Kıdem Allah’ın zati sıfatlarındandır. 

Bu bilgi, tecrübe ve test edilen bir bilgidir. Daha doğrusu, varlığı, eşyayı olduğu gibi bilmektir. Diğer bir anlamı ise, düşünme melekesinin itidal hâlinde olmasıdır. Bu anlamda hikmet, daha önceleri felsefe kelimesinin yerinde kullanılmıştır. Filozofa ise, hakîm denmiştir. 

Kısas-ı Enbiyâ, Hz. Adem’den Hz. Muhammed’e kadar gelip geçen peygamberlerin hayat hikâyelerinin anlatıldığı eserlere verilen isimdir. Kur’ân-ı Kerîm’de yirmi sekiz peygamberin adı geçmekte ve bunların kıssalarına yer verilmektedir. 

Hadîkatü’s-süedâ Fuzuli tarafından yazılmıştır.

Düşmanlara karşı mukaddes değerler uğruna yapılan savaşların anlatıldığı eserlere Gazavatname adı verilir. 

Tasavvufî eserleri genel olarak iki gurupta tasnif etmek mümkündür. Bunlar: 1- Tasavvufî düşünceyi öğretmeyi amaçlayan eserler. 2- Hâl dilinin dışa yansıdığı eserlerdir. 

 Bir kimsenin vefatı üzerine duyulan üzüntüyü ifade etmek üzere yazılan duygu yoğunluğu yüksek manzumeler mersiye adı verilir.

 Sebk-i Hindi akımının XVIII. Yüzyıldaki temsilcisi şair Şeyh Galib’dir. 

Yukarıda belirtilen ifadeye göre Siyer/ Siyer-I nebi hz. Peygamber’in hayatını ele alan türdür. 

Hikmet, nefes, devriyye ve menakıbename tasavvuf edebiyatının temel özellikleri gösteren türleridir. Ancak, Kıt’a İran ve bilhassa Türk edebiyatında kullanılan bir nazım şeklidir. 

Zühdî edebi zümre, daha çok dinî ve tasavvufî düşünceyi telkin eden eserleri içerir. Bu zümrede, ne Melâmî-Hamzavî edebiyatındaki irfan, vahdet inancı, aşk ve cezbe; ne de Alevî-Bektaşî edebiyatının karakteri vardır. 

Siyer-i Veysî dönemin nesire örneklerindendir.

 20. Yüzyıl Divan şiirinin yok olmaya başladığı bir dönemdir. Bu yüzyılda M. Akif, Yahya Kemal Beyatlı gibi şairler Divan şiiri geleneğini sürdürmüşlerdir. 

  Allah’ın birliği ve yüceliği konusunda yazılan manzum ve mensur eserlere tevhid denir. 

Devriyye. kelime olarak öğülecek iş, hareket ve meziyet anlamına gelir. Dolayısıyla yanlıştır. Hikmet, Türkçede mrfhumları en iyi ve en doğru bilgiyle bilmek anlamına gelir ve ahlak ve değerleri telkin eden manzumeleri ifade eder. 

Cumhuriyet’in ilanı, Tevhidi Tedrisat kanunu, II. Meşrutiyet ve 31 Mart Olayı gibi tarihsel gelişmeler 20. yy. içerisinde gerçekleşmiştir. Oysa bir kavram olarak edebiyat, 19. yy. ortalarından itibaren, Tanzimat sonrası kullanılmaya başlamıştır.

 İslâm ve Türk-İslâm devletlerinde fethedilen beldeleri, kazanılan zaferleri haber veren mektup ve fermanlarla bu fetihleri anlatan tarihî eserlerin genel adı fetihname adı verilir. 

Bol rızık isteğinde bulunan bir Müslümanın günde 308 defa erRezzâk ismini, çocuğu olmayan birinin de yedi gün oruç tutup iftar vaktinde yirmi bir kez el-Musavvir ismini okuması tavsiye edilmektedir. 

 Hamdele; “Allah’a şükretme” anlamına gelen “el-Hamdü li’llâh” cümlesinin kısaltılmış şeklidir. Hamdele’nin delîli, Kur’ân-ı Kerîm’in ilk sûresi olan Fâtiha Sûresi-ilk âyetinin “Hamd” kelimesiyle başlamış olması ve bir de

Hz. Peygamber’in hutbelerinin Allah’a “Hamd ü senâ” ile başlamış olmasıdır. 

Hz. Peygamberin doğumunu anlatan manzum eserlere Mevlid denmektedir.