Etkililik

Örgütte fonksiyonel birimlerin kendi uzmanlık alanlarına ilişkin olarak kullandıkları yetki fonksiyonel yetkidir.

Yönetici başkaları vasıtasıyla iş yapan kişidir. Bu nedenle, günlük ve rutin işleri yapmak, yöneticilerin kendi görevleri değildir; astlarının görevidir. Ancak, yöneticiler örgüt amaçları doğrultusunda örgüt içindeki ve dışındaki bireylerle iş birliği yaparlar; örgütü temsil ederler; örgütün başarısından sorumlu tutulurlar; sorun çıkmasına engel olurlar ve sorun çıkarsa da sorunları çözmek için uğraşırlar.

Planlama

D seçemeği

C seçeneği, yetkiyi değil sorumluluğu ele almaktadır. D seçeneği ise, biçimsel yapı ve ilişkilerin belirginleştirilmesinin tam tersi olarak genişletmeden bahsettiği için doğru seçenek değildir. A seçeneği, ilgili sayfada açıklanmaktadır.

Yönetimin çeşitli tanımları vardır. Bu tanımlardan biri şöyledir: “Yönetim, değişen çevrede sınırlı kaynakları verimli şekilde kullanarak örgüt amaçlarına etkin bir şekilde ulaşmak için başkalarıyla işbirliği yapmaktır”. Yukarıdaki ifadeleri bu tanımı temel alarak incelediğimizde, “yönetimin ilgi alanının tesadüfi faaliyetler olmadığı” çıkarımını yapabiliriz. Zira, yönetim örgütün amaçlarına ulaşmak için izlenen ve içinde planlama, karar alma ve değerlendirme faaliyetlerini barındıran sistematik bir süreçtir.

Yanıtınız yanlış ise, “Örgütlerde Güç” konusunu gözden geçiriniz.

Bir sistem çok sayıda bireyi (insanı) ve bu bireylerin etkileşimini kapsıyorsa sosyal bir sistemdir. Seçenekler arasında sosyal sistem özelliğini bir tek işletme taşımaktadır.

Yönetimin fonksiyonları dar ve geniş anlamda ele alınmaktadır. Yöneltme, dar anlamda bir yönetim fonksiyonudur.

Fonksiyonlara göre bölümlere ayırma sisteminde işletmede çalışan personel sayısı, işletmenin büyüklüğü, yapılan işlerin niteliği, uzmanlık derecesi ve personelin niteliği gibi faktörler dikkate alınır.

Bölgesel ihtiyaçlara hızlı cevap verebilmek mümkündür

Yapısal ilkeler; işbölümü, yönetim birliği, yetki ve sorumluluk, merkezleşmek ve hiyerarşi ilkesinden oluşmaktadır.

Komuta yetki, üstün emir verme ve astında verilen emire uyması olarak tanımlanabilir. Yöneticinin sahip olduğu yetkinin belirlenmesinde yöneticiye yüklenen sorumluluk oldukça önemlidir. Yetki ve sorumluluğun denk olması oldukça önemli bir örgütleme ilkesidir.

Yetki kavramı, kişiye örgüt tarafından verilmiş olan başkalarının davranışlarını biçimsel ilişkiler çerçevesinde belirleme hakkıdır. Dolayısıyla, yetki örgütsel mevkiden kaynaklanır. Örgüt içinde herhangi bir mevkiinin sahip olduğu yetki önceden belirlenmiştir. Bu örgütleme sürecinin bir gereğidir. Bu nedenle, mevkii sahibi kişiler değişse de, mevki aracılığıyla sahip olunan yetki değişmemektedir. Ayrıca, bir yönetici yetkiyle kendisine verilen karar verme ve emir verme haklarını yerinde ve doğru olarak kullanmakla yükümlüdür. Buna bağlı olarak, yönetici verdiği kararların ve emirlerin sonuçlarından sorumludur. Ancak, yetki sahibi olmadığı (yetki kullanamadığı) sonuçlardan da sorumlu tutulmamalıdır. Özetle, yöneticinin yetki ve sorumluluk kapsamı birbiriyle uyumlu olmalıdır. Bu açıklamalar ışığında yukarıdaki ifadeleri değerlendirdiğimizde, II’nci ifadenin yanlış olduğu sonucuna varırız. Diğer ifadeler ise doğrudur.

Koordinasyonun kolaylaşması fonksiyonlara göre bölümlere ayırmanın faydaları arasında yer almaktayken diğer seçeneklerde verilenler ürün temeline göre bölümlere ayrılma ve coğrafi temeline göre bölümlere ayrılma ile ilgilidir.

Ticari bankaların cari hesaplar, konut kredileri ve tahvil, iştirakler, tahsil senetleri, kambiyo şeklinde bölümlendirilmesi ürün temeline dayanan bölümlere ayırmaya örnek oluşturur.

Ürün temele dayanan bölümlere ayırma da çok çeşitli ürünler üreten işletmelerde geçerli olan bir sistemdir. Üretilen ürünler veya ürün grupları bakımından bölümlere ayırmaya gitmek gerekiyorsa ve bazı ürünlerde ileri derecede uzmanlaşma gerekiyorsa bu sistem yararlı olduğu kadar kaçınılmazdır. Bu modelde üretilen aynı ya da benzer mallar için bir birim kurulur.  Doğru cevap D seçeneğidir. 

Düzen ve istikrar

Yönetim teorisinin gelişmesindeki en itici güç endüstri devrimiydi.