Klasik savaş hukuku ayrımlarında “yaralı ve yaralı olmayan” şeklinde bir ayrım bulunmamaktadır. 

Kirleten öder ilkesi: Bu ilke ilk kez, 1972’de Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Teşkilatı (OECD) Konseyi’nce ileri sürülmüştür. Kim çevre zararına neden olursa zararı gidermek için yapılan masrafları ödemeye zorlanmalıdır. İlkenin özü, kirletenlerin, ekonomik olarak etkili kararlar verirken çevresel faktörleri de dikkate almasıdır. Rio Bildirisi’nde de bu esas vurgulanmaktadır. “Kamu yararı gözetilerek ve uluslararası ticaret ve yatırım çarpıtılmaksızın, kural olarak kirletenin kirlenme zararını üstlenmesi yaklaşımı” gözönünde bulundurulacaktır.

Bir durumun bilimsel olarak kesin kanıtlarla zarara yol açtığı henüz ıspatlanmasa da ihtiyat ilkesi doğrultusund akarar alınabilir.

Gelişmekte olan ülkelerin ihtiyacını karşılamak Birleşmiş Milletler’in görev ve sorumlulukları arasında yer almaz.

Karasuları

Bir devletin evrensel yetki hâli dışında kalan genellikle ceza hukuku dışındaki konularda (genellikle uluslararası ticaret, haksız rekabet, vergi, para ve kambiyo konularında) ülkesi dışındaki kişi ve olaylar hakkında yetki kullanması hâlini düzenleyen ve ülke aşıcı kanunların etkisi adı verilen yetki kullanma biçiminin esası konusunda tartışma vardır.

Savaş gemilerinden suları terkmesi istenebilir.

Silahlı çatışma süreci sonunda ülkeler kendi iç hukuklarını uygulamaktadırlar.

Ceza davalarında:
I. Suçun sonuçları kıyı devletine sirâyet ederse;
II. Suç kıyı devletinin barış ve düzenini bozuyorsa;
III. Bayrak devletinin diplomatik temsilcisi veya geminin kaptanı talep ederse;
IV. Uyuşturucu kaçakçılığı› varsa kıyı devleti gemide yargı yetkisini kullanır. 

Devletin evrensel yetkisi, terör, soykırım, uluslararası uyuşturucu kaçakçılığı gibi durumlarda kullanılmaktadır.

Transit geçişin zararsız geçişten farklı daha çok serbestik tanımasıdır.

Hinterlant bir bölgenin ekonomik uzantısını tanımlamaktadır. Diğer seçenekler ise bir ülkenin denizlerde yetki kullanımını belirleyen sınırları tanımlar.