Mikro dış çevre, pazarlamanın müşterilere, tedarikçilere, pazarlama aracılarına, pazarlara, rakiplere, işletmenin pazarlama dışı birimlerine ve ilgili toplumsal kesimlere hizmet yeteneğini etkileyen işletmenin pazarlama birimlerine yakın olan aktörlerden oluşur.

Dış paydaşlar genel olarak ekonomik, sosyal/politik, teknolojik ve yöre halkı (community) olarak dört ayrı grupta incelenmektedir (Johnson, Whittington ve Scholes, 2011). Daha geniş bir gruplamada bu aktörler finansal, medya, hükümet, vatandaş grupları, yerel gruplar ve genel toplumsal paydaşlar olarak değerlendirilebilmektedir (Armstrong ve Kotler, 2009).

sözleşmeye dayalı dış pazara giriş şekilleri lisans anlaşmaları, franchising, sözleşmeli üretim, anahtar teslim projeler, yönetim sözleşmesidir.

Uluslararasılaşma için Ülkeler için kullanılan bir kavramdır ifadesi söylenemez.

Mikro dış çevresinde yer alan aktörler: İşletmenin diğer birimleri, tedarikçiler, pazarlama aracıları, rakipler, toplum/dış paydaşlar ve müşteriler olarak sıralanabilir. "Toplum",  yani dış paydaşlar  dışındaki  seçenekler Makro Dış Çevre kuvvetleridir. Doğru cevap C’dir.

Küresel Pazarlamada tüketiciler bireyselleştirilmiş ürün için daha fazla ödemeyi kabul etmezler. Fiyatı uygun olursa tüketiciler küresel olarak standartlaştırılmış ürünü tercih etme eğilimdedir.

Küresel tedarik kararları aynı zamanda riskleri de barındırmaktadır. Tedarikte gecikmeler, tahminleme hataları, temin sorunları, stoklama riski, kapasite sorunları gibi problemler rekabet gücünü olumsuz yönde etkileyecektir.

Kültürel çevre bir toplumun temel değerlerini, algılamalarını, tercihlerini ve davranışlarını etkileyen kurumları ve diğer kuvvetleri kapsamaktadır. Dolayısıyla değer olarak addedilen her şey bu kapsamda değerlendirilmelidir. Doğru cevap C' dir. 

Young ve Javalgi (2007) kültürel engeller, örnekleme konuları,ölçüm zorlukları, pazarlama araştırması altyapısı, veri toplama zorlukları ve yasal konular olmak üzere
altı temel başlık altında incelemiştir.

1930 yılında Fırsat Maliyeti Kavramı ortaya atılmıştır. Fırsat maliyeti, bir birim mal üretebilmek için kullanılan toprak, işgücü, sermaye ve girişimcilik gibi kaynakların toplamıdır. Buna göre, bir malın üretiminde ne kadar az kaynak kullanılırsa o kadar üstün olunacaktır. Fırsat Maliyeti Kavramı, Karşılaştırmalı Üstünlükler Kavramı’nı tamamlayıcı nitelikte olup, konuya verimlilik yerine maliyet açısından bakmaktadır. II. seçenekte yer alan ‘’bir malın üretiminde ne kadar çok kaynak kullanılırsa o kadar üstün olunur.’’ ifadesi ne kadar az kaynak kullanılırsa olması gerektiğinden yanlıştır. Buna göre doğru cevap D’dir.

Şekil 2.4’te de görülebileceği gibi, bir sektördeki rekabetin durumu beş temel rekabetçi kuvvet
tarafından belirlenmektedir (Porter, 1980):
1. Mevcut rakipler arasındaki mücadele,
2. Pazara yeni girebilecek olan rakiplerin tehdidi,
3. Alıcıların pazarlık gücü,
4. Tedarikçilerin pazarlık gücü,
5. İkame ürün ve hizmetlerin tehdidi.

Firmaları doğrudan yatırım yapmaya iten faktörler ve sağladığı avantajlar şu şekilde özetlenebilir:
• Özellikle büyük pazarlara girişte önemli avantajlar sağlayabilir.
• Üretim yapılacak ülkedeki ucuz üretim kaynaklarından yararlanılabilir (ucuz işçilik, enerji kaynakları, hammadde kaynakları, ucuz arsa vb.).
• Üretim yapılacak ülke yabancı sermayeyi ülkesine çekmek için bazı ayrıcalıklar tanıyabilir (vergi avantajı vb.).
• Taşıma giderleri düşebilir.
• Firma yatırım yaptığı ülkede aynı zamanda iş imkânı yarattığı için firmanın imajını güçlendirici bir etki yaratabilecektir.
• Firmanın hükümet, tüketiciler, yerel tedarikçiler ve dağıtım kanalları ile daha yakın ilişkiler geliştirmesi ve ürünlerini yerel pazar isteklerine daha uygun hale gelecek şekilde uyarlanması mümkündür.
• Yatırımı üzerinde tüm yetkilere sahip olacağından çeşitli işletme stratejilerini uzun dönemli hedefleri doğrultusunda gerçekleştirebilir.
• Kârın tümü firmaya kalır.
• Girilen pazarı çevreleyen diğer ülkelere de hizmet verme olanağı oluşabilir. Özellikle ticaret
bloğu pazarlarına girişte bu durum daha olasılıklıdır (Cengiz vd., 2003).