Bankacılık sektöründen kaynaklanan nedenlerin başında; yasal düzenleme ve denetlemelerdeki yetersizlikler, zayıf muhasebe standartları, bankaların varlık ve yükümlülüklerinin vade yapısındaki dengesizlikler, ahlaki tehlike (istismar riski) ve ters seçim
sorunları, bankaların sermaye yetersizliği ve ölçek sorunu, risk yönetiminin zayıflığı, kredi yoğunlaşması ile yüksek kamu açıkları gelmektedir.

• Arz ve talepteki ani dalgalanmalar
• Sürdürülemeyen büyüme ve belirsizliğin artması
• Enflasyon ve enflasyonu düşürmeye dönük yanlış politikalar
• Firma bilançolarının bozulması
• Finansal serbestleşmeye erken geçiş ve deregülasyon
• Aşırı borçlanma, faiz oranlarının yükselmesi ve uluslararası sermaye hareketleri
• Kurdaki aşırı oynaklıklar ve yanlış kur politikaları

Türkiye’de tarımın istihdamdaki payı 20002017 döneminde %36’dan %19,4 seviyesine gerilemiştir.

Türkiye’de ulaştırma sektörü yolcu ve yük taşıma esasına göre analiz edildiğinde, karayolu taşımacılığının baskın bir ağırlığının olduğu görülmektedir. 

Türkiye İktisat Kongresi, Cumhuriyet ilan edilmeden önce 17 Şubat 1923’te İzmir’de toplanmıştır.

Temel faaliyet alanı, para ve paranın ikamesi olarak menkul değerlerin alım ve satımı olan bankalara mevduat (ticaret) bankaları adı verilir.

4 Ağustos 1958 İstikrar Kararları yürürlü­ğe konmuştur. IMF desteği ile oluşturulan istikrar programı kapsamında yapılan düzenlemeler şun­lardır:

• Dolar kuru 2,8 T’den 9 T’ye çıkarılarak devalüasyon yapılmış, döviz alım işlemle­rinde 1 dolar başına 6,22 T vergi alınması kararlaştırılmıştır.
• Bütçe dengesinin sağlanması amacıyla kamu harcamalarında kısıntı yapılmış, KİT ürünlerine zam yapılmış ve KİT’lerin Mer­kez Bankası kaynaklarıyla finansmanına sı­nırlamalar getirilmiştir.
• 422 milyon dolar düzeyindeki dış borçlar ertelenmiş ve yeni bir ödeme planına bağ­lanmıştır (moratoryum). Buna ek olarak, IMF, ABD ve Avrupa Ekonomik İşbirliği Örgütünden (OEEC’den) toplam 359 mil­yon dolarlık yeni kredi sağlanmıştır.
• Dış ticarette serbestleşmeye gidilmiş, bu kapsamda ithalat üçer aylık programlara bağlanmış, hammadde ve ara malı ithalatı­na öncelik verilmiş, ihracatta ise fiyat kont­rollerinde bürokratik işlemlerin hafifletil­mesine yönelik düzenlemeler yapılmıştır.
• Emisyon hacmi kısıtlanmıştır.

Ülke bankası olarak da nitelendirilen merkez bankaları, ekonomide parayı ve para politikasını kontrol eden, büyük ölçüde kamu kurumu niteli­ğinde yapılanan ve ekonomide nihai ödünç mercii ya da likiditenin son kaynağı olarak faaliyette bu­lunan bir banka türüdür.

1927 yılında Türkiye Cumhuriyeti’nin ilk banknotları basılarak dolaşıma çıkarılmıştır.

Osmanlı, 1875 yılında dış borç ödemesini yapamayacağını (moratoryum) ilan etmiş ve Nisan 1876’da dış borç ödemelerini tamamen durdurmuştur.

Tarım sektöründe devlet müdahalesinin gerekçelerini şu şekilde sıralayabiliriz:

• Tarım doğa koşullarına fazlasıyla bağımlı olduğu için negatif arz şoklarına ziyadesiyle açıktır, o nedenle risk ve belirsizlik fazladır.

• Arazi yapısı genellikle çok parçalıdır ve dağınıktır, dolayısıyla üretimde ölçek dezavantajı vardır.

• Tarımsal ürünlerin arz ve talep esneklikleri genel olarak düşüktür.

• Tarımsal ürünlerin saklanması ve pazarlanması hem daha zor hem de daha maliyetlidir.