Kuvvetli kognitivistlerle ilgili A, B, D ve E seçenekleri doğru bilgiler içermektedir. Buna karşın C seçeneği kuvvetli kognitivistler ile ilgili değil zayıf kognitivistler ile ilgili bir bilgidir.

1997’de hazırlanan Kyoto Çevre sözleşmesi Rusya dahil önemli ülkelerin onaylamasıyla 2005 yılında yürürlüğe girmiştir.

Neoliberal Kurumsalcılık, Realist kuramın uluslararası sistemin anarşik yapıya sahip olması ve ana aktörlerin devletler olması gibi bazı temel varsayımlarını paylaşsa da bu kuramdan rejimlerin uluslararası politikada oynadığı rol ve öneme dair görüşleriyle ayrılır. Neoliberallere göre uluslararası rejim ve örgütler devletlerin ortak çıkarlarını gerçekleştirmede önemli bir rol oynarlar.

Kognitivistler kendi aralarında, neoliberal ve realist kuramların rasyonel varsayımlarına yakın veya uzak duruşları ile zayıf ve kuvvetli diye iki gruba ayrılmışlardır.

Devletlerin güç elde etme ve nispi kapasitelerini arttırma yolları: savaş, şantaj yapma, rakibi yıpratma ve rakibe dolaylı zarar vermedir.

Bu grubu zayıf kılan, yaptıkları analizin diğer iki kuramın varsayımlarını temelden eleştirme yerine bunları tamamlayıcı karakterde oluşudur.

Savunmacı realizmin temel varsayımlarını üç ana başlıkta toplamak mümkündür. Öncelikle güvenlik ikilemi, sistemde kontrol edilemez durumda bulunan anarşinin bir özelliği olarak karşımıza çıkmaktadır. İkinci olarak bazı yapısal dönüştürücüler, belirli devletler arasındaki güvenlik ikileminin derecesini etkilemektedir. Üçüncü olarak devletlerin sahip olduğu fiziki kapasiteler, karar vericilerin öngörüleri ve algılamaları çerçevesinde devletlerin izledikleri dış politikaları yönlendirmektedir.

Uluslararası sistemin temel aktörleri olan devletler arasındaki ilişkiler ve işbirlikleri, onların politikalarını ve siyasi arenadaki davranışlarını daha fazla uyumlaştırma tercihine yönlendirilebilir. Entegrasyon (bütünleşme) politikalarıyla uluslararası ilişkilerde devletler dışındaki uluslararası aktörlerin sayısı artmış, pek çok bölgesel ve küresel örgüt oluşmuştur. Avrupa özelinde entegrasyon kavramı, federal düşüncelerle doğmuştur. İkinci Dünya Savaşı sonrasında savaşın engellenmesi ve barışın sürdürülebilirliği için kurulacak bir federal düzenin, Avrupa’nın geleceği için sağlam temeller oluşturacağı düşünülmüştür. Bu dönemde gelişen bir diğer teori ise fonksiyonalizmdir (işlevselcilik). Avrupa Topluluğunun kurucularından olan ve Monnet Yöntemi olarak bilinen stratejiye göre, ekonomi alanında başlayan fonksiyonel işbirlikleri, ortak çıkarların oluşturduğu birlik inancıyla fiziksel ve zihinsel sınırları ortadan kaldıracaktır.

Amilleri diğer insanlar adına hareket eden bireyler olarak da düşünmek mümkündür.

John J. Mearsheimer, Fareed Zakaria ve Eric J. Labs gibi isimler tarafından saldırgan realizm öne sürülmüştür.

Yapılar, sadece laftan ibaret, kurgusal şeyler olarak görülmezler. Gerçek ve nesnel bir yanları da bulunmaktadır. Ancak bu nesnellik, yapı içinde yer alan aktörlerin paylaşılan bilgilerine dayanmaktadır. Kısaca sosyal yapılar ortak bilgi, maddi kaynaklar ve eylemlerden oluşurlar.

Bir alanda başlayan entegrasyonun (bütünleşme-nin) ilgili diğer (komşu) alanlara da taşınması (yayılması) anlamına gelen kavram spill-over kavramıdır.

Çalışmalarını Avrupa entegrasyonu ile sınırlamamış olan Nye, döneminin supranasyonel gelişmeler açısından zayıf olması nedeniyle, aslında analizinde oldukça kötümser görünmektedir. Ortaya koyduğu mekanizmaların entegrasyon potansiyelini olumlu etkileyebilmeleri için ise aşağıdaki dört koşulu belirlemiştir:
- Üye devletlerin ekonomilerinde simetri, paralellik olması,
- Farklı üye devletlerdeki elitlerin ortak değerlere sahip bulunmaları,
- Üye devletlerde çoğulcu toplumsal yapılar bulunması,
- Üye devletlerin iç işlerindeki istikrardan kaynaklanan bütünleşmeyi, uygulama ve uyum kapasitelerinin bulunması (Dougherty ve Pfaltzgraff: 443-445).
Dolayısıyla üye devletlerin Avrupa Birliği üyeliğinin de olması koşulu bulunmamaktadır.

Eserin yazarı John Mearsheimer’dır.

Onuf’a göre anarşi de bir kural durumudur ve herhangi bir kuralın olmaması durumu anarşi değil kaostur.

Kurala uymak ya da onları ihlal etmek, kural koymak ya da onları kaldırmak gibi kurallara ilişkin her türden davranışa ise faaliyet denmektedir. Bir kuralın tam olarak neyi ifade ettiğini bilmesek bile, insanların faaliyetlerine bakarak onun neye dair olduğunu anlamak mümkündür (Onuf, 1998: 69).

Walt’a göre bir devletin algıladığı tehdidin dört kaynağı bulunmaktadır: Bütünleştirilmiş güç, coğrafi yakınlık, saldırı nitelikli güç ve agresif niyetler.

Neofonksiyonalizme göre entegrasyon, yayılarak genişleyen ve üç adım ile tanımlanan dinamik bir süreçtir. Bu adımlar sırasıyla fonksiyonel (teknik) spill-over, siyasi spill-over, ve işlenmiş (cultivated) spill-over’dır. Fonksiyonel spill-over’a göre, modern endüstriyel ekonominin değişik sektörleri karşılıklı birbirine bağımlı olup, alanların birindeki entegrasyona yönelik aktivitelerin başarılı olabilmesi için diğer alanlarda da benzer ortaklıklar gerekmektedir. Siyasi spill over ise bu bütünleşmenin siyasi ve ideolojik nedenlerle politikaların ilişkilendirilmesiyle oluşmasıdır. İşlenmiş (cultivated) spill-over ise devletlerin ortak politikalara ulaşmada zorluk çektiklerinde karşılıklı imtiyazlarla ortak değer ve çıkarlarda buluşmaya çalışmaları anlamına gelmektedir.

Uluslararası sistemin temel aktörleri olan devletlerarasındaki ilişkiler ve işbirlikleri, onların politikalarını ve siyasi arenadaki davranışlarını daha fazla uyumlaştırma tercihine yönlendirilebilir. Entegrasyon (bütünleşme) politikalarıyla uluslararası ilişkilerde devletler dışındaki uluslararası aktörlerin sayısı artmış, pek çok bölgesel ve küresel örgüt oluşmuştur. Avrupa özelinde entegrasyon kavramı, federal düşüncelerle doğmuştur. İkinci Dünya Savaşı sonrasında savaşın engellenmesi ve barışın sürdürülebilirliği için kurulacak bir federal düzenin, Avrupa’nın geleceği için sağlam temeller oluşturacağı düşünülmüştür. Bu dönemde gelişen bir diğer teori ise fonksiyonalizmdir (işlevselcilik). Avrupa Topluluğunun kurucularından olan ve Monnet Yöntemi olarak bilinen stratejiye göre, ekonomi alanında başlayan fonksiyonel işbirlikleri, ortak çıkarların oluşturduğu birlik inancıyla fiziksel ve zihinsel sınırları ortadan kaldıracaktır.

A, C, D ve E seçenekleri saldırgan realizme göre devletlerin güç elde etme yollarındandır. B seçeneği ise savunmacı realizmle ilgilidir.