Heterotrofik organizmalar enerjilerini başka canlıların biokütlelerinde depolanmış enerjiyi kullanan canlılardır.

Bitkilerin Cu içeriklerinin Fe, Mn ve Zn içeriklerine göre daha az olduğu bilinmektedir. Bakır alınımı üzerine bitkisel faktörler, toprakların N, P ve Zn içerikleri ile bazı toprak özellikleri (toprak sıcaklığı, tuzluluk, pH vb.) etkilidir. Bitkilerin Cu içerikleri 5-15 mg kg-1 arasında değişmekle birlikte bu miktar 15-30 mg kg-1 üzerine çıktığında toksisite etkisi olabilmektedir.

 Kök yüzeyindeki H+ iyonları ile toprakta değişebilir formda bulunan Mn yer değiştirmesiyle, kök salgılarıyla veya ölü hücre ve dokuların mikrobiyolojik ayrışmalarıyla ve Mangan oksitlerin indirgenmeleri ile oluşan Mn+2 bitki kökleri tarafından alınmasıyla bitki köklerinden Mn alınabilir forma dönüştürülebilir.

Biyolojik Fiksasyon: Serbest yaşayıp havanın bağımsız N’unu kendi bünyelerine tespit eden ve ölümleri sonucunda yapılarındaki N’u toprağa kazandıran bu bakterilere örnek olarak Azotobakter ile Clostridium verilebilir. Baklagil bitkilerinin köklerinde nodüller oluşturarak ortak yaşayıp havanın bağımsız N’unu bitkiye kazandıran bakterilere örnek olarak Rizobium bakterileri verilebilir.

Bitkilerde yüzde 0,1-0,5 arasında S bulunmaktadır.

Hollanda’lı bilim insanı Jan Ingen-Housz (1730-1799), bitkilerin yeşil kısımlarının ışığın varlığında oksijeni, karanlıkta da yalnız karbon dioksiti çıkardıklarına dair verileri ortaya koyarak fotosentez için ışığın gerekliliğini ortaya koyan ve solunumun aydınlatılmasında rol oynayan önemli açıklamalarda bulunmuştur.

Baklagil olmayan bitkilerin toprakta N’a ihtiyacı vardır.

Toprak verimliliğini belirmeye yönelik yöntemler:
- Bray’in Modifiye Ettiği Mitscherlich Tarla Denemesi
- Önemli Saksı Denemesi Yöntemleri
- Mitscherlich Saksı Denemesi Yöntemi
- Neubauer Saksı Denemesi Yöntemi
- Yardımcı Yöntemler
- İzleme Tekniği Yöntemleri
- Laboratuar Yöntemleri

Gelişim Faktörlerinin Etkisi” Kanunundan faydalanarak o toprağın besin elementlerine olan ihtiyacı ve alınabilecek maksimum ürünün hesaplanmasını sağlayan bu yöntem Mitscherlich saksı denemesi yöntemidir.

Bir nanometre bir milimetrenin milyonda biridir.

Adhezyon: Farklı iki madde arasında var olan ve bu iki maddenin birbirine tutunmasını sağlayan çekim kuvvetidir.

Besin elementlerinin yaprak yoluyla alınabilmesi için bitki yüzeyini kaplamış olan epidermis hücrelerine gelmesi gerekir.

Potasyumun kısaltması K’dir.

Yüksek bitkilerde su ve besin elementlerinin alınma ve taşınmasını yanında kök bazı bitkilerde olduğu gibi depolama işlevi de görür. Ayrıca epidermisinde klorofil, stoma ve kutikula içermemesi ile gövdeden ayrılır.

Kültür bitkilerinin Zn kapsamları genellikle kuru madde ilkesine göre 15-200 mg kg-1 arasında değişmektedir. Bitkilerin farklı organlarında birikebilen Zn’un en fazla kökte bulunduğu da bilinmektedir.

Ektodezmata: Epidermal hücrelerde bulunan ve dış yüzeye doğru uzanan protoplazma iplikçikleri, yani epidermal hücre plazmodezmatasıdır.

Tüm canlılar için hayati öneme sahip olan Zn elementi, bitkilerde de çok çeşitli metabolik işlevlere katılmaktadır.

Tohumun çimlenmesinden başlayarak yeni tohumun oluşmasına değin süren devre boyunca bitkilerin bünyesinde meydana gelen çeşitli olayları inceleyen ve bunları fizik, kimya yasalarıyla açıklayan bilim dalına bitki fizyolojisi denir.

Liebig tarafından ortaya çıkarıldığı için “Liebig Kanunu” da denilmektedir. Bu kanuna göre, bir tarla toprağından elde edilecek ürün miktarı, o toprakta en az ya da minimum miktarda bulunan besin elementine (gelişim faktörü) bağlı olduğunu açıklar.

Bitkiler geliştikleri ortamdan potasyumu K⁺ iyonu şeklinde alır. Potasyum alımı N dışında diğer makro besin elementlerine oranla daha fazladır.