Bu yüzyılın belki de en önemli özelliği, batı etkisinde kalarak şiirler yazan pek çok şairin ortaya çıkmasıdır. Akif Paşa, Namık Kemal, Ziya Paşa, İbrahim Şinasi, Abdülhak Hamid ve Recaizade Mahmud Ekrem bu şairlerdendir. Bu sebeple doğru cevap B şıkkında verilmiştir.

Edip Harabi, Mihrabi, Aşık Molla Rahim ve Deruni XX. yüzyıl Dini-Tasavvufi Türk Edebiyatı temsilcisidir.

Feymânî 20.yy'de âşık edebiyatı alanında yetişen şairlerden biridir. 

Alfabetik bir sayı sistemiyle harflerin sayısal değerini belirleme işlemine Ebced hesabı denir.

Yedi yaşında bir gözünü çiçek hastalığından kaybeden Aşık Veysel bir süre sonra da
diğer gözünü de ahır temizlerken, sarı öküzün boynuzuna kurban vermiştir.

Gevheri, Karaca Oğlan, Âşık Ömer ve Ercişli Emrah XVII. Yüzyıl şairlerindendir. Abdî ise XVIII. Yüzyıl şairidir.

Çıldırlı Âşık Şenlik, Türkiye’de âşık kolu, Azerbaycan’da âşık mektebi, Güney Azerbaycan’da, âşık muhiti adı verilen okulun en başında kendisine yer bulmuştur.

Eşrefoğlu Rûmi’nin asıl adı Abdullah’tır. Babasının adına istinaden Eşrefoğlu veya Eşrefzâde de denilmektedir. Eşrefoğlu, 754 (M 1353)’de İznik’te doğmuştur. Eşrefoğlu, Osmanlı Devleti’nin kuruluş devrinin sonlarıyla, yükseliş devri arasında yaşamış, ilim, irfan, irşat ve çeşitli sebeplerle yaptığı gezilerde Bursa, Ankara, Hama gibi şehirlerde bulunmuştur.

İnsanların kusurlarını yahut gülünç taraflarını alaylı bir dille ele alan ya da toplumla ilgili olayları eleştiren şiirlere verilen ad taşlamadır.

Yazılışları ve söylenişleri aynı anlamları farklı olan sözlere verilen isim cinastır.

Tasavvufî Türk halk şiiri alanında Sezaî dikkatimizi çekmektedir.

Halk şiirinin nazım birimi, ölçü, durak, hacim, kafiye ve redif gibi şekil özellikleriyle diğer şiir geleneklerinden farklılaştığı dikkati çekmektedir. Bu özelliklerden ilki olan nazım birimi, şiirde en küçük anlam bütünlüğünü sağlayan ve kendi içinde bağımsız bir dize topluluğu olarak tanımlanmaktadır. Türk halk şiirinin nazım birimi, gelenek temsilcilerinin hane dediği dörtlüktür. Halk şiirindeki en küçük birimin mısra veya beyit olduğunu ileri sürenler de olmuşsa da bu görüşler, bugün için geçerliliğini yitirmiş durumdadır. Geçmişten günümüze Türk halk şiiri örneklerine bakıldığında bunların büyük çoğunluğunun dörtlük esasına göre düzenlendiği, Dîvânü Lûgati’t-Türk’teki şiirler başta olmak üzere Dinî-Tasavvufî Halk şiiri ve Âşık şiirinin de dörtlüklerden kurulu şiirlerden oluştuğu görülür.

Bu edebiyatın hedef kitlesi, halk-cumhur; yani bütün bir toplumdur. Her kesime hitap eder ve hiçbir suretle toplum içinde sınıf farkı yaratmaz.

Nazım şeklini; kafiye örgüsü, nazım  birimi, vezin ve şiirin  hacmi belirler.

Destanı ayrı bir nazım şekli yapan, onun hacmidir. Destanın nazım birimi, ölçüsü ve kafiye örgüsü koşma ile benzerdir. Şiirde mısraların hece sayısı veya ses değerleri açısından denk ve benzer olması şiirin ölçüsünü gösterir.

Oğuz Türklerinde ozanların kullandıkları müzik aletine Kopuz denir.

I. Mensubu olduğu Bektaşi tarikatının etkisiyle, Hazreti Ali’ye aşkla bağlanmıştır.

II. Fes ve saz üzerine söylediği şiirleriyle ünlenmiştir.

III. Şiiirlerinin ana temasını din ve tasavvuf, beşerî aşk, sosyal ve toplumsal konular, hiciv ve mizah, tabiat ve tabiat güzellikleri, gurbet, hasret, dert, sıkıntı, vb. oluşturmaktadır.

Yukarıda özellikleri verilen XIX. Yüzyıl aşığı Dertli'dir.

Doğru cevap E'dir. 

Bazı eserlerinde hurufiliğe eğilimi bulunan XVI. yüzyıl Dinî-Tasavvufî Türk Edebiyatı temsilcisi Türâbî’dir. Doğru cevap A'dır.