Marjinal ikame oranının yurt içi değişim oranına eşitlendiği noktada tüketiciler dengeye ulaşır. Üretici dengesi ise dönüşüm eğrisi eğiminin (yani marjinal dönüşüm oranının) iç fiyat oranına eşitlendiği noktada gerçekleşir. Böylece marjinal ikame oranı ile marjinal dönüşüm oranının birbiri­ne eşit olduğu noktada hem tüketici hem de üretici dengesi sağlanmış olur. Bu ise kapalı ekonomi durumunda toplumsal refahın maksimuma ulaşması demektir.

Ticarete karşı yönlü büyüme durumunda ise ticaret hadleri ülkenin lehine değişir. Yani ülke hem üretim artışlarıyla hem de lehine değişen fiyat ilişkileri dolayısıyla
refahını yükseltir.

Deniz ve göllerin doldurulması, bataklıkların kurutulması, sulama olanaklarının yaygınlaştırılması ve yeni maden yataklarının keşfedilmesi gibi yollarla doğal kaynaklar faktörü bir ölçüde artırılabilmektedir.

Faktör Donatımı Teorisinin temel tezi, bir ülke hangi üretim faktörüne zengin olarak sahipse üretimi o faktörü yoğun biçimde gerektiren mallarda karşılaştırmalı üstünlük elde eder, yani onları daha ucuza üretir ve o alanlarda uzmanlaşır.  Diyelim ki ülke, üretim faktörlerinden emeğe göreceli olarak daha bol biçimde sahiptir. Böyle bir ülkede normal olarak emek yoğun mallar daha ucuza üretilir. Bunun gibi, sermaye faktörüne zengin olarak sahip bulunan ülkelerin de sermaye-yoğun malları daha ucuza üretmeleri beklenir.

Azalan fırsat maliyetleri durumunda dönüşüm eğrisinin şekli dışbükeydir

Zararı karşılama ilkesi: Artan gelirlerle, yoksullaşan kişinin (kişilerin) gelirindeki düşüşün karşılanmasıdır

Serbest ticaretin tam bir uluslararası faktör fiyatları eşitliğine yol aşmasını engelleyici bir çok faktör vardır. Hükümetlerin uyguladıkları gümrük tarifeleri, sendikaların kısıtlayıcı faaliyetleri, üretim faktörlerinin homojen olmaması bunlardan bazılarıdır. 

Ürün dönemleri hipotezi (product cycle model), teknoloji açığı hipotezinin genelleşti­rilmiş ve geliştirilmiş bir şeklidir. 1966’da Raymond Vernon tarafından ortaya atılmıştır. Hipotezde öne sürülen görüşe göre, bazı ülkeler halen varolan mallarda, bazıları da yeni mallar üretiminde uzmanlaşırlar. Ancak kritik önem taşıyan varsayım şu ki bir mal, yeni mal durumundan eski mal biçimindeki yaşam dönemlerine geçerken üretimin coğ­rafi yeri de değişir. Vernon’a göre, teknolojik yenilikler ve yeni malların geliştirilmesi ileri sanayileşmiş ülkelerde, özellikle de ABD’de oluşur. Bu durum, yüksek derecede eğitilmiş iş gücünün ve AR-GE’ye yapılan göreceli yüksek harcamaların bir sonucudur.

Rybczynski Teoremi: İki mallı ve iki faktörlü bir modelde, tam çalışma koşulları altında eğer tek bir faktörün arzı artırılacak olursa, onu yoğun olarak kullanan malda üretim genişler, diğer malda ise daralır.

Ricardo modeli emek-değer teorisine dayanır, Ricardo teorisi bir arz teorisidir: Bu modelde maliyet ve fiyat gibi kavramlar yalnızca arz ya da üretim koşulları tarafından belirlenir. Talep koşulları dikkate alınmış değildir. Oysa en temel bir İktisat kuralına göre fiyat arzla talep tarafından birlikte belirlenir.
Ricardo modeli sabit maliyetlere ve tam uzmanlaşmaya dayanır: Modelde yalnızca
sabit maliyetler durumu göz önüne alınmıştır. Bunun sonucu ise üretimde tam uzmanlaşmaya gidilmesi, yani kaynakların yalnızca ihraç malının üretiminde kullanılması, ithal
edilebilir mallar üretiminin ise sıfıra düşürülmesidir. Oysa gerçek hayatta ülkelerin ihraç
malları ile birlikte, bir miktar da ithalata rakip mal ürettiklerini görüyoruz. Yani ithalata
rakip malların üretimi genellikle sıfır olmamaktadır.
Ricardo modeli statik bir modeldir: Bu modelde zaman ve değişme faktörlerinin yeri
yoktur. Gerçek hayatın en temel özelliği ise sürekli bir değişim içinde olmasıdır.

Doğru cevap A seçeneğidir.

Tercihlerde benzerlik hipotezine göre sanayi malları ticareti kişi başına düşen gelir düzeyi yüksek ülkeler arasnda yoğunlaşmıştır. Çünkü bu ülkelerde halkın tercihleri birbirine benzerdir.

Tercihlerde benzerlik teoremini İsveçli iktisatçı Brunstam Linder geliştirmiştir.

Açık ekonomide, uluslararası fiyat oranı doğrusunun üretim olanakları eğrisine teğet olduğu noktada üretici dengesi gerçekleşir.

Ticarete karşıt yönlü büyüme, ulusal ekonomide üretilen malların zamanla, tüketilen mal miktarlarına eşitlenmesi demektir.

Gerçek hayatta yenilikler daha çok emek tasarrufu sağlayıcı tipte olmaktadır.

Daha önce açıklandığı gibi Adam Smith’den önce ekonomik hayatta geçerli düşünce akımı Merkantilizm’e dayanıyordu. Smith “Ulusların Zenginliği” adlı eserinde serbest ticaretin yararlarını göstererek Merkantilistler’in dış ticareti sınırlandırma konusundaki görüşlerini çürüttü. Böylece de uluslararası ticareti ilk kez bilimsel biçimde açıklamayı basardı. Smith’e göre, toplam dünya serveti sabit değildir. Dış ticaret, uluslararası uzmanlaşma ve iş bölümü doğurarak dünya kaynaklarının verimliliğini artırır, böylece dünya üretimi ve refahının yükselmesine yol açar. Bu görüş açısından karşılıklı ticaret yapan iki ülke uzmanlaşma ve serbest uluslararası değişim sonucunda daha yüksek üretim ve tüketim düzeylerine ulaşarak yaşam standartlarını birlikte artırırlar. Dolayısıyla Smith’e göre, Merkantilizmin uluslararası ticarette bir taraf kazanırken diğer tarafın kaybetmesi şeklindeki görüşü yanlıştır. Çünkü uluslararası ticaretten her iki taraf da kazançlı çıkar.

Kayıtsızlık eğrisi üzerinde hareket edildiğinde toplam fayda değişmez. Tüketici eğri üzerindeki noktalar arasında kayıtsız kalır. Vazgeçilen her birim malın fayda kaybı gittikçe artar. Bu eğrilerin şekilleri talep koşullarını yansıtır. Eğri azalan marjinal faydayı gösterir.

Bu ilke bütün ülkeler için geçerlidir. Hatta bütün mallar da diğerlerine göre verimliliği düşük olan bir ülkeyi ele aldığımızı düşünelim. Bu ülkenin de bazı mallardaki göreceli verim düşüklüğü diğer mallardan daha fazla olabilir. Dolayısıyla ülke en verimsiz olduğu bu malları neden üretsin? Onun yerine göreceli verimsizliği daha az olanları üreterek çok verimsiz olduklarını dışarıdan ithal ederse kıt kaynaklarını daha iyi değerlendirmiş olur. Özetle tüm ülkeler karşılaştırmalı üstünlük modeline uygun hareket etmekle kıt kaynaklarını en ekonomik biçimde kullanmış ve ekonomik refahlarını maksimum düzeye ulaştırmış olurlar.

Emek-tasarrufu sağlayan bir teknolojik ilerleme, sermayenin marjinal verimliliğini emeğinkinden daha fazla artırır ve sermayeye göre daha çok emek açığa çıkartır

Heckscher-Ohlin teorisine göre ülkeler faktör donatımı bakımından birbirinden farklıdırlar yani iki ülkeli bir modelde biri emek diğeri sermaye bakımından zengin ülkelerdir, mallar faktör yoğunlukları ya da nisbi faktör kullanım oranları bakımından farklılık arz eder, bir malın üretim fonksiyonu bütün ülkelerde aynıdır, üretimde ölçeğe göre değişen değil sabit verim koşulları geçerlidir ve ülkelerin talep koşulları birbirinin benzeridir.