Grekçe’de Pentikost kelimesi “ellinci” demektir. Pentikost, Kutsal-Ruh’un havariler üzerine inişinin hatırasına, Paskalya’dan 50 gün sonra yedinci Pazar günü kutlanır.

Milel ve Nihal başlığını taşıyan ilk eserin Aldülkahir el-Bağdadi’ye ait olduğu, ancak eserin günümüze kadar ulaşamadığı söylenmektedir.

Havarinin kelime anlamı “beyaz giyinenler, insanların ruhlarını din ve ilimle arıtanlar” demektir. Ancak bu ifade zamanla özel bir anlam kazanmış ve Hz. İsa’nın yardımcılarını kasteden bir terim halini almıştır.

Hz. İsanın hayatını, ölümünü ve dirilişin, anlatmak için kaleme alınan ve onun soyağacı ve doğumuna ilişkin bilgiler vererek başlayan incil  Matta İncilidir.

Veda Hutbesi İslâm’ın öğretilerinin bir özeti mahiyetindedir. Söz konusu hutbede; hiçbir tasvir ve sembol kullanmadan Allah’a iman, Müslümanlar arasında hiçbir ırk ve sınıf farkının olmayacağı ve hepsinin eşit olduğu, üstünlüğün ancak Allah’a sadakat ile yani takva ile olduğu, insan hayatının, malının ve şerefinin korunması, faizin yasaklanması, kan davasının kaldırıldığı ve adaletin kişisel olarak aranmayacağı, kadınlara iyi davranılması, mirasın adil olarak kadın ve erkek akraba arasında taksim edilmesi, Kur’an ve Hz. Peygamber’in uygulamalarının müslümanlara günlük hayatlarında rehber olması konuları üzerinde durmuştur.  

Hz. Peygamber’in vefatından sonra, sahabiler tarafından nakledilen hadisler küçük defterlerde toplanmıştır. Zamanla bu metinler ve nakiller hadis uzmanları tarafından derlenmiş ve başta Kütüb-i Sitte adıyla bilinen 6 kitap koleksiyonu ile birlikte birçok kitapta toplanmıştır. Kütüb-i Sitte’de yer alan kitaplar; Sahih-i Buhari, Sahih-i Müslim, Sünen-i Tirmizi, Sünen-i Nesai, Sünen-i Ebi Davud ve Sünen-i İbn Mâce’dir.

Philo’nun amentüsü (credo), Tanrı’nın var ve sonsuz olduğu; birliği, dünyayı yarattığı; yaratılışın tekliği ve Tanrı’nın yaratılışla ilgili ön bilgiye sahip olduğu ve bu alemin Allah tarafından sonradan yaratıldığı esaslarından oluşmaktadır.

Rabbani literatürde iyiler için mükafat, kötüler için ise ceza yeri olarak cennet (gan eden) ve cehennem (gehinnom) kavramlarına atıf yapılmaktadır.

Tanrı’nın dünyayı altı günde yaratıp yedinci günde dinlenmiş olmasıdır.

Konfirmasyon, doğrulama, gerçekleme, onaylama, teyit etme, tasdik etme manalarına gelmektedir. Bu kavram Hristiyan ilahiyatında "vaftizi pekiştirme ayini" olarak uygulanmaktadır. Konfirmasyon, daha önce vaftiz edilmiş ve Hıristiyanlığı kabul ettiğini kilisede cemaat huzurunda ilan etmiş olan erginlerin, bu imanlarına devam ettiklerini, engellere ve imtihanlara rağmen imanda sabit olduklarını teyit etmeleri ve onların imanlarının papaz tarafından onaylanmaları demektir.

II. Reformist Yahudiliğe göre Yahudi baba ve Yahudi olmayan anneden olan çocuk Yahudidir. Reformist Yahudilerin bu kararı, Ortodoks ve Muhafazakâr Yahudilerce tepkiyle karşılanmıştır. IV. Yahudiliğe geçişin temel prosedürü erkek için sünnet olma, ayrıca erkek ve kadın için mikve adı verilen bir havuzda tümüyle suya dalma (Tevilah) ve Yahudi şeriatının emirlerini kabul etmedir.

Geleneksel Yahudi hukukuna göre bir kişinin yahudi kabul edilmesi öncelikle Yahudi bir anneden doğmuş olma şartına bağlıdır. Ancak Yahudi dini hukukunun bu temel prensibinin yanında, Yahudi dinine girmek isteyenlere de müsaade edilmiş, kapı açık tutulmuştur. Yahudi doğmadığı halde Yahudi olmak isteyenlerin belli bazı safhalardan geçmesi gerekmektedir. Yahudiliğe geçişin temel prosedürü erkek için sünnet olma, ayrıca erkek ve kadın için mikve adı verilen bir havuzda tümüyle suya dalma (tevilah) ve Yahudi şeriatının emirlerini kabul etmedir.

Hz. İsa’nın, tebliğini yaparken en sık başvurduğu konulardan birisi mucizedir. Hz. İsa mucizelerle havariler üzerinde büyük bir etki göstermiş, aynı zamanda birçok kimseyi inandırarak kendine çekmiştir. İlk mucizesini Kana’da düzenlenen bir evlenme merasiminde ev sahibinin bardağında şarabı tükenince suyu şarap yaparak göstermiştir (Yuhanna 2: 9).

Yahudiliğin en belirgin özelliği, politeist bir ortamda tek Tanrı inancını (monoteizm) yerleştirmesidir. Gerek Tevrat’taki On Emir’de gerek Tanah’ın diğer bölümlerinde ve peygamberlerin mesajlarında üzerinde ısrarla durulan temel konu Tanrı’nın birliği ve başka ilahlara kulluğun yasaklanmasıdır.

Yahudiler kendilerinin İbrani Abram’dan (Hz. İbrahim) geldiklerine inanmakta, kutsal kitaplarının diline İbranice denilmekte, dinlerini ve milliyetlerini adlandırırken Yahudi terimi kullanılmaktadır.

Kur’an-ı Kerim’in Hıristiyanlığı ifade etmek için “nasârâ”kelimesini kullanmaktadır. “Nasârâ”, yaygın olan kanaate göre Hz. İsa’nın doğum yeri olan Kudüs yakınlarındaki “Nâsıra” kasabasına istinâden kullanılan bir isimdir. Hz. İsa bütün hayatı boyunca “Nâsıralı” adıyla anılmıştır. Nâsıra’ya ya da “Nâsûriye’ye mensup olan anlamında “nasrânî” kelimesi kullanılmış, dolayısıyla Hz. İsa’nın yolundan gidenlere de “nâsıralılar” denilmiş, Kur’an-ı Kerim’de bu ismi tercih etmiştir.

Paskalya, Noel, Meryem Ana Günü ve Haç Yortusu yıl içinde kutlanan bayramlar ve anma günlerinden iken tefekkür duası günlük ibadetler sınıflandırmasına girmektedir.

İbn Meymun’un tesbit ettiği iman esaslarına göre Tanrı bir cisim değildir ve hiçbir şekilde tasvir edilemez.

Doğu Kilisesi ve Batı Kilisesi arasında bu tür dinî ve siyasi mücadeleler yüzyıllardan beri aralıksız devam etti ve nihayet 1054 yılında iki kilise kesin olarak birbirinden ayrıldı. Roma Kilisesi’ne “Katolik” (evrensel anlamında), Bizans Kilisesi’ne de “Ortodoks” (öze bağlı, doğru inanç anlamında) isimleri verildi.

Hz. Muhammedin 23 yıllık peygamberlik dönemi olmuştur.