Osmanlı Devleti, taşra yönetimi için bir bölgeye esas olarak iki yönetici gönderirdi. Bunlar, yürütmeyi üstlenecek olan bey ile yargıyı üstlenecek olan kadıdır. Bu, taşra teşkilat yapısının temelini oluşturur. Bu çerçevede yerel yöneticiler beylerbeyi, sancak beyi ve kadı olarak belirtilebilir. Elbette bu yöneticilere yardımcı olmak üzere görevlendirilen subaşı, şehir kethüdası, kapı kethüdası, dizdar, miralay, çeribaşı (serasker), mütesellim, muhassıl, mutasarrıf, âyan, müşü, naip, müderris, mütevelli, imam vb. gibi görevliler bulunmaktadır. 

Bu devlet adamlarından bazıları şunlardır: Mustafa Reşid Paşa
(1800-1858), Sadık Rıfat Paşa (1807-1858), Mustafa Sami Efendi (ö.1851), Âli Paşa (1815-
1871), Fuat Paşa (1815-1869), Münif Paşa (1828-1910), Safvet Paşa (1814-1883), Sadullah
Paşa (1838-1891), Mustafa Fazıl Paşa (1838-1875), Halil Şerif Paşa (1832-1879), Mahmut
Nedim Paşa (1818-1883), Mithat Paşa (1822-1884). Bu isim listesi genellikle 19. yüzyıl
başıyla 1830’lar arasında doğmuş yaklaşık üç kuşaktan oluşmaktadır. Bu kişilerin bizzat
kaleme aldıkları metinlerden hareketle Tanzimat zihniyetinin ipuçları yakalanabilir (Çetinsaya, 2001b, s. 54-55).

Osmanlı Devleti’nin yapısını merkez ve taşra teşkilatı olarak iki kısımdan oluşan idari, askerî, mali, ilmî ve adli organizasyonlar oluşturur. Merkez teşkilatı, padişahın merkezi

konumuyla şekillenen Divan-ı Hümayun, saray teşkilatı, Babıâli, askerî teşkilat ve maliye dairelerinden oluşur. 

1726 yılında ilk Türk matbaası kuruluncaya kadar Türkçe kitap basılmamıştır. İlk Türkçe kitap ancak Lale Devri’nde Sultan III. Ahmet zamanında basılabilecektir.

III. Selim’in yarıda bırakmak zorunda kaldığı askerî ıslahatları IV. Mustafa ve II. Mahmut devam ettirir. Mühendishâne-yi Bahrî-i Hümâyûn (1773) ve Mühendishâne-yi Berrî-i Hümâyûn (1795)’un kurulması, Nizam-ı Cedit Ordu­sunun kurulması (1793), Yeniçeri Ocağının kaldırılması (1826) ve Âsakir-i Mansure-yi Muhammediye’nin kurulması (1826) gibi girişimler hep askerî alandaki gerilemeyi önle­mek içindir.

Namık Kemal 1873’te yazdığı ancak adı ve ­içer­ği­ değişti­ri­lerek 1875’te yayımlanan oyunu Gülni­hal (Raz-ı Di­l)’de meşruti­yet f­ikri­ni­ anlatma yolunda ver­ilen çabayı anlatır.

Ceride-i Havâdis İstanbul’da William Churchill adlı bir İngiliz’in devlet teşvikiyle 1840 yılında çıkarmaya başladığı bu gazete ikinci Türkçe gazetedir. Devlet teşvikiyle yayımlandığı için yarı resmî bir yayındır.

Osmanlı Türkçesinde kavram bulunup yaygınlaşıncaya kadar “anayasal monarşi” anlamında “nizam-ı serbestane” [serbest düzen] tabiri kullanılır. “Daha sonra bu tabirin yerine İslamî referansı da olan ‘usul-i meşveret’ terkibi yaygınlaşmıştır.”

Klasik Osmanlı Dönemi’nde gayrimüslimler ticaret, sanat ve bilimde ileridedir, Müslüman mekteplerinde okuyamazlardı, askerlik gibi devlet hizmetlerinden uzak tutulmuşlardır.

İslamcılık akımının öncülerinden Ali Suavi’nin 1866’da çıkarmaya başladığı Muhbir de
İbret gibi bir fikir gazetesidir.

Celali İsyanları; devletin ekonomik yapısının bozulması, mezhepsel ayrımcılık, sosyal sınıflar arasındaki uçurum ve kadıların halk üzerinde baskısı nedeniyle çıkmıştır. Bu isyanların, padişah değişikliğinin istenmesiyle ilgisi yoktur. Doğru cevap: E'dir. 

Islahat Fermanı sosyal ihtiyaçtan çok açık bir dayatmadan doğmuştur. Zira Islahat Fermanı’nın ilanı öncesindeki en önemli sorun, hatta doğrudan doğruya fermanın hazırlanmasında, ilan edilmesinde etkisi olan olay Kırım Savaşı olarak bilinen ve Avrupa devletlerinin de karışıp taraf olduğu Osmanlı-Rus Savaşıdır.