Alman düşünürü Hegel, güzel sanatları, plastik, fonetik ve söz sanatı olmak üzere üç guruba ayırır. Plastik sanatlar, heykel ve dekoratif sanatlar, mimari ve resimdir. Fonetik sanat, mûsikî; söz sanatı ise, edebiyattır. 

Türk edebiyatında hüsn-i ta‘lîl’e, ''hüsn-i tevcîh'' de denilir. Hüsn-i ta‘lîl, “bir olayın gerçek sebebinin göz ardı edilerek heyecan unsurunun ön plana çıkarılması” şeklinde tarif edilebilir. Hadiselere o andaki ruh halinin yorumunu katmak, hayatı ve dış dünyayı gönlüne aksettiği gibi algılamak isteyen her sanatkâr hüsn-i ta‘lîle başvurur. 

Hz. Peygamber’in doğum hadisesini konu edinen “mevlid” türünün en meşhuru olan Süleyman çelebinin yazdığı Vesilet’n-necât 15 yy. yazılmıştır. 

Sünnet-i nebevî ve kısas-ı enbiya doğrudan dini kaynaklardandır. Ancak, devrin ilimleri doğrudan dini olmayan kaynaklardan biridir. 

Cevap yukarıdaki bütün ilim ve fen alanlarını kapsamaktadır. Çünkü Türk-İslâm edebiyatını her yüzyılda o devirde mevcut veya kuvvetli olan her türlü ilim ve fen etkilemiştir. 

Türk-İslâm edebiyatında ilk mevlidi Ahmet Fakih yazmıştır. Daha çok mevlid denilince akla Süleyman Çelebi gelir ama bu türün ilk örneğini veren sanatçı Ahmet Fakıh’tır. 

 Divan-ı Hikmet Hoca Ahmed Yesevi tarafından yazılmıştır. 

  Türk-İslâm edebiyatında ilk İslami eser Kutadgu Bilig’dir. 

Plastik sanatlar, heykel ve dekoratif sanatlar, mimari ve resimdir. Fonetik sanat, mûsikî; söz sanatı ise, edebiyattır. 

Arapça “be-le-ga” kökünden gelen belâgat, sözlükte, sözün “fasih ve açık seçik olması” demektir. Aynı kökten gelen “el-belîg”, fasih ve açık karşılığında kullanılmış olup “sözün maksadı en güzel şekilde ifade edebilme özelliğini” anlatır.

Dil, insanın yaptığı yeni keşiflerle, içine girdiği yeni toplum ve medeniyetlerle birlikte değişen ve gelişen bir varlıktır. Edebiyat da dile paralel olarak gelişmiş, başlangıçta dinî törenlerde söylenen dua ve ilahilerle sınırlı iken, zamanla dünyevî alana doğru dönüşmüştür. Dolayısıyla yapılan asıl vurgu Edebiyat-Dil ilişkisi üzerinedir. 

Divanu Lügati’t Türk Kaşgarlı Mahmud tarafından yazılmıştır. 

Bilindiği gibi hadis veya sünnet esas itibariyle Kuran’ın ana hatlarıyla, özet olarak verdiği pek çok bilgilerin (mücmel) doğru ve geniş bir biçimde açıklanarak anlaşılması (tafsil) yanında, ilâhi bir hikmet sebebiyle âyetlerde açık seçik bir şekilde ifade edilmemiş (müphem) manaların murâd-ı İlahî’ye en uygun biçimde izah edilmesini (temyiz) sağlayan bir göreve sahiptir. Bu sebeple hadis veya sünnet dini noktadan birbirini tamamlayan iki esas kaynak olduğu gibi, kültür, edebiyat ve sanat bakımından da birbirini destekleyen ve besleyen iki ana kaynaktır. 

Kur’a^n-ı Keri^m, İsla^mi^ Türk edebiyatına şeklinden, muhtevasına, sanat değerinin belirlenmesini sağlayan edebi sanatlarla (bela^gat) ilgili ölçülerinden, bazı türlerin doğmasına kadar hemen her alanda esas vasfını veren birinci ve en önemli kay- naktır. Ayrıca Kur’an’ın bela^gat yönüyle fevka’l-beşer, üstün bir i^caza sahip olması, onu rehber edinen toplumların edebiyatları için de her yönüyle en seçkin örnek kabul edilmesini sağlamıştır.

Gazneli Mahmud adlı bir Türk hükümdarının desteğiyle yazılması yanında, pek erken zamanlarda Türkçe’ye de tercüme edilmiş bulunan ve Türk kültürü üzerinde çok etkili olmuş bulunan İran milli destanı olan kitap Şehnâme’dir. 

Gazneliler döneminde Farsça konuşan toplulukların çok olması sebebiyle Türkçe eser görülmemektedir.