Stephen Walt tarafından öne sürülen Tehdit Dengesi Teorisi, Kenneth Waltz’ın Güç Dengesi teorisine ve dolayısıyla neorealizme savunmacı anlamda bir alternatif oluşturmaktadır. Walt, devletlerin ittifaka girişmelerinde güç yerine “tehdit” olgusunun temel etken olduğunu ileri sürmektedir.

Konstrüktivist düşüncenin disiplin içindeki öncülerinden biri olarak kabul edilen Alexander Wendt, bu düşüncenin salt bir uluslararası siyaset kuramı olmadığını söylemektedir.

Şöhret faktörü, bir devletin uluslararası hukukun norm ve kurallarına uyup uymadığı ve dolayısıyla uluslararası toplumun saygıdeğer bir üyesi olup olmadığı konusuyla ilişkilidir.

Fonksiyonalizm; bireyin ihtiyaçlarına öncelik tanıyan bu yaklaşım, uluslararası ilişkilerde devletleri temel aktörler olarak kabul etmek yerine, kendilerine verilen fonksiyonları yerine getirmeleri beklenen kurumları temel almakta ve incelemektedir.

Şöhret faktörü, bir devletin uluslararası hukukun norm ve kurallarına uyup uymadığı ve dolayısıyla uluslararası toplumun saygıdeğer bir üyesi olup olmadığı konusuyla ilişkilidir.

Avrupa özelinde entegrasyon kavramı, federal düşüncelerle doğmuştur. İkinci Dünya Savaşı sonrasında savaşın engellenmesi ve barışın sürdürülebilirliği için kurulacak bir federal düzenin, Avrupa'nın geleceği için sağlam temeller oluşturacağı düşünülmüştür.

Keyman’ın deyimiyle kimlik, “uluslararası ilişkilerin dünyayı anlamaya yönelik kullandığı yöntemin ve açıklama tarzının kültürel temelini oluşturan merkezi bir olgusudur”.

Saldırgan realizmin temel varsayımlarını beş başlıkta ele almak mümkündür. İlk varsayımı, uluslararası sistemin anarşik olduğudur. İkinci olarak, saldırgan realizme göre devletler birbirlerine zarar vermek ve birbirlerini yok etmek için gerekli olan saldırı nitelikli askerî kapasiteye kendiliğinden sahiptir. Üçüncü varsayımına göre hiçbir devlet bir diğerinin niyetinden emin değildir. Dördüncü olarak saldırgan realizme göre, devletlerin temel güdüsü hayatta kalmaktır. Beşinci varsayımı, devletlerin uluslararası sistemde yaşamlarını sürdürebilmek için rasyonel olduğu ve stratejik düşündüğüdür.

Zararlı gazların salınımı ile ozon tabakasının incelmesi ve delinmesi arasında bir sebep-sonuç ilişkisi yani nedensellik kuran bilimsel veriler, bu rejimin bel kemiği olan ve 1989’da yürürlüğe giren Montreal Protokolü’nün ana hedeflerinden birinin bu gazların salınımının kademeli olarak azaltılması olmasını öngörmüştür.

Onuf’a göre anarşi de bir kural durumudur ve herhangi bir kuralın olmaması durumu anarşi değil kaostur.

Epistemolojik açıdan bilginin, ontolojik açıdan ise sosyal gerçekliğin inşasına odaklanmış bir kuram olarak konstrüktivizmin uluslararası ilişkilere dair en temel iddiası ise uluslararası yaşamın doğasının maddi olmaktan ziyade, sosyal olduğudur.

Beklentidir. Buradan da anlaşılacağı üzere konstrüktivizmde yapı, hâkim kuramların aksine, sabit ve değişmez bir ‘şey’ olarak görülmemektedir.

Walt’a göre bir devletin algıladığı tehdidin dört kaynağı bulunmaktadır.

Pozitivizm ile postpozitivizm arasındaki boşluğuu doldurma iddiası açısından da konstrüktivizmin kapasitesi sorgulanabilir bir durumdadır.

Klasik konstrüktivizmin gelişmiş ve onun izlerini taşıyan bir hâli olarak da görebileceğimiz neo-klasik konstrüktivizm, süjeler-arası anlamları açıklama çabasındadır ve konuşma faaliyetlerine (speech acts) yaptığı vurgu nedeniyle “konuşma faaliyeti kuramı” olarak da adlandırılabilir.

Supranasyonel ulusüstü, Sovereign tamamen egemen olmak, Neofonksiyonalizm yeni işlevselcilik, Fonksiyonalizm işlevselcilik anlamına gelmektedir. Spill-over ise bir alanda başlayan entegrasyonun (bütünleşmenin) ilgili diğer (komşu) alanlara da taşınması (yayılması) anlamındadır.

Literatürde daha çok sosyal inşâcılar olarak bilinen ve kendi içinde oldukça farklı eğilimleri barındıran bu grubun uluslararası rejimlere yaklaşımı, zayıf kognitivistlerden farklı olarak realist ve neoliberallerin bireyselci rasyonel varsayımlarını temelden eleştiren niteliktedir.

Walt’a göre bir devletin algıladığı tehdidin dört kaynağı bulunmaktadır (Walt, 1990: 21-26): Bütün-leştirilmiş güç, coğrafi yakınlık, saldırı nitelikli güç ve agresif niyetler.

Walt, devletlerin ittifaka girişmelerinde güç yerine “tehdit” olgusunun temel etken olduğunu ileri sürmektedir.

Entelektüel kökleri Nietzsche, Foucault, Derrida gibi isimlere dayanan bu Postmodernist konstrüktivizm akımının günümüzdeki en önemli temsilcileri ise Ashley, Campbell, Der Derian ve RBJ Walker gibi yazarlardır.