Yazan, anlatan, anımsayan “ben”; kişisel duygu ve izlenimlerinden çok akıp gitmiş zamanın tanığı “ben” konumundadır. Yazanın hesaplaşması; kendinden çok sosyal, siyasal, tarihsel olarak içinden geçtiği dönemle ilgilidir. Belki de bu nedenle içsel “ben”den çok sosyal ve tarihsel bir kimlik olarak “ben” ön plandadır. Doğru cevap E’dir.

Asıl sanat eserlerini şiir, roman, hikâye vd. türlerde veren edebiyatçılar, kendilerini daha özgür ifade ettikleri deneme türünde de eser verirler. Dolayısı ile sorunun doğru cevabı B seçeneğidir.

İlk sayfalarda

Özyaşamöyküsü sözcüğünün Batı dillerindeki karşılığı otobiyografidir.

Klasik anlayış, XVII. yüzyılda Fransa’da ortaya çıkmış ve XVIII. yüzyılda yaygınlık kazanarak birçok ülkede hâkim olan bir tiyatro akımı hâline dönüşmüştür. Pierre Corneille, Jean Racine, Jean Baptiste Poquelin Molière gibi büyük oyun yazarlarının yetiştiği klasik dönem, Fransız tiyatrosunun da en parlak dönemidir.

Hatıra, günlük veya mektup romanların ortak noktası kişinin kendisiyle hesaplaşmasını sağlamalarıdır.

“Ben” olma bilincinin en yüksek olarak hissedildiği, geçmişle ve kendiyle hesaplaşmanın en derin olarak ifade edildiği metinlerdir. Adalet Ağaoğlu (Göç Temizliği, 1984), Nedim Gürsel (Sağ Salim Kavuşsak: Çocukluk Yılları, 2004), Nezihe Meriç (Çavlanın İçinde Sessizce, 2004) gibi.

Türk halk şiirinde “yaş destanı, yaş türküsü, ömür destanı, hayat destanı, vücudname, mahrasname” gibi adlarla da anılan ve destan biçiminde söylenen yaşnameler, bir anlamda özyaşamöyküsel metinler sayılabilir. Yaşnamelerde ozan kendi
yaşam çizgisini ana hatlarıyla dile getirir; kaderci bir kabullenmeyle yaşamın zorluklarıyla, dünyayla, çağıyla şiirin olanakları çerçevesinde hesaplaşır.

Rönesans’ta Elizabeth döneminin en önemli tragedya yazarı ise Shakespeare’dir.

Entrika komedyası olarak da anılan ve olayların çeşitli dolantılarla ilerlediği, odak noktasının kişilerin üzerinde değil, kişilerin çevirdiği türlü dalaverelerde olduğu komedyaya “dolantı komedyası” denir.

Türk edebiyatında Osmanlı bürokrasi geleneğindeki "vilayet mektupçuluğuna" karşılık olarak “şehir mektupçusu” olarak bilinen yazar Ahmet Rasim'dir.

Bu nedenle doğru yanıt A'dır.

Sevdalım hayat Zülfü Livaneli' nin 2009 yılında yayınladığı özyaşam öyküsüdür. Doğru seçenek A'dır.

Eleştiri kelimesinin Batı’daki karşılığı olan “critique”, Yunanca “krites”den gelir. “Krites”, “hüküm”, “krinein”; hüküm vermek anlamındadır. “Kritikos” MÖ 4. yüzyılda “edebiyat hükmü” anlamında kullanılır.

Doğru cevap D şıkkıdır.

Türk edebiyatı tarihinde öz yaşam öyküsü türünün değilse de öz yaşam öyküsel anlatımın ilk örneği olarak Orhon Yazıtları’ndan söz edilebilir.

Popüler özyaşam öyküleri, bir alandaki (sahne, televizyon, sinema, spor vs.) tanınırlığından yola çıkan kişilerce yazılmış özyaşam öyküleridir. Yazanın estetik, toplumsal ya da eğitimsel bir kaygısı yoktur; onu seven ve daha yakından tanımak iste- yen hayran kitlesinin beğeni ve beklentilerini karşılamak üzere kaleme alınmış metinlerdir.

Mehmene Banu, hasta olan kardeşi Şirin'i hayata döndürmek için güzelliğinden vazgeçer çünkü onu çok sevmektedir. Mehmene Banu gizli bir şekilde kardeşi Şirin gibi Ferhad'ı sever. Kardeşini çok seven Mehmene Banu, Şirin ile Ferhad'ı ayırır. Mehmene Banu'nun bu tutumu ondaki kişilik değişiminin bir özelliğidir. Doğru yanıt: B'dir.

Bir anlatı metni, bir ya da daha çok kişinin başından geçen olayları sebep-sonuç bağının gözetilerek belli bir biçim altında anlatılması demektir.

Rönesans’ta Elizabeth döneminin en önemli tragedya yazarı ise Shakespeare’dir. 

Tiyatro terimi köken olarak Yunanca theastai (görmekten) theatron (genel görüş) sözcüklerine dayanır. Türkçeye ise tiyatro terimi İtalyanca teatro sözcüğü ile girmiştir.