Norveç’in kuzey kıyısındaki Svalbard takımadalarını düzenleyen rejimin kendine ait bir örgütü olmayıp bu rejimin tüm idari sorumluluğu Norveç hükûmetine bırakılmıştır.

Neoliberaller rasyonel egoist olarak tanımladıkları devletin, başka devletlerin kazancına bakmaksızın sadece kendi kazancını dikkate alarak hareket ettiğini savunurlar.

‘Aktörlerin örtüşen beklentileri’nin rejime kazan-dıracağı özelliklerden biri intersubjektif karakterdir.

Literatürde daha çok sosyal inşâcılar olarak bilinen ve kendi içinde oldukça farklı eğilimleri barındıran bu grubun uluslararası rejimlere yaklaşımı, zayıf kognitivistlerden farklı olarak realist ve neoliberallerin bireyselci rasyonel varsayımlarını temelden eleştiren niteliktedir.

Konstrüktivizm türlerine ilişkin benzer bir ayrımı, farklı bir terminoloji kullanarak Checkel de yapmaktadır. Checkel’e göre de üç tür konstrüktivizmden bahsetmek olasıdır. Bunlar sırasıyla geleneksel, yorumsamacı (interpretative) ve eleştirel/radikal konstrüktivizmdir.

Robert Gilpin, hangi tür realizmi savunurlarsa savunsunlar, hemen hemen bütün realist yazarlar tarafından savunulan üç temel argüman olduğunu belirtmektedir. Bunlardan birincisi, uluslararası sistemin yapısının anarşik olduğudur. İkinci ortak özellik, devlet-merkezli olunmasıdır. Üçüncü ortak özellik ise bütün realist yaklaşımlarda güce ve güvenliğe verilen önemdir.

Amiller diğer insanlar adına hareket eden bireyler olarak düşünülür. Sadece kendi adlarına hareket etmezler.

Uluslararası işbirliği sorunsalına en çekimser ve hatta kötümser yaklaşan uluslararası ilişkiler kuramı realizmdir.

Genel anlamda kuralları eğitici, yönlendirici ve vadedici olarak üç grupta sınıflandırmak mümkündür.

Keyman’ın deyimiyle kimlik, "Uluslararası ilişkilerin dünyayı anlamaya yönelik kullandığı yöntemin ve açıklama tarzının kültürel temelini oluşturan merkezi bir olgusudur." Bu bağlamda konstrüktivizmin de kimlik kavramını ve onun bir başka sorunlu kavram olan çıkar ile olan yakın ilişkisini kapsamlı bir biçimde ele almaya çalışmaktadır.

Haas, AT’nin dünyanın başka bölgelerinde de uygulanıp, model alınıp alınamayacağını incelerken, entegrasyonun gerçekleşebilmesi için şu temel koşulları ortaya koymuştur:
-Pluralist sosyal yapıların varlığı (çıkar grupları; siyasi partiler; ticaret odaları; birbirleriyle rekabet içerisinde olan elit grupların varlığı gibi) (Haas, 1964: 476-7)
-Yeterli ekonomik ve endüstriyel gelişmişlik seviyesinde olunması (uluslararası ticaret ve finansta önemli yer sahibi olmak)
-Katılımcılar arasında ortak ideolojik yaklaşımların bulunması
-Parlamenter demokrasinin varlığı (Haas, 1998: 143).

Spill-over: Bir alanda başlayan entegrasyonun (bütünleşmenin) ilgili diğer (komşu)alanlara da taşınması (yayılması) anlamındadır.

Genel anlamda kuralları eğitici (instruction), yönlendirici (directive) ve vaadedici (commitment) kurallar olarak sınıflandırmak mümkündür.

Milward’a göre, devletler temel kurumları güç dengesini kendi lehlerinde tutacak şekilde yapılandırırlar. Dolayısıyla AB, ulus devleti silmek bir yana, onu kurtarmış ve güçlendirmiştir.

Çalışmalarını Avrupa entegrasyonu ile sınırlamamış olan Nye, döneminin supranasyonel gelişmeler açısından zayıf olması nedeniyle, aslında analizinde oldukça kötümser görünmektedir. Ortaya koyduğu mekanizmaların entegrasyon potansiyelini olumlu etkileyebilmeleri için ise şu dört koşulu belirlemiştir. (i) Üye devletlerin ekonomilerinde simetri, paralellik olması, (ii) Farklı üye devletletlerdeki elitlerin ortak değerlere sahip bulunmaları, (iii) Üye devletlerde çoğulcu toplumsal yapılar bulunması, (iv) Üye devletlerin iç işlerindeki istikrardan kaynaklanan bütünleşmeyi, uygulama ve uyum kapasitelerinin bulunması.

Aslında yapı, en yalın ifadeyle kurumların ve amillerin içinde faaliyet gösterdiği şeydir.

Konstrüktivist düşüncenin en ayırt edici yönü, sosyalliğe  yapmış olduğu güçlü vurgudur. Konstrüktivizm doğa ile sosyal dünyayı birbirinden ayıran bir bakış açısına sahiptir. Konstrüktivist düşüncenin disiplin için-deki en önemli öncülerinden biri Alexander Wendt’tir. Bağlantısızmış gibi görünen meseleleri kuramsallaştırmayı mümkün kılan genel bir çerçeve sunar. Kurallar ve kurumlar sosyal yaşamın işleyişi ve düzenlenmesi açısından önem arz etmektedirler.

A, C, D ve E seçenekleri saldırgan realizme göre devletlerin güç elde etme yollarındandır. B seçeneği ise savunmacı realizmle ilgilidir.

Neofonksiyonalizmin temel kavramları: (i) Spill-over etkisi, (ii) Elit sosyalizasyonu ve (iii) Supranasyonel çıkar gruplarıdır.

Rejim, uluslararası ilişkilerin belli bir alanına yönelik olarak aktörlerin beklentilerinin örtüştüğü bir dizi açık veya ima edilen ilke, norm, kural ve karar alma prosedürlerine verilen addır.