Hanımeli birleşik bir sözcüktür ve birleşik sözcüklerin hecelenmesinde de heceler esas alınır. Bu tür birleşik sözcüklerde zaman zaman hece kuralına göre değil, anlama göre de heceleme yapıldığı görülmekte ise de, Türkçenin yazım kuralları açısından anlama göre heceleme yanlıştır. Doğru heceleme ha-nı-me-li şeklinde olmalıdır. Doğru yanıt A seçeneği.

Doğru cevap C şıkkıdır. Çünkü Türkçede bir hecede sadece bir ünlü bulunabilir. Birleşik sözcükler dışında, iki ünlü iki ayrı hecede yan yana gelmez. Türkçe kökenli sözcüklerde uzunluk, /ğ/ sesinin bulunduğu durumlar başta olmak üzere ikincil olarak gerçekleşir. Söz başında akıcı ünsüzler bulunmaz, sızıcı ünsüzler de az sayıda bulunabilir.

I. maddede verilen bilgi doğrudur. İlk defa Benzing (1941) tarafından dile getirilen ve en tatminkâr olan görüşe göre sözcüklerin birinci hecelerinde sabit olan bir vurgu vardır. Doğru cevap A şıkkıdır.

Türkçe sözcüklerde, hece sonunda ancak belli ünsüz çiftleri bulunabilir. -ls, -vk, -ns, -rp bu çiftlerden değildir. Bu çiftlere alıntı sözcüklerde rastlanır. Türkçe sözcüklerde geniş yuvarlak /o/ ve /ö/ ünlüleri yalnız ilk hecede bulunabilir. Doğru yanıt C seçeneği.

Düz-yuvarlaklık uyumuna göre a'dan sonra a,ı; ü'den sonra e,ü; e'den sonra e,i sesleri olan heceler gelmesi gerekirdi. Doğru yanıt B seçeneği.

Dilde anlam ayırıcı en küçük ögeye sesbirim (fonem) denir. Bu örneklerde yer alan üç adet en küçük karşıt çift (tak-pak/it-ip/etik-epik) içinde de /p/ ve /t/ sesleri sırasıyla sözcük başında, sonunda ve ortasında birbirinin yerine kullanıldığında anlamca birbirinden ayrılan sözcükler oluşturmaktadır. Öyleyse bu sesler Türkçede sesbirimdir.  

Bu organların ses aygıtında önden arkaya doğru sıralaması şöyledir: diş, diş yuvası, damak (sert damak), yumuşak damak.

Bir konuşma zincirinde hece, sözcük kökleri ve eklerle sözcükleri kapsayan ton ve değişmelerin tümü ezgiyi oluşturur (Ergenç 2002: 27).

Türkçede ünlüler dört grupta toplanabilir: Dilin ön tarafının kabararak ön damakla arasındaki açıklığı daraltması sonucu oluşan ünlülere ön damak ünlüsü veya kısaca ön ünlü denir. Bunlar /e/, /i/, /ö/, /ü/ ünlüleridir. Dilin arka tarafının kabararak, yumuşak damakla arasındaki mesafeyi daraltması sonucu oluşan ünlülerse art damak ünlüsü veya art ünlü olarak adlandırılır. Bunlar /a/, /ı/, /o/, /u/ ünlüleridir. Kimi yayınlarda bunlara ön ve art ünlü yerine ince ve kalın ünlü de denir. Türkçede ünlülerin ikinci önemli ayırıcı özelliği, dudakların durumudur: Dudaklar düz durumdayken çıkarılan ünlülere düz ünlüler denir: /a/, /e/, /ı/, /i/ ünlüleri düz ünlülerdir. Eğer dudaklarda bir yuvarlaklaşma olur ise bu durumda yuvarlak ünlüler oluşur: /o/, /u/, /ö/, /ü/ ünlüleri de yuvarlak ünlülerdir. Ağız boşluğundaki açıklık-kapalılık, dilin ağız içinde yayvan olarak bulunması veya kabararak hava yolunu daraltmasıyla ilgilidir. Geniş ünlülerde dil her seferinde, dar karşılığına göre ağız içinde daha yayvan biçimde bulunur. Bu darlık veya genişlik durumu ünlülerin sınıflandırılmasında kullanılan üçüncü önemli ayrımdır: /a/, /e/, /o/, /ö/ ünlüleri geniş, /ı/, /i/, /u/, /ü/ ünlüleri dar ünlülerdir. Verilen şekilde dudakların durumu net olarak anlaşılmadığı için bu bilgiyi kestiremeyiz. Ancak dilin arka tarafının kabararak hava yolunu daraltmış olduğu açıkça görülmektedir. Öyleyse üretilen ses art ve dar ünlülerden ı veya u olmalıdır. Doğru yanıt A şıkkıdır.

Ünsüzler ağız ya da genizde oluşmalarına göre ağız ve geniz ünsüzleri olmak üzere ikiye ayrılırlar. Ağız ünsüzlerinde küçük dil, burun yolunu kapatarak burundan hava çıkısını engeller. Geniz ünsüzlerinde ise burun yolu açıktır. Ses oluşurken akciğerlerden gelen hava burundan da çıkar. A, B, D, E şıklarında burun yolu kapalı olduğundan ağız ünsüzü, C şıkkında ise burun yolu açık olduğundan bir geniz ünsüzü sesletilmektedir. Doğru yanıt C şıkkıdır.

Vurgu, sözcükte bir hecenin diğerlerine göre daha belirgin söylenmesidir. Doğru cevap B şıkkıdır.

Türkçede; /a/ sesi, art, düz, açık, kısa; /e/ sesi ön, düz, açık, kısa; /ı/ sesi art, kapalı, düz, kısa; /i/ sesi ön, düz, dar, kısa ünlülerdir.