Ölümsüzler adlı oyun Melih Cevdet Anday’ın son sahnele eseridir.

Tiyatro üzerine ilk yazı “Ceride-i Havadis” gazetesinde yazılmıştır.

“Sanatsız kalan bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir” sözüyle Atatürk, bir ulusun yaşamında sanatın hayatî bir önem taşıdığına işaret etmiştir.

Muhsin Ertuğrul’un bu konuyu, kamuoyuyla paylaştığı yazıları, kimi aydınların bu yönde harekete geçmesini sağlar. Prof. Dr. Bedrettin Tuncel ve Prof. Dr. İrfan Şahinbaş’ın AÜ. DTCF bünyesinde bir Tiyatro Enstitüsü’nün açılması fikrini, Dekan Prof. Dr. Ekrem Akurgal da desteklemiştir. Konu böylece 1957 sonunda AÜ Senatosu’nun gündemine gelmiş, 1958 başlarında Milli Eğitim Bakanlığı’nın da onayıyla Tiyatro Enstitüsü kurulmuşur. Enstitüde, Amerikalı ünlü tiyatro adamı Macgowan’ın yönettiği oyun yazma seminerlerine, Refik Erduran, Çetin Altan, Aziz Nesin, Orhan Asena, Turgut Özakman, Haldun Taner gibi o günlerin hemen tümgenç oyun yazarları katılmıştır.

“Güneşte On Kişi” oyunu Turgut Özakman tarafından kaleme alınmıştır.

12 Mart rejiminin asıl hedefi aydınları, yazarları ve üniversiteyi susturarak, yükselen sol dalganın moral gücünü azaltmak ve toplumda solun meşruiyetini ortadan kaldırmaktır.

İstanbul Şehir Tiyatroları’nın toparlanmaya başlaması, Devlet Tiyatroları’nın kurulması, Halkevleri ve Köy Enstitüleri’ndeki tiyatro etkinlikleri, özel tiyatroların Anadolu’da da yaygınlaşması, üniversite düzeyinde tiyatro öğretiminin gündeme getirilmesi, tiyatro eleştirisinin önem kazanması bu dönemin önemli gelişmeleridir.

Hasat sonunda oynanan oyunlarda, Yağmur Duası, Ekin Kurtarma Oyunu ve benzeri oyunlarda ve törenlerde ortak motiflerden biri de Dua’dır. Dua okuma, köylünün üstesinden gelemediği durumlarda Tanrı’ya yakarması ve böylece bolluk-bereket geleceğine dair inancıdır.

Köydeki toplumsal değişikliği ve köy sorunlarını ele alan oyunların başlıcaları da şunlardır: Turan Oflazoğlu’nun Elif Ana; Recep Bilginer’in Sarı Naciye; Vasfi Uçkan’ın Acılı Toprak; Erdoğan Aytekin’in Ebekaya; Murathan Mungan’ın Mahmud ile Yezida; Ömer Polat’ın Aladağlı Mıho; Orhan Asena’nın Toroslardan Öteye; Oktay Arayıcı’nın Bir Ölümün Toplumsal Anatomisi; Fazıl Hayati Çorbacıoğlu’nun Erkek Satı; Nezihe Araz’ın Bozkır Güzellemesi; Necati Cumalı’nın Yaralı Geyik; Remzi Özçelik’in Taş Bademler; Ali Yörük’ün Türkmen Düğünü; Haşmet Zeybek’in Düğün Ya Da Davul.

Aydın kişinin kendisine ve topluma yabancılaşmasını bir sorun olarak oyunlarında işleyen, “Günün Adamı, Fazilet Eczanesi, Lütfen Dokunmayın Ve Değirmen Dönerdi” gibi oyunları da yazan Haldun Taner’dir.

Düğün ya da Davul bu yaklaşımda değildir.

Ayla ve Beklan Algan Tiyatro araştırma Laboratuvarında deneysel yaklaşımlar üzerine çalışmalarını sürdürmüştür.

Yeni bir sanatçı, yazar ve seyirci kuşağının yetişmesi konusunda ciddi adımların atıldığı, Şehir Tiyatrosu’nun üçüncü evresi (1931-1946) deneme ve yenilikler dönemi yanısıra bir seyirci yetiştirme süreci olarak da değerlendirilebilir.

Ahmet İsvan

Palanga

Ülkemizin en eski ödenekli tiyatrosu İstanbul Şehir Tiyatrosu’dur. Doğru cevap C'dir.

Ülkedeki ekonomik sorunların kaynağında sınıfsal kaygı ve çıkarların yattığını ileri süren, “Enayi” ve “Yusuf ile Menofis” gibi oyunlarında yazarı olan yazarımız Nazım Hikmet’tir.

Devlet Tiyatroları doğru yanıttır. Çünkü Devlet Tiyatroları 1949’da kurulabilmiştir.