Hikmetlerin yine büyük bir kısmı değil çok az kısmı, doğrudan doğruya millî hayatın izlerini taşımaktadır.

Mani tarzındaki şiirlere Aydın’da “mana”, Artvin ve Denizli’de “mâna”, “deyiş”, “deyişleme”; Şanlıurfa’da “meani” (kadınların söylediği maniler) ve “hoyrat” (erkeklerin söylediği maniler), Kars’ta “meni”, Erzincan’da “ficek”, Doğu Karadeniz’de “karşı-beri” denir. Ayrıca Doğu Anadolu’da türkülerin bentleri arasında “pişrevî” denilen manilerin okunduğunu biliyoruz. Bent: Türküde kavuştak dışında kalan kısım.

Bozlak: Orta ve Doğu Anadolu’da yaygın bir uzun hava çeşididir. Ölüm kavramıyla diğer kelimeler gibi bağlantısı yoktur.

Halk şiiri adı altında değerlendirdiğimiz ''Aşık şiiri'', Anadolu'da 15. ve 16. yüzyıllardan itibaren oluşmuş bir geleneğin adıdır.

Bu eserler Divan adı altında toplanmaktadır.

Manzum bilmeceler, hece ölçüsüyle ve 2, 3, 4, 5, 6, veya daha fazla mısradan meydana getirilir.

Abdal Musa Velayetname adlı eserin yazarıdır.

Tarifte yer alan bilgiler Kırık Havalar'a aittir.

Budalaname Kaygusuz Abdal'ın Mensur türünde verdiği eseridir.

Kulun, her şeyi Allah2ın gördüğüne inanmasını murakabe açıklar

Yusuf Has Hacib ve Ahmed Yesevî’nin ortaya çıkışına kadar Türkler arasında Muhammed Ma’şûk Tûsi, Emir Ali Abû gibi mutasavvıflar da yetişmiştir.

Türk Halk şiirinde kullanılan, genellikle yedi heceli, tek dörtlükten ve aaxa kafiye şemasına sahip şiirlere Mani adı verilir.

Mahdumkulu; İslam dininin itikat, ibadet ve ahlakî umdelerini eserlerinde, tıpkı Yunus Emre gibi dantel dantel işlemiştir. Böylece O, XVIII. yüzyılda Türkmenistan’da, bir Yunus ekolünün temsilcisi ve Dini Tasavvufî Türk Edebiyatının da mümtaz şahsiyeti olmuştur. “Köp yiğitler gelip geçti cihandan Niyetine göre ikbâl bolmadı Gerdîşi kec kahpe felek elinden Ertiri şâd bolan öylen gülmedi” (Güzel 2009: 510)

Gülistan; La^meka^n”ı, ezeldeki vahdet-i vücu^du anlatmakla başlar. Ka^inatın ve Hz. A^dem’in yaradılışını uzun uzun hika^ye eder. Kısas-ı enbiya, kısa olarak anlatıldıktan sonra belirli bir konu üzerinde durulmaz. Tasavvufun çeşitli konuları, yer yer son derece heyecanlı bir üslu^pla dile getirilir. 

Âşık şiirinde en fazla kullanılan nazım şekli koşmadır. Bu şiir geleneğindeki türlerin tamamına yakını koşma nazım şekliyle oluşturulmuştur.

Askerlik ve savaş ağıtları, Sevdalıların kavuşamaması üzerine ağıtlar ve Boşanma üzerine yakılan ağıtlar sosyal olaylar üzerine yakılan ağıtlardır. Sular için yakılan ağıtlar da belde, mekân ve tabiat parçaları için yakılan ağıt tasnifine yer verilmiştir.

Dini-Tasavvufi Halk Şiirinin kendine özgü nazım şekli yoktur. Bu şiir türü geleneğinde divan şiirinden ve halk şiirinden anonim ve aşık kollarından alınan bazı nazım şekilleri kullanmıştır. Bu yönüyle Dini-Tasavvufi Halk şairleri, hem klasik edebiyatın hem de halk edebiyatının nazım şekillerini kullanabilme özelliğine sahiptirler.

Ninniler genellikle mani nazım türü ile söylenirler. Yukarıda verilen diğer seçenekler Tekerleme türü için geçerlidir.

Bu maninin türü yedekli manidir.

Gelin-Kaynana manileri konularına göre manilerdendir.