John Locke ve Adem Smith gibi düşünürler liberalizmin öncü düşünürleri arasındadır. Liberalizme göre uluslararası ilişkilerde siyasi ilişkiler önemlidir fakat ekonomik ilişkilerin de önemi yadsınamaz. Güvenlik ve askerî güç belirleyici olabilir fakat ekonomi gibi yumuşak güç unsurları küreselleşme ile daha çok önem kazanmıştır. 

Günümüzün küreselleşme sembolle­rinden Dünya Ekonomik Forumu (World Economic Forum, WEF) -kuruluşundaki adıyla Avrupa İşletme Forumu (European Management Forum, EMF)- ilk toplantı­sını 1971’de Cenova Üniversitesi İşletme Profesörü Klaus Schwab’ın davetiyle Batı Avrupa’dan gelen 444 özel sektör yöneticisinin katılımıyla Davos Kongre Merke­zinde gerçekleştirdi. Merkezi Cenova’da bulunan bir STK olan Schwab’ın kurduğu WEF her yıl Ocak’ta Davos’ta dünyanın dört bir yanından önde gelen siyasi lider­lerin, şirket yöneticilerinin, akademisyenlerin ve gazetecilerin dünyanın geleceği­ne dair tartışmaları yapmak üzere bir araya geldikleri toplantılarla şöhret bulmuş­tur. 

Merriam Webster sözlüğüne göre, “küreselleşme” sözcüğü ilk kez 1951’de kullanılmıştır. 

Bahsi geçen çalışma Tarihin Sonu ve Son İnsan adlı çalışmadır. Francis Fukuyama tarafından yapılmıştır. 

Eylül 2000’deki Milenyum Zirvesi’nde açıklanan Milenyum Deklarasyonu barış, güvenlik, kalkınma, yoksulluğun azaltılması, insan hakları güvencesi, demokrasi ve iyi yönetişimi XXI. yüzyıl hedefleri olarak sıralamıştır. 

“Yumuşak güç” kavramının mucidi Joseph S. Nye Jr.’dır. 

Çok uluslu şirketler tek merkezden yönetilir ve bu şirketlerin tüm şubeleri aynı stratejiyi benimser. Ancak devletlerden parasal destek almamaları için bir kural bulunmamaktadır. 

Hobbes Leviathan isimli eserinde özellikle egemenin kendi toprakları üzerindeki mutlak ve sorgulanamaz konumunu ele almıştır (Ağaoğulları, 2000: 55). 

Birinci nesil haklara özgürlük hakları, sivil ve siyasal haklar ya da liberal haklar da denir. Bunlar örneğin adil yargılanma hakkı, ifade özgürlüğü, din ve vicdan özgürlüğü, toplanma ve dernek kurma özgürlüğü gibi haklardır. Bunlara negative haklar da denir. Yani devlete ya da topluma negatif yük yükleyen haklar. Bu hak grubunda devletin yükümlülüğü hakların kullanımını engellememesi, müdahil olmaması başka bir ifadeyle "gölge yapmasın başka İhsan istemez" şeklinde açıklanabilir. 

Hüseyin Sevim’e göre Westphalian uluslararası sistemde ulus-devletler homojen aktörler iken post-Westphalian dönemde ise ‘,...ortaya çıkan yeni aktörler ulus-devleti alt edebilecek ya da onunla başa baş rekabet edebilecek özelliktedirler... ulus-devletlerin yanı sıra, uluslararası örgütleri (BM; NATO vs. gibi), ulusüstü (AB gibi) ve ulusaltı yapıları (Kanada’daki Québec ve İspanya’daki Katalonya gibi), hükûmet dışı örgütleri (Oxfam, MSF, ACF vs. gibi), uluslararası şirketleri (Ford, Daimler Chrysler, vs. gibi), illegal örgütleri (FARC, El Kaide, vs. gibi) ve en temel birim olan bireyleri aktör olarak kabul etmek mümkündür’.

Klasik teoriye göre NATO, Sovyetler Birliği’nin Soğuk Savaş’ın başında ABD ve Avrupa ülkeleri ile değerlerine karşı oluşturduğu tehdidi önlemek amacıyla kurulmuş olan bir “müşterek savunma” örgütüdür.  

İnsan hakları, insanlık onurunu korumayı amaçlayan temel hak ve özgürlüklerdir. 

Six livres de la Republique (Cumhuriyetin Altı Kitabı) isimli çalışma Jean Bodin’e aittir. 

Yönetişim, devlet dediğimiz politik toplumun içinden çıktığı ve parçası olduğu toplumu tek başına yönetmesi yerine toplumu oluşturan bireyler, ekonomik kuruluşlar, STK’ler ve hatta devletin üyesi olduğu uluslararası örgütlerin yönetme eylemine katılımıyla ortaya çıkmaktadır.

1980’lerin başlarında ABD’de başlayan resesyonun tüm dünyayı etkilemesi ve 1980’lerin sonlarından itibaren yeni kamu işletmeciliği (new public management) olarak ön plana çıkan anlayış, devlet bürokrasilerini verimsiz kılan sorunları özel sektör pratikleriyle iyileştirilmesini savunmaktadır. Bu bağlamda verimlilik, şeffaflık, katılım ve etkinlik ideallerini gerçekleştirmek anlamında yönetişim müşteri odaklı, piyasa eğilimli, çıktı yönelimli yapısıyla yerinden yönetime önem vermektedir.