?_max = A / T_ışıyan

 _{= 2.898 x 10^-3 mK / 4000 K = 0.725 µm}

Alçak yörüngeye sahip olduklarından bu uyduların yörüngelerinde kalabilmesi için sık sık konumlandırılması ve dolayısı ile enerji harcamaları gerekmektedir. Bu nedenle bu tip uyduların ömrü genelde daha kısadır. (ortalama 4-7 yıl)

Bu şıklar arasında en küçükten en büyüğe doğru dalgaboyu sıralaması şu şekildedir: W < K < Ku < S < P. P bandı, mikrodalga frekans bandında yer alan en büyük dalga boyuna karşılık gelmektedir.

1964 yılında uzaya fırlatılan ilk jeosabit uydu, SYNCOM-3 isimli uydudur. GOES, METEOSAT, GMS ve INSAT görünür ve kızıl ötesi bantları ile yeryüzü ve atmosfer hakkında bilgi sağlayan meteorolojik amaçlı GEO uydulara örnek olarak verilebilir.

B şıkkında anlatıldığı gibi Doppler etkisinin farklılaşması cismin daha geniş bir açıklıkta yakalanması için önemlidir.

Isıl görüntülerin yapay uydu sistemleriyle uzaktan algılanması, 1960 yılında meteorolojik amaçlı bir sistem olan TIROS sistemi ile başlamıştır. Bu sistem geniş bulut örüntülerini ve atmosferik cephe hareketlerini gözlemlemek amacıyla fırlatılan oldukça kaba mekânsal çözünürlüğe sahip bir sistemdi.

2 cm.

Genel olarak yayımı(?) etkileyen temel faktörler, Cisimlerin renk tonu; koyu cisimler daha iyi yutucu ve daha iyi yayıcıdır. Yüzey pürüzlülüğü; dalga boyuna göre daha pürüzlü (kaba) olan yüzeyler daha büyük yüzey alanına ve daha büyük yutulma ve tekrar yayma potansiyeline sahiptirler. Nem içeriği; nem içeriği fazla olan cisimlerin daha fazla yayıcı olma kapasitesi vardır. Görüş alanı ve bakış açısıdır. Yangın ve güneşin konumu cisimlerin kinetik sıcaklığını etkileyen faktörlerdir.

Dünya’nın mükemmel bir küre olmayışının yörünge düzlemleri üzerinde oluşturduğu jiroskopik etki nedeniyle batıdan doğuya dönen (prograde) uyduların eğimli (0> i >90 derece) yörünge düzlemleri, fırlatıldıkları ilk yörünge düzlemlerine göre batıya doğru; doğudan batıya dönen (retrograde) uyduların eğimli yörünge düzlemleri ise, fırlatıldıkları ilk yörünge düzlemlerine göre doğuya doğru ilerlerler.

Alçak yörüngeli uyduların kapsama alanları küçük olmaktadır ve bu nedenle tüm Dünya’yı kapsayabilmek için 40’ın üzerinde LEO uydusu gereklidir.

Alçak yörüngeli uydu sistemleri ile karşılaştırıldığında yeryüzünü daha az sayıda (10-15 uydu) MEO uydu ile kapsamak mümkündür.

Jeosabit (GEO) uydular direkt ekvator düzleminde yeryüzünden yaklaşık 36000 km yüksekliğe yerleştirilmektedir ve bu nedenle kapsama alanları çok geniş olduğundan yeryüzünü 3-4 uydu ile tümüyle kapsayabilirler.

Genel olarak yayımı(?) etkileyen temel faktörler,
• Cisimlerin renk tonu; koyu cisimler daha iyi yutucu ve daha iyi yayıcıdır.
• Yüzey pürüzlülüğü; dalga boyuna göre daha pürüzlü (kaba) olan yüzeyler
daha büyük yüzey alanına ve daha büyük yutulma ve tekrar yayma potansiyeline
sahiptirler.
• Nem içeriği; nem içeriği fazla olan cisimlerin daha fazla yayıcı olma kapasitesi
vardır.
• Görüş alanı ve bakış açısıdır. Doğru cevap " E " dir.

Yere göre mesafesi 500-2000 km olan uydular alçak yörüngeli kabul edilmektedir.

1.67-1.11 um dalga boyları aralığı yani frekans olarak 18-27 GHz aralığı K bandı olarak adlandırılan radar bandıdır.

%49

Darbeli radar sistemleri verici, alıcı, anten ve kaydedici olarak dört temel bölümden oluşur.

Uzaktan algılamada büyük uygulama potansiyeli olan ısıl görüntülerin genel uygulama alanları;

-Jeolojik yapıların tanımlanması,

-Toprak nemi çalışmaları,

-Hidroloji,

-Kıyı bölgeleri,

-Orman yangınları,

-Maden ve kömür yangınları,

-Sismoloji,

-Çevresel modelleme,

-Meteoroloji,

-İstihbarat ve askeri uygulamalar,

-Yapılardaki ısı kayıpları,

olarak özetlenebilir. Levha hareketlerinin izlenmesinde ise ısıl uzaktan algılama kullanılmamaktadır.

Konveksiyon ve Radyasyon birer ısı taşınım mekanizması iken, difüzyon katı madde taşınım mekanizmasıdır.

Dalga boyu, birbirini takip eden dalga tepeleri arasındaki mesafedir.

Apollo insanlı uydulardandır.

Mikrodalga sistemleri ve alınan veriler kara, deniz ve atmosfer olaylarının incelenmesine yönelik birçok farklı uygulamada etkin olarak kullanılmaktadır. Dolayısıyla hava tahminleri, deniz seviyeleri ve depremin sebep olduğu değişimler de mikrodalga sistemlerin verileriyle belirlenebilmektedir. Binalardaki ısı kaybı ise ısıl uzaktan algılama sistemleri ile elde edilebilecek bir uygulamadır.