Şükrü Elçin’in verilen cümlede tanımladığı edebi tür bilmecedir.

Bayram türküleri başlığı altında incelenmektedir. Ninniler, ağıtlar, aşk ve gurbet türküleri lirik türküler başlığı altında incelenir.

E şıkkında verilen bilgi aslında tam tersidir. Divan şiirinin yoğun etkisi vardır.

Karahanlı dönemi eserleri; Dîvânü Lûgati’t-Türk-Atabetü'l-Hakayık ve Kutadgu Bilig'dir.

Belli bir kurala göre düzenlenmiş ses dizisi. Halk şiirinde şiirlerin ses değerlerini karşılamak için kullanılır. Ağıtlar, belli karakterdeki ezgilerle söylenirler. Bu ezgiler dinleyenleri hüzünlendiren ezgilerdir. Ezgileri yönüyle ağıtlara, edebi veya sanatsal ağlamalar da denilebilir.

Şiir Dîvânü Lûgati’t-Türk'te toplu halde değil aksine dağınık haldedir.

Yapılarına göre maniler düz (tam) mani, kesik (cinaslı) mani, yedekli (artık)  mani şeklinde sıralanır.

Anonim halk şiirinin kapsamına şu nazım türleri girer: Mani, türkü, ağıt, ninni,

tekerleme, bilmece. Kaside ise dini tasavvufi halk şiiri nazım türüdür.

Müstezad halk şiirinde ayrı bir nazım şeklidir. Müstezad koşma diye bir şekil yoktur.

Murabbalar, dört mısralık bentlerden oluşurlar. Kafiye düzeni olarak aaaa, bbba, ccca, ççça gibi yapıya sahip bu nazım şekli, dört ve sekiz bent arasında değişen bir hacme sahiptir. Murabba nazım şeklinin kullanıldığı şiirlerde konu sınırlaması olmamakla birlikte dinî ve didaktik konularda, övgü, yergi, manzum mektup gibi türlerde daha çok bu nazım şekline başvurulmuştur.

Makalât Hacı Bektaş Velî nin eseridir.

Nazım şekli: Şiirlerin kafiye örgüsü, hacim ve nazım birimi açılarından adlandırılmasıdır. Türk halk şiiri dairesinde yer alan şiirler, geleneğin belirlediği bazı nazım şekilleriyle söylenirler. Her nazım şeklinin kendine has özellikleri vardır. Nazım şeklini oluşturan unsurlar, şiirin dış unsurlarıdır. Şiiri belirli bir düzen içine sokan özelliklerdir. Kısacası nazım şeklini; kafiye örgüsü, nazım birimi, vezin ve şiirin hacmi belirler. Özellikle kafiye örgüsü ve hacim, nazım şeklini belirlemede oldukça işlevseldir. Halk şiirinde kullanılan belli başlı nazım şekilleri şunlardır: mani, koşma, destan.

Perişan Halil’in okuduğu bu mani, cinaslı bir manidir. “Bu dana” şeklinde bir
sözle başlar. Bu şekilde başlangıç, maninin ilk dizesini “kesik” yapmıştır. Cinaslı
manilerin bir kısmında ilk dize, bu örnekte olduğu gibi, kesik, yani hece sayısı açısından diğer mısralardan farklıdır.

Boratav, türküleri şöyle tasnif eder: A. Konularına göre türküler: 1. Lirik türküler: a) Ninniler, b) aşk türküleri, c) gurbet türküleri, askerlik türküleri, hapishane türküleri, ç) ağıtlar, d) çeşitli başkaca duyguluk konular üzerine türküler. 2. Taşlama, yergi ve güldürü türküleri. 3. Anlatı türküleri: a) Efsane konulu türküler, b) bölgelere ya da bireylere özgü konuları olan türküler, c) tarihlik konuları olan türküler. B. Kullanıldıkları yerler, gördükleri vazifeler ya da söylenmelerini şartlandıran vesilelere göre türküler: 4. İş türküleri. 5. Tören türküleri: a) Bayram türküleri, b) düğün türküleri, c) dinlik ve mezheplik törenlere değin türküler, ç) ağıt töreninde söylenen türküler. 6. Oyun ve dans türküleri: a) Çocuk oyunlarında söylenenler, b) büyüklerin oyunlarında söylenenler (Boratav 1995: 150-151).