İzzet, “muasır cemiyet”, “cemiyet ve fert”, “cemiyet ve büyük adam”, “milliyet” gibi sorunlarla ilgilenmiştir. Hepsinde önemli olan cemiyettir. Birey cemiyete tabiidir ama bu esir demek değildir. Manası, derecesi ve kıymeti iyi anlaşılmak şartı ile bireyin cemiyete tabi olduğunu kabul etmekte bir sakınca yoktur. Lisan sayesinde bireyin şuuru inzivadan kurtulur, ilim sayesinde gerçek olmayanın hâkimiyetinden kurtulur. Medeniyetin mümkün olması, cemiyetin mevcut olmasına bağlıdır. Medeniyeti muhafaza eden ve onu bireylere ileten cemiyettir. Dolayısıyla medeni insanın ait olduğu cemiyetler ile faaliyet amaçları çeşitli olduğundan, sosyolojinin ilk amacı cemiyetlerin tasnifidir.

Prens Sabahattin toplumsal sorunların çözümünü “yapı” değişimine bağlar ve bu değişimin iki kaynağından birinin ademi merkeziyetçi yönetim biçimi olduğunu belirtir. Bireyci toplumlarda ihtiyaçtan doğan ve halkın kendi kendini idare etmesi sonucuna ulaşan idare tarzına, ademi merkeziyetçi yönetim denilmektedir.

Ziya Gökalp’in kültür-uygarlık konusundaki anlayışını yalnız 1. madde içermektedir.

Fındıkoğlu’na göre sosyolojinin konusu toplumdur.

Ulusun aydınlarının, bilginlerinin yapacağı en büyük iş, bir ulusun dinini, dilini, sanatını halkına doğru olarak anlatmasıdır.

Niyazi Berkes’in yazmış olduğu Türkiye Nasıl Kurtulabilir? İsminde bir kitap yoktur.

Ziya Gökalp Selanik’te başladığı parti ve sosyoloji çalışmalarını 1912’den itibaren ‹İstanbul’da sürdürdü. Bu sırada milletvekili oldu.1914 yılında Sosyoloji Kürsüsü ’nü kurarak üniversitede “içtimaiyat” dersleri vermeye başladı.

İlgili kuram çervesinde Osmanlı tarihinini açıklamaya çalışan sosyolog Mehmet Ali Şevki Sevündükdür.