Liberalizm ve realizm her ne kadar çatışan iki teori olsa bile temelde birçok nok­tada benzeştikleri iddia edilir. Her ikisi de pozitivist, devleti sorgulamadan verili kabul eden, uluslararası ilişkileri anarşik bir düzende ele alan, kimlik ile kültür gi­bi devlet altı yapıları göz ardı eden ve olayları açıklarken aktör davranışlarını baz alıp kökenine inmeyen kuramlardır. 

Devletler pasaportlar, vizeler, gümrük işlemleri, mühürler, bayraklar, devlet armaları ve sınırlarını koruyan silahlı kuvvetleriyle varlıklarını somut bir şekilde devam ettirmektedir. 

İnsan hakları ahlaki, felsefi, siyasi, tarihi ve sosyolojik boyutlara sahiptir. Fakat insan hakları kavramı milliyet farkı gözetmeksizin insan olması hasebiyle bütün insanların sahip olduğu haklardır.

Bölge, bölgeselcilik, bölgeselleşme ve bölgesel örgütler kavramsal çerçeve içerisinde yer almaktadır. Fakat güvenlik bölgeselleşmenin dinamiklerinden biridir. 

Devlet-dışı aktör kavramı en geniş anlamda kişiler, STK’ler, çokuluslu şirketler, uluslararası örgütler, dinî gruplar ve de facto/fiilî rejimler dahil olmak üzere devlet olmayan bütün aktörleri içermektedir. 

Temel olarak insanlık tarihini ve dünyadaki yaşanan her olayı küreselleşme tarihi olarak okumak mümkündür çünkü nihayetinde küreselleşme dediğimiz insanın yaşadığı gezegenle her türlü etkileşimidir. Bu açıdan ele alındığında ilgili ifade küreselleşmenin tarihi başlığı altında ele alınabilir.

Yönetişim hem çoğaltıcı hem çoğultucu bir kavramdır. Böyle bir kavram çerçevesinde yapılanmış bir sistemde gizliliğe yer olamaz. 

Bölgesel iş birliği ve bütünleşme girişimlerinin doğal sonucu, bölge düzeyinde siyasî birlik tesis edilmesidir. Bu konuda en önemli istisna AB’dir. 1993’de yürürlüğe giren Maastricht Anlaşması ile Avrupa bütünleşmesi siyasi birliğe doğru evrilmeye başlamıştır. 

Ekonomilerdeki istikrarsızlığın diğer ülke ekonomilerini ve uluslararası politikayı olumsuz etkilemesini, bir ülkedeki enflasyonun uluslararası ekonomik sistemde yayılmasını önlemek amacıyla II. Dünya Savaşı’ndan sonra kurulan IMF, bugün küresel ölçekteki ekonomik vesiyasi düzenin temel yapı taşlarından biridir.   

Artık uluslararası politika küresel ısınma, uluslararası göç, uyuşturucu ticareti, insan kaçakçılığı, nükleer silahlanma ve sanal suçlar gibi küresel sorunlar ve ilişkiler ağları dâhil sınır aşan bütün faaliyetleri kapsar hâle gelmiştir. Bu politikalar ekonomik, sosyal, siyasal ve kültürel anlamda çok boyutlu; zaman ve mekâna göre değişiklik göstermesi yönüyle de dinamik ve aktör ile süreç çeşitliliğiyle de oldukça karmaşıklığıyla anlaşılması hep zor olagelmiştir. 

XVII. yüzyıl sonları ve XVIII. yüzyıl başlarında geliştirdiği özgürlük ve hak temelli felsefe ve düşünceleriyle John Locke modern insan haklarının babası ve kurucusu sayılmak­tadır. Aynı şekilde XVII. yüzyıl İngiltere Özgürlükler Deklarasyonu, XVIII. yüzyıl Fransa Vatandaşlık Hakları Deklarasyonu ve Amerika Bağımsızlık Bildirgelerinin yanısıra 1948 tarihli Evrensel İnsan Hakları Bildirgesi’ni de doğrudan etkileyen fi­lozof Locke olmuştur.

Bir yönetimin de­mokratik olabilmesi için birtakım demokratik özellikleri taşıması gereklidir. Bu kapsamda Dahl’a göre demokrasi için önemli olan temel kriter şunlardır: Yönetim­le ilgili kararların anayasal olarak seçilmiş kişilere verilmiş olması, adil ve serbest seçimlerin belli aralıklarla yapılması, genel oy ilkesi, devlet memurluğu hakkının ayrımcılık yapılmaksızın tüm vatandaşlara açık olması, ifade özgürlüğü, devlet ya da bir kişi ve kurum tarafından tekelleştirilmeyen farklı bilgi kaynaklarına herke­sin ulaşabilmesi, siyasi partiler, sivil toplum kuruluşları ve çıkar gruplarını kurma, üye olma ya da yönetmeyi içeren örgütlenme özgürlüğü.

Eylemlerini bağımsızca sürdürebilmek için şirketlerden, devletlerden veya siyasi partilerden bağış veya sponsorluk kabul etmeyen Greenpeace, bütçesini sadece bireylerden aldığı gönüllü maddi ve manevi desteklerle düzenlemektedir. 

İnsan hakları ahlâkî, felsefi, siyasi, tarihî ve sosyolojik boyutlara sahiptir. 

1. Dünya Savaşı’ndan sonra kurulmaya başlanan Milletler Cemiyeti, II Dünya Savaşı’ndan sonra kurulan Birleşmiş Milletler ve kurulmaya devam eden uluslararası ve bölgesel örgütler dünya barışına hizmet etmektedirler. Öte yandan, uluslararası politikanın küreselleşmesi, siyasetin insana hitap etmesiyle özünde küresel olmasının yanı sıra küresel barış özleminin gerçekleştirilmesi çalışmalarından oluşmaktadır.

Yönetişim hem yerel hem de tüm dünya ile ilişkili olmayı ön plana çıkardığı için “iyi yönetişim” (good governance), “demokratik yönetişim” (democratic governance), yerel yönetişim (local governance) ve küresel yönetişim (global governance) kavramları da yaygın bir biçimde çeşitli yönlerini vurgulamak üzere karşımıza çıkmaktadır. 

1985 yılında Montpellier’de kurulmuş olan STK’nın Robert Menard’ır. 

Uluslararası demokratikleşme son yarım asırda büyük bir ivme kazanırken hatta son yıllarda Arap Baharı ile daha da ivmelenmiştir.

XX. yüzyılın başlarında Uluslararası İlişkiler (Ul) bağımsız bir disiplin olarak ortaya çıktıktan itibaren liberal/idealist ve realist teori arasındaki tartışma -disiplinin literatüründe buna “I. Büyük tartışma” denmektedir. disiplini domine etmiş, sınırlarını belirlemiş ve günümüzde geliştirilen alternatif teorilere rağmen hakimiyetini korumuştur.