1951 Mülteci Sözleşme’nin 24. maddesi şu şekildedir: “1. Taraf Devletler, ülkelerinde yasal olarak ikamet eden mültecilere, aşağıdaki konularda vatandaşlarına uyguladıkları muamelenin aynısını uygulayacaklardır: (a) Yasalarla düzenlendiği veya idari makamların yetkisine tabi oldukları ölçüde; ücretin bir parçası olduğu durumlarda aile yardımlarını da içerir şekilde ücretler, çalışma saatleri, fazla mesai düzenlemeleri, ücretli tatil, evde çalışmaya ilişkin sınırlamalar, asgari çalışma yaşı, çıraklık ve mesleki eğitim, kadınların ve küçüklerin çalışması, toplu iş sözleşmeleri ile sağlanan imkânlardan yararlanma....” 

Uluslararası ekonomi hukuku, kendi içinde üç alt dala ayrılır. Bunlar, Uluslararası Finans Hukuku Uluslararası Yatırım Hukuku ve Uluslararası Ticaret Hukuku’dur.

Bir ülkede geçici veya daimi ikamet izni verilen kişiler hukuka uygun bir çerçevede yer almaktadır. Bu kişilere salt fiziksel olarak ve hukuka uygun olarak ülkede bulunan kişilerden daha fazla hak tanınmıştır. Bu haklardan başlıcaları; çalışma hakkı, adil koşullarda çalışma hakkı, sosyal güvenlikten yararlanma hakkı ve kamu bağış ve yardımlarından yararlanma hakkıdır. Doğal olarak bu haklara diğerleri sahip değildir.

Kıta Sahanlığı ilk defa 1945 yılında Truman’ın bildirisiyle ortaya çıkmış ve çok kısa bir zamanda benimsenmiştir. Hatta bir örf ve âdet kuralı olduğu kabul edilmiştir. Kıyı devleti buradaki hakları, ilana gerek olmaksızın fiilen ve başlangıçtan itibaren kullanır.

Uluslararası hukuka aykırı eylemin sonuçlarını ortadan kaldırmayı ve mümkünse eski hale getirmeyi amaçlayan yükümlülüğe onarma yükümlülüğü adı verilir.  Bu nedenle doğru şık “c”dir.

Bir mültecinin sırf fiziksel bulunuşundan dolayı sahip olduğu haklar: Temel ihtiyaçlara ulaşma hakkı Yaşama hakkı Mülkiyet ve aşırı vergilendirilmeme hakkı Aile birliği hakkı Düşünce, vicdan ve din özgürlüğü Ücretsiz temel eğitiminden yararlanma hakkı Kimlik belgesi edinme hakkı Mahkemelere ulaşabilme hakkı

Uluslararası ekonomi hukukunun kaynakları, başta uluslararası antlaşmalar ve örf-âdet, bunların yanı sıra, hukukun temel ilkeleri, yargı kararları ve öğretidir.

Mültecilik statüsü resmen kabul edilmiş kişiler için hukuki (de jure) mülteci tabiri kullanılmaktadır.

Uluslararası hukuka aykırı eylemde bulunan devlet farklı onarım çeşitleriyle yükümlüdür. Bunlar; eski hale getirme, tazminat ödeme ve manevi tatmindir. Eski hâle getirme, uluslararası hukuka aykırı eylem gerçekleştirilmeden önceki durumun mümkün olduğunca aynı şekilde yeniden kurulmasını ifade eder. Eski hâle getirme, uyuşmazlık konusu olayın niteliğine göre farklı şekillerde gerçekleşebilir.. Eski hâle getirme, genel itibariyle, maddi açıdan eski hâle getirme ve hukuki açıdan eski hâle getirme olmak üzere iki türe ayrılabilir. İşgal edilmiş bir toprağın asıl sahibi olan devlete bırakılması, el konulmuş gemi veya uçak gibi vasıtalar söz konusu olduğunda bunların sahiplerine iade edilmesi maddi açıdan eski hâle getirmeye örnek olarak verilebilir. Bir yasanın yürürlükten kaldırılması da hukuki açıdan eski hale getirmeye örnektir.

Üyelerinin ticaret politikalarını izlemek Dünya Ticaret Örgütü’nün amaçlarındandır.

Dünya İdari Radyo Konferansı (WARC) hem ulusal ve hem uluslararası olmak üzere yaklaşık bütün haberleşme şekilleri etkileyen bugünün çeşitlilik arz eden pazarında uzay haberleşmesine göndermede bulunulabilecek Uluslararası Telekomünikasyon Birliği’nin bir koludur.

Uzay hukuku, üzerinde egemenlik olmayan kâinattaki devletlerin ve özel kişilerin faaliyetlerini düzenleyen bir dizi uluslararası belgeden oluşur. 1967 tarihli Ay ve Diğer Gök Cisimleri Dahil Olmak Üzere Uzayın Keşfi ve Kullanılmasında Devletlerin Faaliyetlerini Düzenleyen İlkeler Üzerinde Andlaşma’nın (Uzay Andlaşması) bu düzenleme içinde esaslı bir önemi vardır. Bazı yazarlarca uzayın Magna Carta’sı olarak da nitelendirilmiştir.

1951 Mültecilerin Statüsüne ilişkin Sözleşme, uluslararası mülteci hukukunun temel andlaşmasıdır. Uluslararası mülteci hukukunun en önemli metni, 1951 Mülteci Sözleşmesi’dir. 1951 Mülteci Sözleşmesi’ne 145 taraf devlet bulunmaktadır. Birlemiş Milletlere üye devlet sayısının 193 olduğu düşünülecek olursa söz konusu belgenin önemi açıkça ortaya çıkmaktadır. 

1951 Mülteci Sözleşmesi’nin 1F maddesi, bazı kişiller hakkında uygulanmayacağını belirtir. Bunlar; “(a) barışa karşı suç, savaş suçu veya insanlığa karşı suç gibi suçlar için hükümler koyan uluslararası belgelerde tanımlanan bir suç işlediğinde, (b) mülteci sıfatıyla kabul edildiği ülkeye sığınmadan önce, sığındığı ülkenin dışında ağır bir siyasi olmayan suç işlediğine, (c) Birleşmiş Milletlerin amaç ve ilkelerine aykırı fiillerden suçlu olduğuna dair hakkında ciddi kanaat mevcut” ise kişi mülteci statüsünde değerlendirilemez.

Zulme uğrama korkusu subjektif ve öznel bir durum olsa da bu korkunun haklı nedenlere dayanması kişinin içinde bulunduğu ortamın koşullarının nesnel değerlendirilmesini gerektirir. Dolayısıyla kişi içinde yaşadığı ülkenin devleti veya devletin göz yumduğu yerel gruplar veya iktidarlar tarafından baskı görmesi, ağır insan hakkı ihlallerinin olması, kişinin özgürlüğünün ve yaşamının tehlike altında olması bu korkuyu yaratabilecek haklı nedenlerdir. Adi bir suçun kovuşturulması buna girmese de adi suç için temel hak ve özgürlüklerin haklı sınırlama nedeni olmaksızın soruşturulması ve temel hakların kullanımının engellenmesi de bu durumlara örnektir. Dolayısıyla yukarıdaki şıklarda verilen her bir durum haklı nedenlerle zulme uğrama korkusunu yaratabilir.

Bu konferans neticesinde, iki büyük mali kuruluş doğmuştur: Merkezleri Washington’da bulunan Uluslararası Para Fonu (IMF) ve Uluslararası İmar ve Kalkınma Bankası (bugünkü Dünya Bankası WB).

1991

Belirtilen anlaşmaya katılmayan devletler, bilişim serbestisi ilkesini öne sürerek anlaşmayı protesto etmişlerdir.