Her gelişim faktörünün ürün üzerine olan etkisi, en yüksek düzeydeki ürüne yaklaştıkça azalır.

Arazilerde yetişen bitki türleri su erozyonunun artmasına neden olan etmenler arasında değildir.

Sodyum alımlarına göre bitkilerin gruplandırılması: Yüksek alım; hayvan pancar, şeker pancarı, ıspanak, yemeklik pancar. Orta alım; lahana, Hindistan cevizi, pamuk, acı bakla, yulaf. Az alım; arpa, keten, darı, kolza, buğday. Çok az alım; kaplıca buğdayı, mısır, çavdar, soya fasulyesi.

Kobalt baklagil bitkileri üzerinde ortak yaşam bulan Rhizobiyum bakterilerinin büyümeleri ve daha fazla N2 fikse etmeleri için önemlidir. B12 vitamini ve
koenzim kobalamin üzerine de olumlu etkiye sahip olduğu bilinmektedir. Buna göre doğru cevap A'dır

Toprak özellikleri, üç ayrı yönden gerileme gösterebilir:
a. Fiziksel: (Erozyon, sıkışma vb),
b. Kimyasal (Asitleşme, tuzlulaşma vb),
c. Biyolojik (Organik madde kapsamının düşmesi, biyolojik etkinliklerin
azalması).

Toprak yüzeyi ile taban suyu yüzeyi arasında kalan bu nemli bölgeye vadoz zon denir. Vadoz zonun sığ olmasıyla, yani yer altı suları yüzeye yaklaştıkça, bitki gereksinmesinin karşılanmasında bu su etkili olmaya başlar. Burada suların topraktaki kılcal tüplerden yükselmesi rol oynamaktadır.

Bu olay, sulama gereğini azaltması ve bitkilerin su gereksinimini karşılaması açısından yararlı olabilirse de, kötü havalanma, artan hastalık riskleri, suyla birlikte çeşitli tuzların ve birtakım zehirli bileşiklerin yükselebilmesi gibi nedenlerle çoğu zaman yarardan çok zarar getirir. 

Yeterli ve dengeli gübreleme programlarının hazırlanabilmesi ve başarılı olabilmesi için dikkate alınması gereken konular; Toprak ve yetiştirme ortamı koşulları, Yetiştirme ortamı, Gübre seçimi ve uygulanacak gübreleme yöntemi, İlgili çalışanların yeniliklerden haberdar edilmesidir.

Bitkilerde yaprakların gelişimi, protein üretimi ve fotosentez gibi işlevlerde mutlaka gerekli olan N, bitki bünyesinde proteinin yapı taşları olan amino asitlere dönüştürülür.

Bitki beslemenin tarihi ilk ziraatı yapan insanlarla başlar.

Bitki besleme alanında ilk ölçüme dayanarak yapılan deneysel çalışmalar Belçika’lı fizikçi J.B. van Helmont (1580-1644)’a aittir.

Bazı bitkiler kireçli-alkalin reaksiyon gösteren topraklarda Fe’i absorbe etme özelliği göstermesine rağmen kireç Fe alınımını engellemektedir. Böyle koşullarda Fe alınamaz ve “Fe klorozu” ortaya çıkar. Düşük toprak sıcaklığı, kök büyümesini olumsuz yönde etkilediği gibi köklerin metabolik aktivitesini ve buğdaygil dışındaki bitkilerin Fe stresine olan dayanıklılıklarını azaltır. Buğdaygil bitkilerinde ise salgılanan fitosiderafor miktarı düşer ve bu nedenle Fe alınımında genelde bir gerileme görülür. Ayrıca toprak çözeltisindeki HCO3- konsantrasyonunun ve CO2 çözünürlülüğünün artmasına dolayısıyla Fe alınımının azalmasına neden olmaktadır. Yüksek toprak sıcaklığı buğdaygillerin salgıladıkları fitosideraforların mikrobiyolojik parçalanmalarına ve buna bağlı olarak Fe alımının düşmesine neden olmaktadır.

Şıklardan verilen bitkilerin Fe içeriklerinin ölçülme yerleri aşağıdaki gibidir (Çizelge 10.2);

Doğru cevap B’dir.

Yaşayan organizmaların yapısında % 60-95 kadar su bulunmakta, dinlenme halindeki tohumda bile bu oran %10-20’nin altına inmemektedir.

Fosfor eksikliği için bitkide hareketli bir besin elementi olduğundan, yani yaşlı yapraklardan genç yapraklara taşınabildiğinden noksanlık belirtileri önce alt yapraklarda gözlenir. Belirtiler yaprak kenarları ve uçlarında sararma ardından koyu kahverengi oluşumlar şeklinde gözlenir. Noksanlığın çok şiddetli olması durumunda bu kısımlar ölür ve kuruyarak dökülür. Meyveler belirgin şekilde küçülür, meyve kabukları çok ince düzgün yüzeyli olur. Kimi bitkilerde noksanlı k belirtileri yaprak yüzeyinde düzgün olmayan nekrotik lekeler şeklinde de ortaya çıkabildiği söylenmektedir.

Jean B. Boussingault (1802-1887)’da bitkilerin humussuz topraklarda gelişebileceklerini deneysel olarak ispatlamıştır.

Bitkiler toprak çözeltisindeki Zn+2 iyonundan yararlanmaktadır. Bunun yanında değişim kompleksinde adsorbe edilmiş Zn’dan da faydalanabilir. Çinko alımını, bitkisel etmenler ile topraktaki etmenler sınırlandırabilir. Bitkilerin kök yapısı, kök değinim yüzeyi Zn alımında çok etkili olduğu gibi rizosfer koşulları da dikkate alınmalıdır. Rizosferde pH asit yöne doğru değiştiğinde bitkiler tarafından Zn alımı artarken alkali yöne doğru değiştiğinde ise azalır. Ayrıca ZnxP interaksiyonu nedeni ile P’ca zengin topraklarda Zn alımının azaldığı ve bunun sonucunda Zn’un bitkide metabolik işlevlerini yerine getiremediği bilinmektedir.

Yapraklarda damarlar yeşil, damarlar arası açık yeşil, sarı renktedir. Büyüme azalır. Özellikle sürgün uçlarında boğumlar arası kısalmakta ve yapraklar küçülerek “rozet” yaprak görünümünü almaktadır. Çinko noksanlığında, orak şeklinde yaprak oluşumuna da rastlanmaktadır. Orak şeklindeki yapraklar aşağı ya da yukarı doğru değil genellikle yana doğru bükülmektedir.

Endotermik: Gerçekleşirken dışarıdan ısı formunda enerji alan işlem veya tepkimedir.

Yetersiz ışıkla yüz yüze bulunan bitkilerde karbonhidrat oluşumu azalır. Var olan karbonhidratlar solunumla kullanılacağından hücredeki miktarı düşmeye başlar. Köklere daha az fotosentez ürünü gönderilir. Bu koşullarda hem kök gelişimi yavaşlayacağı için besin elementlerinin alınabileceği kök yüzey alanı azalır, hem de fotosentez ürünlerinin köklerde enerji kaynağı şeklinde kullanımıyla aktif absorpsiyon miktarı düşer. Ancak magnezyum eksikliği genellikle tuz stresine bağlı olarak ortaya çıkmaktadır.

Bitkiler için 150-200 mg/kg^-1 Zn toksisitesi için sınır değerdir.