Aktörlerin ötesinde dinler sadece peygamberlerinin geldikleri toplumlara değil tüm insanlığa mesajlarını götürmek endişesiyle tebliğcileri aracılığıyla küreselleşme­ye su taşımışlardır. Dinlerin bu boyutunda meşrutiyet sağlama konusundaki hukuki etkinlikleri kadar öbür dünya kurtuluşu vaaz ettikleri motivasyonları da etkili ol­muştur. Hatta İslam ordularının dünyanın dört bir yanına hareketlerinde veya Hristiyanların Haçlı Seferleri’nde bu motivasyonu gözlemleyebiliriz. Budist, Hristiyan ve Müslüman hacıların bugün de kat ettikleri yollardan, dinsel savaşların etkilediği as­kerî küreselleşmenin ötesinde ekonomik, siyasal ve kültürel küreselleşmenin erken örnekleri olarak bahsedebiliriz. Dinler böylece insanın zihin ve anlam dünyasına et­ki ettikleri gibi medeniyetlerin de ilham kaynağı olmayı sürdürmüşlerdir. 

Birinci demokratikleşme dalgasından etkilenen ülkeler İngiltere, ABD, Fransa, İsveç, İsviçre, Avustralya, Yeni Zelanda, Kanada, İtalya, Şili, Arjantin ve Almanya’dır.

İngiliz Milisler Birliği, Uluslararası Çalışma Örgütü, Uluslararası Sivil Havacılık Örgütü, Körfez İşbirliği Örgütü gösterilebilir ama Uluslararası Af örgütü hükümetler dışı bir uluslararası örgüttür. 

Devlet-dışı aktör kavramı en geniş anlamda kişiler, STK’ler, çokuluslu şirketler, uluslararası örgütler, dinî gruplar ve de facto/fiilî rejimler dahil olmak üzere devlet olmayan bütün aktörleri içermektedir.

IMF, uluslararası finans ve borçlanma konusunda UEP’in alanına girmektedir. 

Bireyin ırk, cinsiyet, dil, din, mezhep, etnisite ve milliyet gibi herhangi bir ayrımına tabi tutmadan tüm insanlara ve yaşadığı gezegene karşı sorumluluk taşımasına Dünya vatandaşlığı denir.

Bölgeselcilik, bölgeselleşme, bölgesel örgütler ve bölge kavramsal çerçevenin içerisinde yer almaktadır. Fakat bölgesel iş birliği bölgeselleşme düzeylerinden biridir. 

Bahsi geçen çalışma Tarihin Sonu ve Son İnsan adlı çalışmadır. Francis Fukuyama tarafından yapılmıştır.

Özel sektör ve sivil toplumun temelindeki gönüllülük, girişimcilik, hareketlilik ve inisiyatif alma gibi hasletler hem uluslararası örgütlerin bu tip organizasyonlarla hem de bu organizasyonlar kadar tanınmış süper bireylerle daha çok iş birliği yapmaya yönlendirmiştir. 

Küreselleşme sadece demokrasi ithalatı demek değildir. Küreselleşme ile gelişen ülkelerde yabancı yatırım, ekonomik kalkınma, yolsuzluğun azalması, şeffaflık ve özgürlük talepleri de artmıştır. 

II. Dünya Savaşı ile liberalizm itibar kaybederken realizm öne çıkmıştır. Realist bakış açısı özellikle Soğuk Savaş döneminde neredeyse hâkim teori konumundadır. Fakat Soğuk Savaş’tan sonra en çok sorulan soru ise realizmin hâlâ geçerli olup olmadığı şeklindedir. Doğru cevap C’dir.

 10 Aralık Dünya insan hakları günüdür. 

Daha sonra G8’e dönüşecek G7’nin ilk toplantısı 1974 yılında yapılmıştır. 

Günümüzün küreselleşme sembollerinden olan Dünya Ekonomik Forumunun ilk toplantısı 1971 yılında gerçekleştirilmiştir.

Realist Uluslararası ilişkiler teorisine göre, uluslararası ilişkiler anarşik bir yapıya sahiptir.

Samuel Huntington’a göre tarihte üç demokrasi dalgası olmuştur. Huntington’ın üçüncü demokratikleşme dalgası 1974 yılında başlamış ve bu süreçte Portekiz, İspanya, Yunanistan, Latin Amerika, Doğu Avrupa, Asya ve Afrika demokrasiye geçmiştir.

Karar alma sürecinde oy birliğinin aranmasına gerek vardır. 

Eleştirel teorilerin öne çıkan temsilcileri Thomas Kuhn, Robert Jacques Derrida, Michel Foucault, Martin Heidegger, Andrew Linklater, Alexander Wendt ve Cynthia Enlokle sayılabilir.

İkinci kuşak haklara ise eşitlik hakları veya ekonomik, sosyal ve kültürel haklar ya da sosyalist haklar da denir. Örneğin eğitim hakkı, sendikal haklar, çalışma hakkı, sosyal güvenlik hakkı ve tatil hakkı gibi devlete ve topluma pozitif yük yükleyen haklardır ki bu nedenle bunlara pozitif haklar da denir. Devlet burada bu hakların kullanımı için altyapı hazırlamakla yükümlüdür. 

1215 Magna Carta (Büyük Özgürlük Sözleşmesi) modern insan haklarının önemli bir kaynağı olarak algılanırken insan haklarının felsefi arka planında XVII. yüzyıl liberal aydınlanmacılığı ve rasyonalizmine dayandıran görüşler ağırlık kazanmıştır.