Biyokütle Gazlaştırması (Piroliz) ile Hidrojen Üretimi

Ormanlardaki ağaç atıkları, samanlar, yerleşim yerleri katı atıkları, vs. gibi biyokütlenin yüksek sıcaklık ve düşük basınçta gazlaştırılmasıyla da hidrojen elde edilebilir. Biyokütleden hidrojen üretimi fosil yakıtlarından hidrojen üretimine benzer. Önce gazlaştırma yapılır, elde edilen gaz temel olarak H2, CO, CO2 ve CH4’dan oluşur. Metan katalitik ortamda su buharı ile reforme edilerek hidrojen ve karbon monoksite dönüştürülür. Karbon monoksit de su buharı ile şift reaksiyonu uyarınca CO2’e dönüşerek hidrojen verimini artırır. Prosesin yan ürünü olan CO2, biyokütlenin yaşamı boyunca atmosferden alındığı için tekrar atmosfere verilmesi durumunda atmosferdeki CO2 dengesi bozulmaz. Biyokütlenin gazlaştırılması sonucunda elde edilen H2 ve CO2 gaz karışımı doğrudan yakıt hücrelerinde elektrik elde etmek için kullanılabilir.

Günümüzde dünya çapında yıllık hidrojen üretimi 40 milyon ton, 5,6 EJ (1018 Joule) civarındadır. 

Kaynaşma: Yüksek sıcaklıkta (~1x106 K) iki hafif atom çekirdeğinin daha ağır bir atom çekirdeğine dönüşmesidir.

Güneş yarıçapı 700.000 km (Dünya yarıçapının yaklaşık 109 katı), kütlesi 2x1030 kg (Dünya kütlesinin yaklaşık 330.000 katıdır).

Akustik enerjinin gücü yüksek desibel seviyelerinde olması durumunda oldukça büyüktür.

Isıl enerjiyi doğrudan elektrik enerjisine dönüştüren yöntemler termiyonik, piroelektrik ve Seebeck üreteçler, alkali-metal ısıl – elektrik dönüştürücüleri ve infrared fotovoltaik enerji hasadı yöntemleri olarak sıralanabilir.” Syf201 “Elektromanyetik rüzgar üreteçleri; dinamik akışkan enerji hasadında kullanılmaktadır. Etrafımızdaki havanın akışı elektrik enerjisi dağıtım hatlarının olmadığı bölgelerdeki algılayıcılara enerji sağlamak üzere kullanılabilir. Rüzgar enerjisi hasadında kullanılan cihazları mikro rüzgar türbinleri, mikro rüzgar kuşağı üreteçler, piezoelektrik rüzgâr hasatçıları ve elektromanyetik rüzgâr üreteçleri olarak sıralayabiliriz.

Bizleri çevreleyen dünyada faydalanamadığımız pek çok enerji kaynağı bulunmaktadır. Bunları elektromanyetik alanlar, doğal ve yapay aydınlatmalar, atık ısı ve sıcaklık farkları, hava akımları, titreşimler, sesler ve hatta kendi vücut hareketlerimiz olarak sıralayabiliriz.

Deklinasyon açısı (?): Bir ışının öğle vakti Ekvator düzlemiyle yaptığı dar açıdır. Yıl bo­yunca değişen bu açı aşağıdaki eşitlikten derece olarak hesaplanır. Burada n, yılın gününü gösterir. Örneğin; 15 Ocak için n = 15; 20 Şubat için n = 31 + 20 = 51’dir. 

Tarımsal Atıklar: Bu tür atıklar hasat sırasında tarlada kalan ya da ayırma ve temizleme sırasında biriken atıklardır. Doğru cevap D'dir. 

Günümüzde, güneş hücrelerinde çoğunlukla tek-kristalli silisyum hücreler, çok-kristalli silisyum hücreler, amorf silisyum (a-Si) hücreler ve bakır indiyum selenyum hücreler kullanılmakta olup nanotitanyum dioksit hassaslaştırılmış hücreler, çok-kristalli silisyum ince film hücreler ve organik güneş hücreleri ile ilgili çalışmalar yürütülmektedir. Bunların arasında silisyum güneş hücreleri, özellikle kristal silisyum güneş hücreleri, bugünün teknolojisinde en gelişmiş ve ticari değere sahip olanıdır.

Kristal Silisyum, Galyum Arsenit, Amorf Silisyum, Kadmiyum Tellürid, Bakır İndiyum Diselenid fotovoltaik hücrelerin yapımında kullanılan malzemelerdendir.

Hidrojen Üretim Yöntemleri; Suyun Elektrolizi ile Hidrojen Üretimi, Fosil Hammaddelerden Hidrojen Üretimi, Kömürün Gazlaştırılması ile Hidrojen Üretimi, Buhar Dönüşümü (Reforming) ile Hidrojen Üretimi, Ototermal Reforming (ATR) ile Hidrojen Üretimi ve Isıl (Termal) Ayrışma ile Hidrojen Üretimi olarak sınıflandırılmıştır.

Fotovoltaik (PV) paneller doğal veya suni ışığın elektrik enerjisine doğrudan dönüştürülmesinde başarı ile kullanılmaktadır. En modern PV hücrelerinde, 1,11 eV bant aralığına sahip silisyum kullanılmaktadır.

Baraj gölünde suyun belli bir seviyeden fazla yükselmesini önlemek amacıyla kullanılır. Savaklar baraj gölünde kullanıldıkları yere göre dolu ve dipsavak olmak üzere sınıflandırılır. Doğru cevap A'dır.

Aktinograf: Meteoroloji istasyonlarında yatay ve güneye bakan yüzeylerde ışınım şiddetini ölçmekte kullanılan cihaz.

Jeotermal sistemleri oluşturan parametreler; ısı kaynağı, ısıyı taşıyan akışkan, örtü kaya (geçirimsiz kayaç) ve rezervuardır.

Güneş enerjisi uygulamalarında kullanılan sistemlerin tasarımlarında, enerji ve verim he- saplamalarında kullanılan belli başlı 10 tane güneş açısı bulunmaktadır. Yükseklik açısı, güneş azimut açısı, yüzey azimut açısı, zenit açısı, enlem açısı, eğim açısı, geliş açısı, güneye bakan eğik yüzey geliş açısı, deklinasyon açısı, saat açısı. Doğru cevap D'dir.

Örtü kaya, yüzeye doğru yükselmeye başlayan sıcak akışkanın rezervuarda depolanmasını sağlayan yeraltı katmanıdır

Isıyı taşıyan jeotermal akışkan çoğu zaman meteorik (yağmur ve/veya kar) sudur ve sıcaklık ve basınca bağlı olarak fazı (sıcak su, kuru buhar veya sıcak su-buhar) değişkenlik gösterir

Rezervuar (hazne), ısıyı taşıyan akışkanın ilerleyebileceği geçirgen ve gözenekli kayaçlardır