Yusuf Akçura, Üç Tarz-ı Siyaset adlı geniş makalesinde dönemin önde gelen üç düşünce akımının karşılaştırmasını yapan ve Türkçülerin önde gelen isimlerinden olan bir düşünürdür.

Meşrutiyetin dayandığı en güçlü düşünce İttihad-ı Osmanî 'dir. Doğru cevap B'dir.

Namık Kemal; mezhep, dil ayrılıklarının birliğe engel olmadığına dair Avrupa’dan, Fransa, İngiltere, Avusturya, Belçika ve İsviçre’yi örnek olarak verir. Din, ırk, dil ayrılıklarına rağmen vatan birliğinin birleştirmeye yettiğini belirtir. Bu Atatürk'ün Milliyetçilik ilkesiyle paraleldir.

Hilafet kurumunu kabul etmeyen Ali Suavi, Peygamber’in halife diye bir vekil bırakmadığını, hiç kimsenin vekil olmak iddiasında bulunamayacağını, halife unvanının sadece Hz. Ebu Bekir’e ait olduğunu söyler.

İkinci Meşrutiyet fikir akımları dendiği zaman Osmanlıcılık, İslamcılık ve Türkçülük anlaşılmaktadır. Modernleşme hedefine yönelik olarak ortaya çıkan eğilim olarak Batıcılık bu düşünce akımlarının hepsini etkilemektedir. Bu yüzden hem Batıcı hem Osmanlıcı veya İslamcı veya Türkçü düşünürler görmek mümkündür. Fakat üç fikir akımına tam olarak mensup olmayıp doğrudan Avrupacı (Batıcı / Garpçı) olan kendine özgü düşünürlerden de bahsetmek mümkündür.

Prens Sabahaddin düşüncelerini kısaca “Teşebbüs-i şahsi ve adem-i merkeziyet” şeklinde formüle etmiştir. Doğru cevap A'dır.

Celal Nuri'ye göre Türklerin geri kalmasının nedeni Osmanlının bilgisizliği, İslam’ın durağanlaşması ve çağdaş Batı uygarlığına yol açan üç devrime (Rönesans, reform ve coğrafi keşifler) yabancı kalınmasıdır. Türkiye bazen bin yıl bazen altı yüzyıl bazen de üç yüzyıl geri kalmış, denilmektedir. Doğru cevap E'dir. 

Üç Tarz-ı Siyaset makalesi Yusuf AKÇURA'ya aittir.Doğru cevap D'dir.

Devrimin tabandan hareketle gelmemiş, ve üst yapının seçimleriyle oluşturulmuş olması halka inememesine yol açmıştır.

Ülken ve öğrencisinin çalışması olan “Garbi Anadolu Köy Monografileri”nde dikkati çeken ilk konu, tıpkı Berkes’in çalışmasında olduğu gibi, nitel teknikleri uygulamış olmasıdır. Bilecik ve Edremit civarından köyler incelenmiştir. Berkes’in çalışması daha analitik olmakla beraber bu ikinci çalışma daha özet niteliğindedir. Ancak aynı biçimde aynı alanlarda köy incelenmiştir. Köylerin görünüşü, üretim biçimleri, iş bölümü, nüfus, ticaret öncelikle yer almaktadır. İşlevselci yaklaşıma uygun analizlerin yapıldığı görülmektedir. Buna göre, köyde herkes aynı işi yaptığı için, mesleki iş bölümü olmadığı için sosyal tabakalaşma da yoktur.