OECD’yi kuran Anlaşma, 14 Aralık 1960 tarihinde Paris’te imzalanmış, 30 Eylül 1961’de yürürlüğe girmiştir. OECD’nin kurulması ile birlikte, OEEC’nin (Avrupa Ekonomik İşbirliği Örgütü’nün)  isminde yer alan “Avrupa” kelimesi çıkarılmış, bunun yerine “Kalkınma” kelimesi eklenmiştir. Paris Antlaşması’nın ilk maddesi, ekonomik kalkınmanın, sadece üyeleri açısından değil, dünya ekonomisi ve üye olma- yan ülkeler bakımından da gerçekleştirilmesinin zorunluluğuna değinmiştir. 

Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO), BM’ye bağlı uzmanlık kuruluşlarındandır. 

Milletler Cemiyeti-MC (The League of Nations) ve Uluslararası Çalışma Örgütü barışı koruma görevini başaramayarak İkinci Dünya Savaşı’nın çıkmasını önleyememiş ve 1946’da kendini feshederek tüm yetki ve varlığını 1945’te kurulan Birleşmiş Milletler’e (BM) devretmiştir. 

Türkiye’nin Dünya Bankası kuruluşları ile imzaladığı üyelik anlaşmalarının sıralaması şu şekildedir: IBRD (11 Mart 1947) – IFC (19 Aralık 1956) – IDA (22 Aralık 1960) – MIGA (3 Haziran 1988) – ICSID (2 Nisan 1989). 

1976’da kabul edilen bir düzenleme ile 1979’dan itibaren Avrupa Parlamentosu’nun üyeliklerinin her üye devlette doğrudan halk tarafından seçimle belirlenmesi kararlaştırıldı. Seçimler 5 yılda bir yapılmaktadır. Genişleme sürecinde yeni üyelerin katılması ile üye sayılarında artışlar olmuştur. Parlamento’da temsilciler ülkelerine göre değil siyasi parti gruplarına göre yer alırlar, Sosyalistler, Yeşiller, Muhafazakârlar, Liberaller gibi.

Verilenlerin tümü ABD’nin Marshall Planı’nı ortaya koymasının sebepleri arasındadır. 

ABAD, AB Hukuku’nun AB’ye üye bütün devletlerde aynı kalmasını, aynı biçimde anlaşılmasını, yorumlanmasını, uygulanmasını denetimini sağlayan en önemli kurumdur. Buna AB Hukuku’nun Mütecanis (tekdüze, yeknesak, homojen) Geçerliliği” denir. Fakat AB Hukuku’nun dışındaki konulara bakamaz. Mesela savaş suçları, insan hakları, özel hukuk davaları, ceza davaları gibi konular Divan’ın yetki ve görev alanının dışındadır.

ABAD, AB Hukuku’nun AB’ye üye bütün devletlerde aynı kalmasını, aynı biçimde anlaşılmasını, yorumlanmasını, uygulanmasını denetimini sağlayan en önemli kurumdur. Buna AB Hukuku’nun Mütecanis (tekdüze, yeknesak, homojen) Geçerliliği” denir. Fakat AB Hukuku’nun dışındaki konulara bakamaz. Mesela savaş suçları, insan hakları, özel hukuk davaları, ceza davaları gibi konular Divan’ın yetki ve görev alanının dışındadır. 

Uluslararası parasal işbirliğini geliştirmek, döviz kurlarında istikrarı sağlamak, finansman sorunu yaşayan ülkeleri desteklemek ve uluslararası ticaretin dengeli büyümesini sağlamak IMF’yi kuran Anasözleşme’nin 1. maddesinde belirtilen amaçlardır.  Kalkınma alanında kaynakları etkin kullanmak ise 1965 yılında kurulan BM Kalkınma Programı (UNDP)’nin temel amacıdır. 

AB Konseyi 1957 Roma Anlaşması ile kurulmuştur ve AT-AB’nin “yasama organı”dır. Konseyde her üyenin birer temsilcisi ile Konsey Başkanı yer alır. Fakat burada ülkelerin oyları eşit değildir ve doğal olarak da kararlar oy birliği ile alınmaz. Kararların niteliklerine göre değişen sayıda ağırlıklı oyun sağlanması gerekir. AB’nin dört büyüğü olan Almanya, Fransa, İtalya, İngiltere’nin ağırlığı da bu sistemle ortaya çıkmaktadır. Onların istemediği bir kararın oluşması imkânsızdır.

1961’de kuruldu. Genel merkezi Paris’tedir (Fransa). Toplam 34 üyesi vardır. Bütçesi 347 milyon Euro’dur. 

EFTA’nın kurucu üyeleri; İngiltere, Danimarka, Avusturya, Portekiz, İsveç, Norveç ve İsviçre’dir.

GATT tarife indirimlerinin sanayileşmiş ülkeler  lehine sonuçlar doğurması ve özellikle bu durumdan rahatsız gelişme yolundaki ülkelerin mevcut yapıda ciddi değişiklikler talep etmesi BM’nin 1962 yılında bir BM Ticaret ve Kalkınma Konferansı’nın (UNCTAD: United Nations Conference on Trade And Development) toplanmasına karar vermesine, 1964’de Cenevre’de ilk konferansın toplanmasına ve konferansın ardından UNCTAD’ı kendine bağlı özerk bir kuruluş olarak ilan etmesine sebep olmuştur. Gelişmekte olan ülkelerin sanayi malları ihracatının sanayileşmiş pazarlara daha kolay girmesini sağlamak ise kuruluşun faaliyet alanlarından olup, II. UNCTAD Konferansı’nda bu yönde bir adım atılmıştır.