Devalüasyon: Sabit döviz kuru sisteminde ulusal paranın değerinin parasal otoritenin kararı ile resmen düşürülmesidir. 

Dış borç ödeme gücüne sahip olduğu halde kısa vadede borç servisi ödemelerini gerçekleştirecek finansal varlığı bulunmayan borçlu ülkelerin yaşadığı sorun likidite sorunudur.

Bilindiği gibi dışa açık bir ekonomide millî gelir dengesi aşağıdaki gibidir: Y = C + I + G + (X - M). 

Cari işlemler açığı yaşayan ekonomiler düşük değil yüksek faiz politikası ile yabancı sermayeyi çekmeye çalışırlar.

Spesifik ve Ad valorem gümrük vergi türleri devlete gelir sağlar, ithalatı kısıtlamak suretiyle yerli üre­ticiyi korur ve döviz giderlerini azaltır.

Düşük kurlar, dünya pazarlarında rekabet gücüne sahip olan ihraç mallarına veya bunların bir kısmına ve ekonomi için büyük önemi olan ithal mallarına; yüksek kurlar ise ihracatı teşvik edilecek mallar ile ekonomi için önemli olmayan ithal mallarına uygulanır. Dış borçlar ile yabancı kâr transferleri kur değişmelerinin dışında tutularak bunlara kur garantisi hakkı tanınır.

Dönüşüm eğrilerinin dışa doğru genişlemesi ekonomik büyüme anlamına gelir.

Teknolojik Açık Modeli, dış ticaretin temel nedeninin teknolojik değişim ve gelişim olduğunu ileri sürmektedir.

Spesifik gümrük tarifelerinde ithal edilecek mallardan alınacak gümrük vergileri belirli miktarlardadır. Birim ve ağırlık gibi malların fiziki birimleri üzerinden alınan vergilerdir. Örneğin, ithal edilecek her bir otomobil için alınacak vergi miktarı aynıdır. Markası ya da değeri önemli olmaksızın her bir otomobil için $1000 gümrük vergisi alınması gibi.

-Bir ekonomide enflasyon oranı yüksek ise bu durumda sabitleme bir süre sonra ülke parasının değer kaybetmesine ve ithalat artışı nedeni ile cari işlemler dengesinin ülke aleyhine bozulmasına yol açar.
-Sonuçta yüksek oranlı bir devalüasyon kaçınılmaz olur. Devalüasyon yapılmasının başlıca iki nedeni vardır.
-Bunlar; ihracatı teşvik ve ithalatı kısmak suretiyle dış ticaret açıklarının kapanmasını sağlamak ve iç fiyatlar ile dış fiyatlar arasında mevcut bulunan dengesizliği ortadan kaldırmaktır.

Uluslararası ekonomik ilişkilerde farklı para birimleri geçerlidir.

Gümrük birliğinde ithalattan alınan gümrük vergilerinin ortadan kalkması, söz konusu malın ucuzlamasına neden olur. Eğer söz konusu malın talep esnekliği sıfırdan büyükse (e>0), ucuzlayan malın talebi artar. Bu durum gümrük birliğinin tüketim etkisi olarak ifade edilir.

-Baker Planı’nın başarısızlığı üzerine, 1989 yılında ABD’nin yeni Hazine Bakanı Nicholas Brady tarafından yeni bir plan hazırlanmıştır.
-Brady Planı, dış borcun anapara ve faiz ödemelerinde indirim yapılması, borçların ikincil piyasalarda satılmasını öngören borç takası ve geri ödemelerin ihracat gelirleri dikkate alınarak yapılması gibi unsurları içermiştir.
-Brady Planı, dış borçların hafifletilmesinde Baker Planı’na göre daha başarılı olmuştur.

20. yüzyılda gümrük birliklerinin ilk örneklerinden biri de Belçika, Hollanda ve Lüksemburg arasında kurulan Benelüks (Benelux)’tür.

Çelik ithalatçısı bir ülkede ihracat sonrası çeliğin fiyatı azalacaktır. Bunun yanında ithalatçı bir ülkenin analizinden iki sonuç ortaya çıkmaktadır: Malın yurt içindeki üreticileri daha kötü, tüketicileri ise daha iyi durumdadır. Ticaret bütün olarak ülkenin ekonomik refahını artırmaktadır. Çünkü tüketicilerin elde ettiği kazançlar üreticilerin zararlarını aşmaktadır.

Doğrudan Yabancı Yatırımların Potansiyel Sakıncaları: Ev sahibi ülkenin dış ticaret hadlerinin kötüleşmesi, Ulusal tasarruflarda azalış, Ödemeler dengesinde ve döviz kurunda istikrarsızlık, Ulusal politikalar üzerindeki kontrolün yitirilmesi, İşsizlikte artış, Yeni monopol gücünün ortaya çıkması, İş gücünün eğitilmesine ve yeni beceriler kazanmasına yeterli önem verilmemesi.

Global kotada, hükûmet sadece ithal mal hacmini belirler, ithalatın hangi ülkeden ve kimler tarafından yapılacağına karışmaz.

Dövizlerin gelecekte belirlenen bir tarihte alışverişini öngören ve bugünden saptanan döviz kuruna vadeli (forward) döviz kuru denir.

Net yatırım geliri: Ülke vatandaşlarının kendi ülkeleri dışında elde ettikleri faiz ve kâr payı gibi yatırım gelirleri ile yabancı ülke vatandaşlarının ilgili ülkede elde ettikleri benzer yatırım gelirleri arasındaki farktır.