Yeni Ahit’in günümüzde elde mevcut en eski nüshaları Yunancadır ve bunların en eski iki nüshası 331 tarihli Sina Kodeksi ve 325 tarihli Vatikan Kodeksidir.

I. İstanbul konsilinde “Kutsal Ruh” ismini verdikleri varlığın Baba ve Oğul ile aynı cevherden geldiği kabul edilerek “Teslis”in üçüncü unsuru bir Tanrı olduğuna karar verildi.

"şükran duası" isimlendirmesi de kullanılmaktadır. Mesih'in çarmıha gerilmesi evharistik kurban olarak değerlendirilmektedir.
Kiliseler arasındaki farklılıklar, herhangi bir mezhebe bağlı bir Hıristiyan'ın, başka bir mezhebin evharistik uygulamasına katılmasını doğru bulmamaktadır. Katolik Kilisesine göre Evharistiya ayininde papazın ikram ettiği bir parça ekmeği yiyen İsa-Mesih'in etini yemiş, yine papazın uzattığı kaseden şarabı içen de İsa-Mesih'in kanını içmiş sayılmaktadır. O zaman inkarnasyon gerçekleşmekte ve Hıristiyan imanına sahip kişi İsa Mesih ile et ve kan olarak birleşmiş olmaktadır. Ortodoks Kilisesi evharistik iman noktasında Katolik Kilisesi'yle aynı düşünceleri paylaşmasına rağmen, "transsubstantiation" (ekmeğin ve şarabın İsa'nın etine ve kanına dönüşmesi) konusunu benimsemez. Protestanlar da bu konuya tamamen olumsuz bakarlar ve "İsa'nın Son Yemeği" hatırasına yapıldığına inanırlar. Ermeniler Evharistiya'da ekmeğe maya, şaraba su katmazlar. Hepsinin saf ve temiz olması esas alınır. Onlar da Protestanlar gibi ekmek ve şarabın İsa'nın eti ve kanına dönüştüğü inancını reddederler.

Yaratıcı Tanrı fikrine ağırlık veren Philo’nun beş prensiplik Amentüsü
şöyledir:
1- Allah vardır ve hükmeder,
2- Allah birdir,
3- Bu alem sonradan Allah tarafından yaratılmıştır.
4- Yaratma birdir,
5- Yaratmayı ilahi takdir idare eder.

İman esaslarının ilki Allah’a imandır. İslâm’ın temeli, tevhid inancı da denilen bir ve tek olan Allah’a iman etmektir. Tarihte, hemen hemen bütün dinlerde bir tek Tanrı inancının olduğu görülmektedir.

Yahudiler kendilerinin büyük ata İbrahim’den geldiklerine inanmaktadırlar. İsrail oğullarının ve İsrail dininin kökeni Yahudi geleneğinde ilk İbrani atası, ilk monoteist ve aynı zamanda ilk Yahudi kabul edilen İbrahim’e dayandırılmaktadır.

Kur’an’da Hz İsa’dan 93 ayette bahsedilmektedir.

İsrail kavminin kutsallık vasfını kazanması Tanrı’nın kendilerini seçip ahitleşmesiyle bağlantılı olarak ortaya konmuştur: “Siz Tanrınız Rab için kutsal bir kavimsiniz. Tanrınız Rab, kendi has kavmi olmanız için yeryüzündeki bütün milletler arasından sizi seçti” (Tevrat/Tesniye 7/6). Tanrı’nın seçilmiş kavmi oldukları inancı İsrailoğullarının ırki üstünlük iddiasında bulunmalarına yol açmış, kendilerini imtiyazlı görerek diğer insanları hakir görmüşlerdir.

Şintoizm’in kutsal kitapları mahiyetinde olan Kojiki ve Nihongi en önemli metinlerdir. Nesilden nesile sözlü olarak nakledilen her iki metin de, kabile kamilerinin imparatorluk kamisi olan Amaterasu etrafında toplanmasının mitolojik ve tarihsel belgelerini sağlamaları amacıyla imparatorluk emriyle derlenmiştir. İkinci derecede önemli kabul edilen ve dini bilgilerin yer aldığı diğer dini metinler ise, Fudoki (8.yy), Kogo-Shui (9.yy.), Shojiroku ve Engi-Shiki’dir (10. yy.).

Hz. Muhammed’e ilk vahiy 40 yaşında iken gelir. Beş senedir, Ramazan aylarında Mekke’nin dışında yer alan Hira mağarasına gider ve orada itikafa
girer yani kendisini ibadete verirdi. O yıl, Ramazan ayının sonlarına doğru yine itikafa girdiği bir zamanda kendisini bir melek ziyaret eder.

Hz. Peygamber'in vefatından sonra, sahabiler tarafından nakledilen hadisler küçük defterlerde toplanmıştır. Zamanla bu metinler ve nakiller hadis uzmanları tarafından derlenmiş ve başta Kütüb-i Sitte adıyla bilinen 6 kitap koleksiyonu ile birlikte birçok kitapta toplanmıştır. Kütüb-i Sitte'de yer alan kitaplar; Sahih-i Buhari, Sahih-i Müslim, Sünen-i Tirmizi, Sünen-i Nesai, Sünen-i Ebi Davud ve Sünen-i İbn Mâce'dir.

Tevrat’ta iki ayrı yerde yer alan On Emir Yahudilerden cumartesi gününe hürmet etmelerini beklemektedir.

Cumartesi (Şabat) günü, Yahudilerce haftanın en kutsal günü kabul edilmektedir. On Emir’de açıklandığı şekliyle Cumartesi günü, iki ayrı gerekçeyle kutsaldır. Bunlardan birincisi Tanrı’nın dünyayı altı günde yaratıp yedinci günde dinlenmiş olması, diğeri ise Tanrı’nın İsrailoğullarını Mısır’daki kölelik evinden kurtarmış olmasıdır.

Hıristiyanlar Hz. İsa’nın hayatının son aylarına “passion” adını verirler. Çünkü bu aylar onun insanlık adına çektiği acıların toplandığı aylardır.

A, B, C ve D şıkları Hint Yarımadasında ortaya çıkmış dinlerdir. Şintoizm ise Japon geleneğidir.

İslâm’ın iki temel kaynağı vardır. Bunlar Kur’an ve Hz. Peygamber’in sözlerinin yer aldığı hadis kitaplarıdır.

İncillerin ifadesine göre Hz. İsa Yahudiler tarafından Cuma günü çarmıha gerilmiş, orada can vermiş ve mezarına konulmuştur. Üçüncü gün yani Pazar günü mezarından dirilerek öğrencileriyle 40 gün birlikte olmuş sonra göğe yükselmiştir. Bu sebeple onun mezarından diriliş günü olarak kabul edildiği için Pazar günü yapılan ibadetin hıristiyanlar için önemi büyüktür. Pazar ibadeti mutlaka kilisede ve papaz nezaretinde olur

İbn Meymun’un (Maimonides) tesbit ettiği iman esasları şunlardır:
1- Tanrı var olan her şeyi yarattı ve onlara hükmetmektedir.
2- Tanrı birdir ve ondan başka Tanrı yoktur
3- Tanrı bir cisim değildir ve hiçbir şekilde tasvir edilemez.
4- Tanrı ezeli ve ebedidir.
5- İbadet sadece Tanrı’ya mahsustur. Ona ortak koşulamaz.
6- Peygamberlerin bütün sözleri haktır.
7- Efendimiz Musa’nın peygamberliği gerçektir. O, kendisinden önce ve
sonra gelen bütün peygamberlerin en büyüğüdür.
8- Elimizde olan Tevrat, tamamıyla Tanrı tarafından Musa’ya verilenin aynıdır.
9- Tevrat değiştirilmeyecektir ve gelecekte Tanrı, başka Tevrat da göndermeyecektir.
10- Tanrı insanın bütün işlerini ve düşüncelerini bilir.
11- Tanrı, emirlerini yerine getirenleri mükafatlandırır, ihlal edenleri
cezalandırır.
12- Mesih gelecektir; geciktiği halde her gün onun gelmesini bekleyeceğim.
13- Tanrı’nın bildiği bir zamanda, ölümden sonra dirilme gerçekleşecektir.

Yahudi kutsal kitabında Tanrının farklı isimleri yer almaktadır ancak Tanrının özel ismi olarak kullanılan YHVH (Yahve veya Yahova), bunların içinde en önemli ve kutsal olanıdır. On emir’de yer alan Tanrının ismini boş yere ağza almama emrine uyularak YHVH kelimesi telaffuz edilmediği gibi Tevrat dışında da herhangi bir yere yazılmamıştır. Tanrı’nın özel isminin sadece yılda bir kere Kefaret gününde (Yom Kipur) Mabet ibadeti sırasında kutsama duası söylenirken baş kohen tarafından telaffuzuna müsaade edilmiştir.

Musa önderliğindeki İsrail oğulları, ilahi bir mucize sonucu denizi aşmışlar, onları takip eden firavun ve ordusu ise boğulmuştur. Mısır’dan çıkışın tarihi tam olarak bilinmemekte, M.Ö.XIII. yüzyılda olduğu tahmin edilmektedir.