Teoizmin en önemli kitabı Lao- Tse tarafından yazıldığına inanılan Tao-Te-King’dir. 

1949 yılında kurulan Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesinde dinler tarihi derslerine yer verilmiştir.

Hindu kutsal metinleri iki gruba ayrılır: Şruti ve Smriti. “İşitilen, görülen” anlamına gelen şruti kategorisi içinde Vedalar; smriti kategorisinde ise Puranalar, Ramayana, Mahabharata ve Dharma-şastralar yer alır. 

Milel ve Nihal başlığı altında kaleme alınan ve İslam Tarihindeki dinler tarihi çalışması açısından önem taşıyan eserlerin Aldülkahir el-Bağdadi’ye ait olduğu, ancak eserin günümüze kadar ulaşamadığı söylenmektedir.

Buddha’yı diğer çağdaşlarından farklı kılan onun, varlığını ve sebebini tespit ettiği acının kaldırılmasının da mümkün olduğunu bulmuş olmasıdır. Eğer dukkhaya sebep olan cehaletten kaynaklanan arzu ise, arzunun ortadan kaldırılmasıyla acı da ortadan kalkacaktır. .Dukkha “acı çekme” , Samudya (acının kökeni), Nirodha (Acının kaldırılması), Maggha (Sekiz Seçkin Yol), Ruhun Yokluğu (anatman) anlamlarına gelir.

Tao-Te-King’de üzerinde durulan konulardan biri de, ‘vu-vey’ (wu wei) prensibidir. ‘İş yapmadan çok iş yapmak’ anlamına gelen bu prensibe göre, iyi bir yönetici devlet işlerine en az müdahale eden yöneticidir. ‘Hareket etmeden hareket ettirmeyi’ esas alan bu anlayışa göre, Tao’nun kendisi hiç hareket etmediği halde evrende uyumlu bir hareket ve işleyiş vardır.

Hint Yarımadasında ortaya çıkan ve bugün hem doğdukları yerde hem de dünyanın farklı bölgelerinde varlıklarını hala devam ettiren dört din: Hinduizm, Cayinizm, Budizm ve Sihizm. 

Konfüçyüs’ün verdiği dersler esnasında talebeleri ile yaptığı konuşmaları, ona ait özdeyişleri ve şahsi görüşlerini ihtiva eden kitap Lun Yü’dür.

İlk dönemlerde Taoist ibadetin amacı, gerçek mutluluğun elde edilmesi ve bu dünyada hayatın ebedi olarak sürdürülmesi amaçlanmakta idi. Bu amacın; Tao ile birikte olmakla, ‘iş yapmadan çok iş yapmak’ olarak tarif edilen ‘vuvey’ ilkesini tatbik etmekle, şiddet ve kibirden uzak durmakla, sükunet ve tevazu sahibi olmakla gerçekleştirilebileceğine inanılmakta idi. Söz konusu ölümsüzlüğü elde etmek için simya, aşırılıktan uzak sade bir hayat yaşamak, perhiz kurallarına uymak, büyü ve yoga yapmak yardımcı uygulamalar olarak tatbik edilmiştir.

Pacceka Buddha, hakikate ulaşan ancak onu insanlara öğretmeyen Buddhaya verilen isimdir.

Cayinlerin kutladıkları bayramlara gelince, en çok bilineni erkek ve kadın
keşişlerin yağmur mevsimi için sığınakta oldukları Ağustos’da kutlanan
Pajjsanadır. Bu bayramı Svetambaralar sekiz Digambaralar on gün olarak
kutlarlar. Bu günlerde mümkün olduğu ölçüde oruç ve meditasyonlar yapılır.
Son günde keşiş olmayan Cayinler bir önceki yıl düşünce, söz ya da fiili
olarak yapmış olabilecekleri herhangi bir suçtan dolayı bütün varlıklardan af
dilerler. Ailenin en yaşlılarının en gençlerden ve işverenlerin işçilerinden af
dilemeleri adettir. Bu bayram, laiklerin asketiklerin hayatlarına katılma
imkânı sağladığı gibi aynı zamanda keşişleri ve laikleri bir araya getirir ve
cemaat kimliğini güçlendirme işlevi de görür

Cayinizm’ in en temel doktrini olan ahimsanın bir gereği olarak havadaki canlılara zarar vermemektir. 

Hinduizm dünyada varlığını devam ettiren en eski din olarak kabul edilir. 

 Khalsanın bir üyesi olduğunun bir göstergesi olarak beş şeyi taşıması gerekir. Bunların her biri “k” ile başladığı için beş ks anlamında kakka olarak adlandırılırlar. Kesh: Kesilmemiş, uzatılmış saçlar; kanga, küçük bir tarak; kacca, dizlere kadar olan beyaz don; kara, çelik bilezik ve kirpan kılıç, bugün hançer. 

Miladi 4.yüzyılın başlarından itibaren Roma’nın resmi dini Hristiyanlık olarak kabul edilmiştir. 

Kurucusu Goutoma Siddhartha için kullanılan" Buddha" kelimesi aydınlanmış, uyanmış anlamına gelir. Diğer seçenekler ya yanlıştır ya da onların iddia ettikleri şey tartışmalıdır. Doğru cevap C'dir.

Sri Lankalı keşiş ve keşişeler Budizm’in hem Asya’da hem de dünyanın geri kalan kısımlarında yayılmasında çok önemli bir işlev görmüşlerdir. Seylan’da on dokuzuncu yüzyıldan itibaren İngiliz eğitimi almış laik kesimler arasında Budizm’in modernist bir versiyonu gelişti. Belli bakımlardan Protestan Hıristiyanlığın etkisi altında kalan bu insanlar “Protestan Budistler” olarak bilinirler. Bunlar, erken dönem metinleri öne çıkartan, laikler için daha çok rolü ve keşişler için daha çok sosyal faaliyeti savunurlar. Bu eğilimin hala mevcut olan bir örneği, Sri Lanka’da gelişen Sarvodaya Shramandâna Köy Gelişim Hareketidir.

Bu metinleri derleyen Aryanlar Hindistan’a göç etmeden önce, tabiata oldukça yakın yaşayan ve kendilerini tabiatın bir parçası kabul eden insanlardır. Tabiatla olan bu durumlarına uygun olarak da, bir tür kozmik bir din geliştirmişlerdir. Bu dinin iki temel görünüşü vardı: Bir yandan tabiatın genişliği, görkemi ve cömertliğiyle etkilenmişler ve bunun bir sonucu olarak da göğü ve yeri övmüşlerdir.

Simyacı Ekol sihir ve büyüye dayalı ekoldür. Bu ekolün en önemli temsilcisi Chiang Tao Lin’dir (M.S. 34). Sihirbazlığın ön planda olduğu bu ekolde dini ve felsefi yorumlar çok zayıftır. 

Miladi 4.yüzyılın başlarından itibaren Roma’nın resmi dini Hristiyalık olarak kabul edilmiştir.