Dünyada barış ve güvenliği sağlamak, hak, eşitlik ve kendi kaderini belirleme ilkeleri temelinde ülkeler arasında dostane ilişkileri geliştirmek, ekonomik, toplumsal, kültürel ve beşeri sorunları çözmede uluslararası işbirliğini tesis etmek amacıyla Birleşmiş Milletler Örgütü (resmî ismi) 24 Ekim 1945’te kurulmuştur. Merkezi New York’ta bulunan BM’ye üye olmanın birinci şartı “barışçı bir devlet” olmaktır.  

Bölgesel örgüt; ortak amaçların gerçekleştirilebilmesi için ülkeler arasında bölgesel düzeyde sosyal, kültürel, ekonomik, siyasi veya güvenlik bağları yaratan hükûmetler arası anlaşmalar yoluyla oluşturulan resmî yapıdır.

Avrupa dillerinde egemenlik sözcüğünün ilk kullanılışı XII. Yüz yılda kullanılmıştır

Monarşi Üzerine adlı eser Dante’ye aittir. 

UEP’deki başlıca kuramsal yaklaşımları uluslararası ilişkiler teorilerinin bir yansıması niteliğinde olmak üzere üç ana kategoride sınıflandırmak mümkündür. Neo realizm, neoliberalizm, neomarksizmdir.

Bireylerin gönüllülük ilkesi çerçevesinde ortak amaçları gerçekleştirmek üzere devletten herhangi bir ekonomik destek almadan ve böylece devletle bağlı bulunmayan kuruluşlar STK (sivil toplum kuruluşlarıdır). 

Uluslararası güvenliği tehdit eden bir durumda BM Güvenlik Konseyinin gündemine BM Genel Sekreteri getirebilir.

1. Dünya Savaşından sonra UÖ’ler konusundaki en önemli gelişme, Milletler Cemiyetinin (MC) kurulmuştur. 

Uluslararası politikayı ekonomiye öncelikli kabul edip ikincisini birincisi için biraraç olarak gören merkantilizm, ekonomik milliyetçilik ve korumacılık genel anlamdan eorealizm başlığı altında incelenebilir. 

Emmanuel-Joseph Sieyés, “Qu’est-ce que le tiers-état?” risalesinde ilk iki hükümranlık sahibi yapıyı oluşturan ve temsil imkânı yakalayan din adamları ve aristokrasiden bağımsız olarak burjuvaziyi devletin taşıyıcı unsuru ve ulusun kendisi olarak tanımlamıştır. Sieyés’e göre, böylece halk egemenliğinden nihai olarak ulus egemenliğine geçişi sağlanacaktır. 

Çok uluslu şirketler tek merkezden yönetilir ve tüm şubeleri aynı stratejiyi benimser. Ancak devletlerden parasal destek almamaları için bir kural bulunmamaktadır. 

Bölgesel işbirliği, bölgeselleşme düzeyinin en gevşek yapıda olanıdır. Bölge ülkeleri, çeşitli alanlarda işbirliği içeren çok taraflı anlaşmalar imzalayabilir veya ortak bildiriler yayınlayıp işbirliği platformu oluşturabilirler. Bu anlaşmalar bazen örgütsel bir yapının kurulmasını öngörür. Ancak bölgesel işbirliği için çok taraflı anlaşma veya örgütsel yapı zorunlu değildir. 

Bölgeselleşme hareketleri iki evre şeklinde ele alınmaktadır. Birincisi 1950’de başlayıp 1980’de son bulan dönem; ikincisi ise 1980’lerin sonundan günümüze kadar olan dönemdir. 

Devletlerin oluşturduğu bir birim olarak Uluslararası Örgütler, imperium denilen buyruk
verme ve bunlara uymaya zorlama yetkisine sahip değildir. 

Fransız Devrimi’nden kısa bir süre önce 1789’un Ocak ayında yayımladığı Qu’est-ce que le tiers-état? (Üçüncü Hükümranlık Nedir?) risalesinde Emmanuel-Joseph Sieyés, ilk iki hükümranlık sahibi yapıyı oluşturan ve temsil imkânı yakalayan din adamları ve aristokrasiden bağımsız olarak burjuvaziyi devletin taşıyıcı unsuru ve ulusun kendisi olarak tanımlamıştır.

Birliğin yönetim organları arasında Konsey, Komisyon, Avrupa Parlamentosu, Adalet Divanı ve Sayıştay bulunmaktadır.

Milletler cemiyeti kurucusu Woodrow Wilson dur.

Ekonomi ve politika kavramları birlikte literatürde ilk kez ‘ekonomi politik’ olarak Aristo tarafından, devlet giderlerinin karşılanması amacıyla vergilendirme olgusunu tanımlamak için kullanılmıştır. 

Her iki savaşın en önemli aktörü Almanya’nın bölgesel düzeyde iş birliği ile kontrol edilmesi ve o dönemki savaş yeteneğinin en önemli girdileri olan kömür ve çeliğin bölgesel denetimde bulundurulması amaçlarıyla 1951’de AKÇT kurulmuştur.