar, ayrımcılık ve yerleşim yerinin özellikleri), yapısal uyum programları ve kısa dönem devreden hareketler ve kamu harcamaları, siyasal/sosyolojik unsurlar gibi diğer etmenlerdir.

Postmarksizm Laclau ve Mouffe’un öncülüğünde, Post-modernizm ve Postyapısalcılık gibi çağdaş kuramlardan etkilenerek, Marksizmin sınıf ve ekonomiyi temel alan indirgemeci ve özcü yanlarını reddeden, Marksizmi liberal demokrasi ile uzlaştırmaya çalışan kuramsal bir yaklaşımdır.

Radikal demokrasi yeni toplumsal hareketler gibi çoğul kimlik ve özne konumlarını siyasetin merkezine yerleştiren, toplumsal dönüşümü devrimsel bir kopuşla değil liberal demokrasiyi derinleştirerek gerçekleştirmek isteyen bir post-modern siyaset anlayışıdır.

B. Boran devletçilik kavramını sınıfsal bir çerçevede tanımlama yoluna gitmiştir. “Bütün az gelişmiş ülkelerde iktisadi devletçilik politikası, devlet yatırımları ve ekonomide bir devlet sektörünün oluşması objektif şartların bir zorunluluğu olarak doğuyor gelişiyor. .......’Halk’ ya da ‘millet’ kavramları özünde sınıfları dışlamaz, çünkü millet topluluğunun iç yapısı sosyal sınıf ve tabakalardan oluşur”.

Yoksulluğu bireysel nedenlerle açıklamaya çalışan görüşler kişilerin yetenekleri, sorumluluk ve disiplin anlayışı, tutumluluk derecesi ve gösterdikleri çaba gibi kendi kişisel özellikleri ile ilişkilendiren ve yoksulları hem kurban hem de neden olarak gören yaklaşım olarak özetlenebilir.

D şıkkı Marksizm’e ait bir özellik olarak sayılabilir. Diğer seçenekler Postmarksizme yönelik eleştirilerin içindedir.

Yedek işgücü ordusunun iki boyutu vardır. Bunlar; mutlak artık nüfus ve görece artık nüfustur.

Ekonomik indirgemecilik, kapitalist ekonominin tüm toplumsal ve siyasal olgularını belirlediği düşüncesidir.

Türkiye’de ücretli işçi sınıfı ve bileşenleri;
-Kürt, göçmen işçiler ve beyaz Türk işçiler
-Kadın ve erkek işçiler
-Kamu ve özel sektörde çalışanlar
-Kayıtlı işçiler ve kayıtsız işçiler
-Nitelikli, yarı nitelikli ve niteliksiz işçiler
-Tarım, hizmet, sanayi işçileri

Dünyanın belirli mekânlarında ve belirli bir zamanında sanayileşme ve kapitalizm gerçekleşirken (İngiltere, Fransa, Almanya ve benzeri), bizim gibi toplumlar (Türkiye, Mısır, Hindistan, Arjantin ve benzeri) sanayileşme ve kapitalizmle daha geç tanıştı. Bu geç tanışma sosyal bilimler için özel bir öneme sahiptir. Bu özel önemi de en çok bizim gibi toplumları tanımlamak için kullanılan kavramlara bakarak anlayabiliriz: barbar toplumlar, geleneksel toplumlar, üçüncü dünya, geri bırakılmış toplumlar, sömürge toplumlar, azgelişmiş toplumlar, gelişmekte olan toplumlar.