Bu görüşü savunan filozof pozitivisttir. Comte tek geçerli bilgi türü olgulara ve gözleme dayanan nesnel bilgi olduğunu kabul etmektedir. Kuhn, Feyerabend ve Dewey pragmatist, Kant ise rasyonalisttir.

Empirizm sonradan edinilen bilgiyi önemser. Tüm edindiğimiz bilgiler deneyler ve gözlemler yoluyla elde edilmektedir.

Realistlere göre devletin varlığını sürdürmeye ilişkin olan ulusal güvenlik konusu yüksek politika, ticari, mali, parasal, sağlık vb. ilgili konular da alçak politika olarak değerlendirilmektedir.

Rasyonel modelde temel aktör olan devlet, stratejik sorunları hesap ederek, belirlenmiş hedeflere iyice tasarlanmış bilinçli eylemlerle ulaşmaya çalışmaktadır. Bu sebeple çıkarlarını maksimum kılamaya çalışır ve stratejik sorunlara mantıklı çözümler getirir.

Oyun teorisi, taraflar (players), stratejiler (strategies), kurallar (rules) ve sonuçlar (payoffs) olmak üzere dört temel unsura dayanmaktadır.

Sistem teorisini uluslararası ilişkilere uygulayarak bu alanda kapsamlı bir teori geliştiren Morton A. Kaplan ise altı uluslararası sistem modeli üzerinde durmaktadır. Kaplan da örgütlenme durumlarını, devletlerin sayılarını, aralarındaki davranış kurallarını ve sistemin değişimine ve dönüşümüne yol açacak faktörleri dikkate alarak modelleri geliştirmiştir. Bunlar sırasıyla, 1) güç dengesi sistemi, 2) gevşek iki kutuplu sistem, 3) sıkı iki kutuplu sistem, 4) evrensel sistem, 5) hiyerarşik sistem ve son olarak 6) birim veto sistemidir. Çok kutuplu sistem ise K. J. Holsti’nin 5 uluslararası siyasal sistem modellerinden biridir.

ABD bu hamlesiyle "en kötü duruma göre hareket" etmiştir. Doğru yanıt E'dir. 

Oyun teorisinin modelleri, genelde iki oyuncu ya da iki grup (ittifak) arasındaki ilişkilere uygulanmaktadır. finans oyunları gibi, bazı oyunlar tek kişiyle oynanabilirken pek çok oyun, en az iki ya da daha fazla kişiyi gerektirmektedir. Poker oyununda olduğu gibi, rekabeti ve çatışmayı öngören bazı oyunlarda, bir tarafın kazancı diğer tarafın kaybı anlamına gelmektedir. Ortak ekonomik yatırımlar yapan şirketler ya da uluslararası örgütlerin oluşması gibi ittifak politikaları oluşmakta, dolayısıyla bazı oyunlar, tarafların işbirliği yapabilmesine imkân tanımaktadır. Ayrıca bazı oyunlarda, taraflar arasında düzenli iletişim sağlanırken bazılarında, hiçbir iletişim ve haberleşme kurulmamaktadır. Bazı oyunlarda taraflar, birbirlerini tanımakta ve güvenmekteyken bazı oyunlarda taraflar arasında tam bir güvensizlik ortamı bulunmaktadır. Ayrıca bazı oyunlar bir kere oynandığı halde, bazıları birçok defa tekrar edilmektedir.

Marks’ın  artı değer tezine göre işçi, kapitalist sermaye birikimine yol açan ve kapitalist yeniden üretimin ana
unsurunu oluşturan artı değeri üretir. Artı değer, dolaşıma konan paranın ilk değerindeki artış olup, bunun kaynağı ücretli emektir. Ezen sınıf ile ezilen sınıfın mücadelesi daima yeni bir ekonomik, siyasal ve toplumsal sistemin doğmasıyla sonuçlanmıştır. Marks, toplumun kurumsal ve ideolojik yapısının tamamen ekonomik üretim ilişkileri tarafından belirlendiğini varsayar. Bu ekonomik determinizm temelinde, ekonomik sistemi denetleyebilen siyasal sistemi de denetler. Marks ve Engels öğretisine göre, siyasal kuruluşlar ekonomik alt yapıya göre şekillenen üst yapılardır. Bu nedenle devletler ekonomide var olan yapıyı sürdürmeye ve güçlendirmeye yaramaktadır.

Hegel’e göre felsefe nesnelerin düşünceyle görülmesidir. Hegel, akıl dışındaki herhangi bir yetiyle bilgi edinmeyi reddeder. Hegel’e göre gerçek olan her şey ussal, ussal olan her şey gerçektir.

Bu tür durumların varsayıldığı oyun modeli mahkûmun ikilemidir.

Schumpeter, “Emperyalizmin Sosyolojisi” (Sociology of Imperialism) adlı çalışmasında, kapitalizm ve demokrasi arasındaki ilişkinin liberal pasifizmin temellerini oluşturduğuna dikkat çekmekte; emperyalizmin, sınırsız genişleme arzusunun bir dışa vurumu olduğunu ve temelinde atavizmin bulunduğunu ifade etmektedir. Modern emperyalizmin üç nedeni üzerinde duran Schumpeter’a göre bunlar, savaş makinası, saldırganlık iç güdüsü ve tekelciliğin ihracı olduğunu belirtmektedir.

Hobbes’a göre bütün bilgilerimiz nesnelerin duyu organlarımız üzerindeki etkilerinden meydana gelir.

Oyun teorisi, genel olarak realizmin varsayımlarıyla analiz yapan bir teoridir. Öncelikle devletlerin rasyonel davrandıklarını varsayması, devletler arasındaki ilişkileri çıkar maksimizasyonuna dayandırması ve uluslararası ilişkilerin temel aktörü olarak devleti kabul etmesi, realizmin özelliklerini yansıtmaktadır.

Pragmatik doğrulama denmektedir. Teorinin varsayımları, uygulamadaki sonuçlar tarafından sürekli destekleniyorsa yani, inanç uygulamada bir işe yarıyorsa giderek artan ölçülerde doğru bir inanç (teori) haline gelir. Özetlemek gerekirse pragmatizm, doğruluğu ve gerçekliği yalnızca eylemlerin sonuçlarıyla değerlendirir.