Neoliberaller rasyonel egoist olarak tanımladıkları devletin, başka devletlerin kazancına bakmaksızın sadece kendi kazancını dikkate alarak hareket ettiğini savunurlar.

Kognitif rejim kuramları maddi çıkarlar üzerine kurulu veriler üzerine eleştirisel yaklaşmıştır.

Amiller açısından kendi yaşamlarının sabit ve kaçınılmaz özellikleri olarak görülen kurallara formel kurallar denir.

Onuf’a göre anarşi de bir kural durumudur ve herhangi bir kuralın olmaması durumu anarşi değil kaostur.

Moravcsik, büyük kurumsal pazarlıklar olarak adlandırdığı Roma Anlaşması, Tek Avrupa Senedi ve Maastricht Anlaşmasını üç adımdan meydana gelen bir süreç şeklinde açıklamaktadır: (i) Üye devletler içindeki aktörlerin, grupların işbirliği ile AB seviyesinde politikalar için tercihlerin oluşması; (ii) Oluşan tercihler ışığında devlet temsilcilerinin AB arenasında pazarlık yapmaları; (iii) Devletlerin işbirliğine bağlılıkları konusunda güvenilirliklerini en yüksek tutan kurumsal düzenlemeleri tercih etmeleri.

A, B, D ve E seçenekleri savunma-saldırı dengesini örneklerken B seçeneği savunma saldırı ayırt edilebilirliğine verilebilecek bir örnektir. Savunma-saldırı ayırt edilebilirliği özelliği ise bir ülkenin saldırı nitelikli askeri gücünü savunma nitelikli olarak kullanabilmesi veya savunma nitelikli gücünü saldırı nitelikli bir hâle dönüştürebilmesiyle ilişkilidir (Glaser, 1995: 62). Bir devlet hava sahasının güvenliğini sağlamaya yönelik olarak devriye amacıyla savaş uçağı almış olsa da bu uçaklar aynı zamanda saldırı amacı için de kullanılabilmektedir. Dolayısıyla bu uçakların rakip devletler üzerinde tehdit oluşturma potansiyeli, hava savunma radar sistemi alan bir ülkeye göre daha fazladır.

Robert Gilpin, hangi tür realizmi savunurlarsa savunsunlar, hemen hemen bütün realist yazarlar tarafından savunulan üç temel argüman olduğunu belirtmektedir (Gilpin, 1984: 290). Bunlardan birincisi, uluslararası sistemin yapısının anarşik olduğudur. Uluslararası ilişkilerde anarşi bir kural; düzen, adalet ve moral ilkelere yer verilen durumlar ise birer istisna olarak görülmektedir. İkinci ortak özellik, devlet-merkezli olunmasıdır. İster yapısalcı ister klasik olsun bütün realist yaklaşımlarda devletler uluslararası ilişkilerin temel aktörü olarak kabul edilmektedir. Üçüncü ortak özellik ise bütün realist yaklaşımlarda güce ve güvenliğe verilen önemdir. Nitekim güvenliğe dayalı güç ilişkileri kimi zaman amaç, kimi zaman araç olarak ele alınsa da gücün ve güvenliğin politikalar üzerinde belirleyici olduğu ve doğrudan güvenlikle ilgili olduğu kabul edilmektedir.

Devletlerin birbirine karşı değil birlikte hareket ettikleri zaman gerçek anlamda güvenli olacağını ve bunu gerçekleştirmenin yolunun da gerçek veya potansiyel anlamda tehdit oluşturan devletlerle işbirliği yapmaktan geçtiğini savunan kavram ortak güvenlik (common security)’dir.

Yukarıda verilen seçeneklerden I, II ve IV. seçenekler savunmacı realizmin gereklerindendir. Ancak III. ve V. seçenekler saldırgan realizm ile ilgilidir.

Gücü monolitik bir yapı olarak ele almak yerine, güce savunma saldırı dengesi ve savunma-saldırı ayırt edilebilirliği (offense-defense distinguishability) gibi iki farklı perspektiften yaklaşan Glaser’dır.

Moravcsik, büyük kurumsal pazarlıklar olarak adlandırdığı Roma Anlaşması, Tek Avrupa Senedi ve Maastricht Anlaşmasını üç adımdan meydana gelen bir süreç şeklinde açıklamaktadır: (i) Üye devletler içindeki aktörlerin, grupların işbirliği ile AB seviyesinde politikalar için tercihlerin oluşması; (ii) Oluşan tercihler ışığında devlet temsilcilerinin AB arenasında pazarlık yapmaları; (iii) Devletlerin işbirliğine bağlılıkları konusunda güvenilirliklerini en yüksek tutan kurumsal düzenlemeleri tercih etmeleri.

Her biri farklı bir fonksiyonu icra eden değişik kural tiplerinden bahsetmek gerekir. Genel anlamda kuralları eğitici (instruction), yönlendirici (directive) ve vaadedici (commitment) kurallar olarak sınıflandırmak mümkündür. C seçeneğinde ki oluşturucu, düzenleyici kurallar, kural tiplerini felsefi manada tasnif etmek için kullanılmaktadır.

I, II ve IV. seçeneklerde doğru ifadelere yer verilirken III. ve V. seçeneklerde yanlış ifadeler bulunmaktadır. III. seçeneğin doğrusu, dışsal egemenliğin diğer devletlerce tanınması ve kabul edilmesi bir zorunluluktur olmalıdır. V. seçeneğin doğrusu ise egemenliğin bizatihi kendisi, bir ‘egemen devlet’ yaratmaz, olmalıdır.

John J. Mearsheimer, Fareed Zakaria ve Eric J. Labs gibi isimler tarafından öne sürülen saldırgan realizmin uluslararası ilişkilerdeki duruşu ve savunmacı realizm gibi diğer perspektiflerden farkı, güce yüklediği anlam, güç arayışı ve yayılmacılığa yönelik bakışıyla ilişkilidir. Stephen Van Evera savunmacı realizmin temsilcilerinden biridir.

Jean Monnet ve Robert Schuman Avrupa Birliğinin kurucularıdır.

III. seçenekteki örgütler belli bir alana yönelik düzenlemeler yaparken rejimler, birden fazla alan ve sorunla ilgilenebilirler ifadesi yanlış olup doğrusu, rejimler belli bir alana yönelik düzenlemeler yaparken örgütler, birden fazla alan ve sorunla ilgilenebilirler olacaktır. IV. seçenekteki ifade de yanlış olup doğrusu rejimlerin çoğu örgütlere çeşitli sebeplerle ihtiyaç duyarlar olacaktır. Diğer seçeneklerde doğru ifadeler verilmiştir.

Norveç’in kuzey kıyısındaki Svalbard takımadalarını düzenleyen rejimin kendine ait bir örgütü olmayıp bu rejimin tüm idari sorumluluğu Norveç hükûmetine bırakılmıştır.

Amiller sistem içinde aktif katılımcılardır.  Amillik kurumu ise statülerden, görevlerden ve rollerden meydana gelmektedir. Hiçkimse tüm durumlar için bir amil olamaz. Amillik özünde sosyal bir durumdur. Amillerin kollektif hareket etmek koşuluyla tek bir amil haline gelebilmeleri mümkündür.

Glaser’ın savunmacı realizmde önemli yer tutan ve aynı zamanda realizmdeki güvenlik ikilemini sona erdirmeye yönelik yaklaşımı ise savunma-saldırı dengesi olmuştur.

Devletlerin güç elde etme ve nispi kapasitelerini arttırma yolları: savaş, şantaj yapma, rakibi yıpratma ve rakibe dolaylı zarar vermedir.