“Tekke şiiri” olarak da adlandırılan “Dinî-Tasavvufi Halk Şiiri’nin fikir kaynağı ve ideolojisi, İslâmiyet ve tasavvuftur. Türkler arasında İslâmiyet’in yayılmasında ve kökleşmesinde etkili olmuş bir akım olan tasavvuf, edebiyata da yansımıştır.

Tâbiûn Dönemi: Tâbiûn, yani sahabileri görenler devri, her alanda örnek kişi olan Hz. Muhammed’in, ahrete göç ettiği, İslamî bir nizam olarak Kur’ân, sünnet, kıyas gibi kaynakların miras bırakıldığı bir dönemdir. Hasan-ı Basrî, Süfyan-ı Sevri, Üveys Karânî, Said b.Cübeyr, Abdullah b. el-Mübarek zâhidlerin çevresinde tasavvufî hayatın temelleri atıldı.

Hoca Ahmed Yesevi'nin, muhteva itibariyle; tarikat adabını, usulünü, erka^nını, ka^mil bir şeyhin, bir dervişin vasıflarını, mera^tıb-ı erbaa’yı ‘dört kapı kırk makam’ı beyan eden eserinin adı Fakr-name'dir. 

Usullü, ölçü ve ritimleri belli ezgilere kırık ezgiler denir. Horon bunlara verilecek örneklerdendir.

Ahmed Yesevi, 63 yaşında çilehaneye girer. 120'li yaşlarda öldüğü rivayet edilir.

Bu mani düz manidir.

Ninniler genellikle mani nazım şekliyle söylenirler. Yedi heceli ninnilerin yanı
sıra sekizli ve on birli ninnilere de rastlanır. Ancak ninnilerin geneline bakıldığında ölçüde ve mısra kümelenmesinde düzenli bir yapısının olmadığı görülür.

Anonim halk şiirinin kapsamına şu nazım türleri girer. Mani, türkü,  ağıt, ninni, tekerleme, bilmece.

Anadolu’da ağıt için “ağat, ağut, ağı, avut, deme, deyiş, deyişet, lâvik, şin,
şivan, mersiye vb.” gibi adlar kullanılır.

Türk halk şiirinde doğa teması, olumlu ve olumsuz yönleriyle aşkın, sevginin ve özlemin sunumuna yardımcı olan asli temaların başında gelir. Türklerdeki ağıt yakma geleneğiyle bağlantılı olarak halk şiirindeki temel temalar arasında ölüm de yer almaktadır. Türk halk şiirinde yaygın olarak kullanılan temaların bir diğeri kahramanlık temasıdır.

Dinî_Tasavvufî  Türk Edebiyatının Orta Asya'da kurucusu Ahmed Yesevi dir.

Eski Türk toplumlarında cenaze töreni olarak düzenlenen törene yuğ adı verilir. Bu utörende 'sığıtcı' denen ağıtçılar ölünün ardından kopuzla ağıt söylerler.

Molla Sadeddin A ksaraylı bir alimdir.

Türkülerin tasnifi konusunda Pertev Naili Boratav’ın çeşitli denemeleri vardır. Boratav, türkülerin aslında konularına göre tasnif edilmesi gerektiğini, ancak böyle bir tasnifin yeterli olmadığını söyler. Boratav’a göre türkülerin tasnifinde onların kullanıldıkları yerler, gördükleri görevler ve söylenmelerini şartlandıran vesileler de dikkate alınmalıdır. Bu düşünceler doğrultusunda Boratav, türküleri şöyle tasnif eder:

1. Konularına göre türküler:
2. Lirik türküler: a) Ninniler, b) aşk türküleri, c) gurbet türküleri, askerlik türküleri, hapishane türküleri, ç) ağıtlar, d) çeşitli başkaca duyguluk konular üzerine türküler.

2. Taşlama, yergi ve güldürü türküleri.
3. Anlatı türküleri: a) Efsane konulu türküler, b) bölgelere ya da bireylere özgü konuları olan türküler, c) tarihlik konuları olan türküler.

1. Kullanıldıkları yerler, gördükleri vazifeler ya da söylenmelerini şartlandıran

vesilelere göre türküler:

4. İş türküleri.
5. Tören türküleri: a) Bayram türküleri, b) düğün türküleri, c) dinlik ve mezheplik

törenlere değin türküler, ç) ağıt töreninde söylenen türküler.

6. Oyun ve dans türküleri: a) Çocuk oyunlarında söylenenler, b) büyüklerin

oyunlarında söylenenler (Boratav 1995: 150-151).

Aşık şiirinde kafiye veya redif karşılığı olarak kullanılan söze Ayak denir.