Neo-Klasik, eklektik ve oryantalist üslup Osmanlı mimarlarının kendi geleneksel mimarlıklarına bakmalarına neden oldu. Özellikle yurt dışında eğitim alan Mimar Vedat ve Mimar Kemalettin gibi mimarlar modern teknoloji ile beraber Selçuklu ve Osmanlı mimari öğelerini yeniden kullanmaya başladılar. II. Meşrutiyetin ve Ziya Gökalp’in Türkçülük akımları ile desteklenen bu mimari dil, I. Ulusal Mimari üslubu olarak Cumhuriyetin ilk dönemlerinde de 1930’lara kadar devam etti.

İtalya’da yeniden doğuşun yaşandığı ilk kent Şoransa’dır. Şoransa, 15. yüzyılda Ortaçağda sanatı destekleyen ve çoğu kiliseye hizmet veren belli alanda uzmanlaşmış kişilerden oluşan zanaatkârların korunduğu lonca sistemini ticari loncalar (arti) olarak sürdüren bir kenttir. 15.yüzyılla birlikte bankacılık sistemiyle güçlenen kentte, yönetimde de etkin olan zengin Şoransalı aileler (Strozzi, Bardi, Tornabuoni, Pazzi ve Medici aileleri) önemli katkılarda bulunurlar. Bu aileler hem kentlerini hem de Şoransa sanatının icracısı olan sanatçılarını korumuşlardır. 

Modernleşme sürecinde fabrikada çalışmaya bağlı laik bir zaman kavramı ortayaçıktı. Daha önceleri dini günlere, dua saatlerine, azizlere adanmış günlere göre veyatarımsal üretimin ritmine göre ayarlanan bir zaman anlayisi, yerini fabrikasyon üretimin saat anlayışına bıraktı. İş saatlerine göre düzenlenen zaman kavramının değişmesi, çalışma saatleri dışında yıllık izin düzenlemesini de getirdi. Bu da insanların iç ve dış turiz­me olan ilgisini arttırdı. Denize gitme alışkanlığı 19. yüzyılda ortaya çıktı. Yabancı ülkelere dü­zenlenen organize seyahatler bu dönemde başladı. Turizm rehberlik kitapları, hediyelik kitsch biblolar bu yıllarda yaygınlaştı.

Osmanlı Beyliği döneminde yerleşim ve genişleme politikalarında askeri gücün yanında şeyhlerin ve müritlerinin de katkıları bulunmaktadır. Bu şeyh ve müritler 14. yy ile 16. yy arasında kurulmuş ve özellikle Hıristiyan ahalinin bulunduğu yerlerde inşa edilmiş zaviyeleri veya Semavi Eyice’nin tanımlamasıyla zaviyeli camileri kullanmaktaydı. Daha çok Tanrının niteliğini ve evrenin oluşumunu varlık birliği anlayışıyla açıklayan dinî ve felsefi akım olan tasavvuf geleneğinin hâkim olduğu sufilerin yaşadığı zaviyelerde toplanılır ve dini konular üzerinde, günlük sorunların yorumlanması üzerinde konuşulurdu. İslam dininin gizemleri üzerine yapılan bu varlık tartışmalarında popüler inanç öğeleri de ele alınırdı. 

Bu nedenle doğru yanıt D'dir. 

Her ülke sanayi üretimini tanıtmak için Dünya Sanayi Fuarları kurulmaya başlandı. Her ülke bu fuarlarda kendini ve üretimlerini tanıtıcı pavyonlar kurdu. Bu pavyonlarda farklı ülkeler, mimarilerinden giyim ürünlerine dek ürettikleri tanıtılmış oldu ve böylece kapitalist sistem yerleşmeye yüz tuttu. Paris’de Eyfel Kulesi ve Londra’da Cyristal Palace bu fuarlar kapsamında inşa edilmiştir. 

Peter Burke’ye göre, “ kültür tarihi kavramı eskiden “yüksek kültür” anlamına geldiği halde, zamanla “aşağıya doğru” yayılmış ve “aşağı” ya da halk kültürünü de kapsamaya çalışmış; yakın dönemlerde ise yanlamasına genişleyerek güzel sanatları ve bilimleri içine almıştır.

Dil, kültürün ve düşüncenin taşıyıcısıdır ve Slav dillerinden Batı dillerine dek yayılan Türkçe ‘yoğurt’sözcüğü dil –kültür ilişkisi çerçevesinde ele alınabilir.

Balyan Ailesinin fertleri mimarlık, mimari süsleme ve mimari eylemin örgütlenmesi gibi konularda Saraya hizmet vermekteydi. Dolmabahçe, Beylerbeyi Sarayları, Göksu ve Ihlamur Kasrı onlar tarafından inşa edilmişti.

Temel başlıklar altında toplamaya girişirsek, kültür incelemeleri, toplum, siyaset, ekonomi, felsefe yani düşünceler, toplumsal iletişim ve sanatın alanlarını içermektedir. Bu durumda “Kültür tarihi incelemeleri siyaset ve ekonomi alanlarını dışlar.” İfadesi yanlış olmaktadır

İngiliz filozof, bilim adamı, hukukçu, Francis Bacon (1561-1626), bilimsel metodolojinin temellerini atmıştır. Thomas More, bağımsız olarak İngiliz Kilisesini başına geçmesini eleştirdiği için idam edilmiştir. William Shakespeare, bu dönemde yaşamıştır. 

Michelangelo Buonarroti’nin Şoransa’nın politik gücünü yitirdiği dönemde gücünü hatırlatmak için yaptığı Davut Heykeli (1501-1504) Şoransa Katedrali’nin arkasında bulunmaktadır. Eser, 5.49 m. yüksekliğindedir ve sanatçının idealize edilmiş güzellik olgusunu barındırır. Davut’un sol kolu omuzuna değen duruşuyla izleyen kişilere bakarken, sağ tarafa dönen başı Şoransa Katedrali’ne bakmaktadır. 

Coğrafi keşifler ve deniz yolu ulaşımıyla gidilen bölgelerden çok değişik maddi kültür verileri Avrupa’ya taşınıyordu. 16. ve 17. yüzyıllarda aydın kişiler, tüccarlar, prensler bu ilginç verileri toplayarak koleksiyon oluşturmaya başlamışlardı. “İlginç Şeyler Odaları “ (Cabinet de Curiosité) denilen bu yerlerde hayvan, bitki ve mineraller toplanırdı. Herkes yeni bulgusunu gösterir ve bunlarla da öğünürdü. Koleksiyonlarını göstermek için geceler düzenlenir ve bu tür toplantılar sosyal yaşamın bir parçası olurdu. Görülmemiş kuşlar, yeni çiçek cinsleri, yeni maden türleri merakla incelenir ve ne oldukları hayranlıkla tanımlanmaya çalışılırdı.

Floransa ve Napoli’de ortaya çıkmıştır.  Bir eğitim reformu olarak değerlendirmek gerekir. Toplumsal örgütlerde kadınların da yer almasının yolunu açmıştır. 

19. Yüzyıl başında İstanbul’a gelen Raimond d’Aranco ise Art Nouveau veya Jungenstil denilen, sanayileşmenin sıradan üretimine farklı olma kaygısıyla öne çıkan “yeni sanat” anlayışını getirdi. Aranco, Beşiktaş’ta Şeyh Zafir Türbe ve Kitaplığında gördüğümüz bu üslubu Karaköy ve Beyoğlu’ndaki apartmanlarda kullandığı gibi, ahşap yalılara da uyarladı.

1968’de, Fransa’da öğrenciler üniversite amfilerini, tiyatro salonlarını, sanat merkezlerini işgal eder; barikatlar kurulur. Buna işçi sendikaları destek vererek genel greve giderler. Gençlik sanki yarın değişim gerçekleşecek hayalinde iken anarşi yükselir, hareket sonuçsuz kalır. 1968 hareketi, bugün gençliğin dünyada yeni bir kültür ve siyaset anlayışı yarattığı hareket olarak inceleme konusudur. Bu yıldan sonra, eğitim programları gözden geçirilir, yeni reformlar yapılır, üniversitelerin özerkliği gündeme gelir.

Bu nedenle doğru seçenek B'dir. 

Michelangelo Buonarroti’nin Şoransa’nın politik gücünü yitirdiği dönemde gücünü hatırlatmak için yaptığı Davut Heykeli (1501-1504) Şoransa Katedrali’nin arkasında bulunmaktadır. Eser, 5.49 m. yüksekliğindedir ve sanatçının idealize edilmiş güzellik olgusunu barındırır. Davut’un sol kolu omuzuna değen duruşuyla izleyen kişilere bakarken, sağ tarafa dönen başı Şoransa Katedrali’ne bakmaktadır.