İslâm’da inanç esaslarına ‘iman esasları’ da denmektedir. İman, kelime olarak inanmak ve itimat etmek anlamına gelmektedir. İmanın terim anlamı ‘mutlak tasdik’tir. Mutlak tasdikin üç mertebesi vardır. Bunlar: kalp, dil ve fiil ile tasdiktir. Mümin, kalbi ve diliyle birlikte İslâm’ın iman esaslarını tasdik eden kimsedir. İman esaslarını kalbi ile tasdik etmediği halde sadece diliyle yani sözde tasdik edene ‘münafık’ denmektedir. Fiil ile tasdik ise, kalp ile tasdik edilen esasların davranışlarla gösterilmesidir. Yani, kişinin kalben iman ettiğinin gereğini işinde göstermesi ve iman ettiği esaslara göre yapılması gerekeni yapması, yapılmaması gerekeni yapmamasıdır. İslâm’ın iman esaslarının tamamını veya bir kısmını kabul etmeyen kimseye ise ‘kâfir’ denmektedir. Hz. Muhammed, halk arasında ‘Güvenilir’ anlamında ‘El-Emin’ diye biliniyordu. Allah ile insanlar arasında yardımcı ve yaratmada ortak olan varlıklara inananlara ‘müşrik’ denmektedir.  

Hz. Muhammed’in söz, fiil ve davranışlarını anlatan ifadelere hadis denmektedir. Hadisler, İslâm’da Kur’an’dan sonra en önemli dini kaynaktır. Müslümanlar, Kur’an’daki bazı ifadelerin açıklamasını veya Kur’an’da yer almayan bazı konularda Hz. Peygamber’in açıklamasını ve tavrını hadislerden öğrenmektedir. Müslüman bilginler, dini konularda Kur’an’dan sonra Hz. Peygamber’in sözlerinin ve davranışlarının yer aldığı hadis metinlerine çok önem verirler, bu kaynaklardan hareketle dini hayata dair kurallar tespit ederler. 

Cemaat içerisinde ortaya çıkan problemler bazen mahalli kadroların çözemeyeceği boyutlara ulaşmıştır. O zaman bölge ve Eyaletin kilise şefleri devreye giererek ortaya çıkan problemler konusundaki tecrübelerini toplu halde belirtmişlerdir. Bu durumda toplanan meclislere Bölge veya Eyalet Konsilleri adı verilmektedir. Esasında konsiller iki önemli gruba ayrılmaktadır. Bunlar Özel Konsiller ve Genel Konsiller diye isimlendirilmektedir. Özel konsillerden sadece muayyen bir ülkenin dinî problemini çözmek üzere o ülke piskoposlarının yaptığı toplantıya Milli Konsiller denir. Bir eyaletteki dinî problemin çözüme ulaştırılması için o eyaletten piskoposların yaptığı toplantıya ise Bölge Konsilleri adı verilir. Ancak Hıristiyan inançlarının oluştuğu konsiller Genel Konsillerdir. 

Yahudilik tarihinde ve geleneğinde önemli bir isim olan Ezra, bir peygamber değildir fakat peygamberden de öte bir konuma sahiptir. Yahudi din bilginlerine göre Hz. Musa önce gelmeseydi Tevrat, Ezra’ya verilecekti. Hikmet sahibi, bilgili bir kimse ve Tevrat’ın usta yazıcısı olarak tanınan Ezra, mabedin yeniden yapımına öncülük etmiş, Tevrat’ın yeniden yazılması ve Yahudi hayatındaki yerini alması onun sayesinde olmuştur. Ezra, Babilden geldikten sonra, İsrail topraklarında yaşayan Yahudiler arasında sözlü yorumu ile birlikte tamamen unutulan Tevrat’ı yeniden yazmıştır. Ezra, Tevrat’ı halkın huzuruna getirip okumuş, hükümlerini Yahudilere tek tek açıklamış ve hayat tarzı olarak benimsemelerini istemiştir. O Tevrat’ı haftalık okuma parçalarına bölmüş ve haftalık Tevrat okuma geleneğini oluşturmuştur. Talmud’a göre Ezra, Tevrat’ın yazı karakterini değiştirmiş, bazı harfler üzerine noktalar koymuştur. Diğer taraftan başka bazı değişiklikler de
yapmış, senenin başlangıç ayını değiştirmiş, Mısır’dan çıkışın  anısını hatırlatan Nisan yerine Babilden çıkışın anısını hatırlatan Tişri ayını, senenin ilk ayı olarak kabul etmiştir. Ayrıca Yahudilerin yabancılarla evlenmesini yasaklamış, evlenenlerin derhal boşanmalarını istemiştir.

Kudüs Siyon dağı mabet bölgesi vadedilmiş toprakların merkezidir.Cevap D'dir.

İkinci yüzyılda bir taraftan Hıristiyanlık yayılırken, diğer taraftan Mesela, Ebiyonitler, Gnostikler, Nâsıralılar gibi bazı sapmalar da yaşanmaya başladı. Üçüncü yüzyıla gelindiğinde meşhur kilise babalarından İreneyus (130-200), Tertulliyan (155-222), Kipriyan (200-258), İskenderiyeli Klement (150-215) ve Origen (184-254) Hıristiyanlığın yayılması için mücadele ettiler. İmparator Alexander Severus (222-235) ve Filip (244-249) dönemlerinde Roma hükümeti hıristiyanlara hoşgörüyle davrandı. 38 yıl boyunca rahat bir hayat geçirdiler. Fakat bundan sonra, imparator Dekyus ve Valeryan’ın dönemlerinde yani 250-260 arası korkunç bir zulüm yaşandı. Üçüncü yüzyılın sonlarında meydana gelen en önemli olaylardan birisi, Gregor (Kirkor) adında bir hıristiyanın çabaları sonucu Ermeniler’in hıristiyanlaşmasıdır. Hıristiyanlık tarihinde toplu olarak hıristiyan olan ilk kavmin Ermeniler olduğu ileri sürülmektedir. 

Peygamberler (Nevim): Yeşu, Hakimler, Samuel (I-II), Krallar (I-II), İşaya, Yeremya, Hezekiel, Hoşea, Yoel, Amos, Ovadya, Yunus, Mika, Nahum, Habakkuk, Tsefanya, Haggay, Zekarya ve Malaki bölümlerinden oluşmaktadır. 

Tamaşa dini kirlenmeler sonrası bir Sâbiînin rahibe gereksinim duymaksızın kendi başına nehre üç kez dalıp çıkması şeklinde yaptığı gusüldür.

Mecusiliğin kutsal metni Avesta’dır. Birkaç ana bölümden oluşan Avesta’nın bölümleri; Yasna, Visperad, Yaşt, Videvdat (Vendidat) ve Hurda Avesta (Küçük Avesta) olarak adlandırılır. Bu bölümler arasında en eski metinler 72 kısımdan oluşan Yasna’da bulunur. Yasna’nın 16 kısmı, geleneksel olarak Zerdüşt’ün kendisine atfedilir ve bunlar Gathalar (ilahiler) diye adlandırılır.

Agabâhya beş alt gruba ayrılır: Upanagalar. Chedasûtralar, Mûlasûtralar Prakirnakasûtralar. Cûlikâsûtralar.

Barnabas, incilini kanonik incillerin ilkinden de önce yazmıştır. Muhammed Ataurrahim adlı bir araştırmacı Pavlus üzerinde derinlemesine çalışıp şunları ç ıkarmıştır: Barnabas, zamanının çoğunu Hz. İsa’nın 3 yıllık peygamberlik süresinde yanında geçirmiştir. Barnabas İsa’nın havarisidir ve Hz. İsa’dan bizzat duyularak yazılan tek incildir. Matta, Markos, Luka ve Yuhanna gibi 4 incil sahibinin aksine, o Hz. İsa’yı görmüş ve öğretisini direkt ondan almıştır. 

Hıristiyanlıkta ibadet günlük, haftalık ve yıllık olarak üçe ayrılır. 

Philo’nun tespit ettiği bu esaslar, Mişna ve Talmud alimleri (Tannaim ve Amoraim) arasında taraftar bulmamıştır. Bunun sebebi de Philo’nun Filistin’in dışında Helenistik kültür muhitinde yaşıyor olması, Helenistik felsefenin etkisi altında kalması, felsefi bir monoteizmi savunması ve Filistin’deki dini gelişmelerden anında haberdar olmayışıdır. 

Zerdüşt, iyilikle (aşa) kötülüğün (drug) metafizik boyutta değil ahlaki
boyutta var olduğunu düşünmüş ve kendisinden tezahür eden varlıklar
içinden kötülüğe ve yalana yönelişler nedeniyle kötülüğün ortaya çıktığına
inanmıştır.

Tanrısal varlığın her yerde mevcut olan belirtilerine Kami denir. Kamiler; tabiat güçlerinden, ulu atalardan veya ilahi ve ruhani varlıklardan olabilir

Medine’den Mekke’ye 73 kişilik bir Müslüman grup ziyarete gelir. Bunlar, hem Hz. Muhammed’i hem de onunla birlikte olan Mekke’li Müslümanları Medine’ye davet eder. Ayrıca, onları koruyacaklarına ve kendi akrabaları gibi davranacaklarına dair söz verirler. Bunun üzerine, Hz. Peygamber müslümanların küçük gruplar halinde gizli bir şekilde Mekke’den Medine’ye hicret etmelerine izin verir. Bunu duyan müşrikler, hicret edenlerin evlerini yağmalamakla kalmadılar, ayrıca Hz. Peygamber’i öldürmek üzere suikast tertip ederler. Hz. Muhammed, 622 yılında Hz. Ebu Bekir ile birlikte Medine’ye hicret eder. Hicretin gerçekleştiği bu yıl, Hz. Ömer’in halifeliği zamanında Müslümanların kullanacağı hicri takvimin başlangıç yılı kabul edilmiştir.

Purim, neşe ve eğlence bayramıdır. 14 Adar günü kutlanan bu bayram, Pers yönetiminin Yahudilere uygulamayı tasarladığı katliamın tarihini belirlemek için kuraya başvurduğu veya zar attığı için, kuralar veya zarlar anlamında Purim adı verilmiştir. 

Ahura Mazda öncelikle kendisinin kutsal ruhu Spenta Mainyu ile diğer 6 ilahi varlığı yarattı. Ameşa Spenta (kutsal ölümsüz) olarak da adlandırılan bu altı yüce varlık; Vohu Manah (iyi düşünce), Aşa Vahişta (iyi gerçek), Spenta Armaiti (iyi sadakat), Khşatrha Vairya (cazip hükümranlık), Haurvatat (bütünlük) ve Ameratat (ölümsüzlük)tür. Bu ilahi varlıklar, aynı zamanda Bilge Rab Ahura Mazda’nın soyut veçheleri olarak da görülürler.

Melek Cebra^il’in Meryem’e, İsa’nın doğumunu müjdelemesi günü olan ve 25 Mart’ta kutlanan bayram Annonciation 'dur.

İnsanlığın yaşadığı ve yaşamakta olduğu din tecrübesiyle ilişkili olarak değindiğimiz bu hususlar doğrultusunda dinin; (i) insanın düşünce ve inanca dayalı değerlendirmelerini içeren zihinsel fonksiyonlarını, (ii) her türlü tavır ve davranışlarını ve (iii) insanın diğer insanlarla ilişkilerini ve kurumsal yönünü ifade eden sosyal yapısını belirleyen ve disiplin altına alan bir sistem olduğu söylenebilir.