Emir komuta zinciri, yetki ilişkileri bağlamında en üst seviyeden en düşük seviyeye kadar kimin kime rapor vereceğini açıklar.

Stratejilerin başarılı uygulamalara dönüştürülmesinde etkili unsurlar liderlik, organizasyon yapısı, insan kaynakları, kurum kültürü ve iş etiğidir.

Çevresel değişmelerin sonucu olarak ortaya çıkan bir diğer örgüt yapısıdır. Bu örgüt yapısı ile şebeke örgütlerinin temel fikri aynıdır: Daha esnek olan daha hızlı karar alınabilen, sabit masrafı azalmış ve küçülmüş bir örgüt yapısı için, temel ve yardımcı fonksiyonlarla ilgili işletme bünyesinde yürütülen iş ve faaliyetleri mümkün olduğu ölçüde işletme dışındaki başka işletmelerden sağlamak, bu şekilde hem outsourcing yapmak hem de hiyerarşik kademeleri azaltmak ve yalın hâle getirmektir.

Rekabetçi stratejilerin dar bir pazar alanında, belirli bir müşteri grubu hedeflenerek uygulanması hâlinde, odaklanmış stratejilerden söz edilir.

Çıktı odaklı kültür, başarıdan doğrudan yönetici ve çalışanları sorumlu tutar, bireysel ve grup çıktılarını ödüllerinden yöntemlerden yararlanır.

Örgütleme fonksiyonu kapsamında öncelikle örgüt içerisinde yapılacak islerin tanımlanması, bu isleri yerine getirecek kişilerin istihdam edilmesi, örgüt içerisindeki yetki ilişkilerinin tanımlanması, komuta zincirinin kurulması ve personelin çalışmalarının koordine edilmesi gibi faaliyetler yerine getirilecektir.

Örgütler ve farklı dönemlerdeki yönetim uygulamaları sosyal, politik, ekonomik ve teknolojik faktörlerin etkisi altında şekillenir.

Yönetsel denetim sürecindeki aşamalar şunlardır; standartları belirlemek, performansı ölçmek, performans ve standartları karşılaştırmak ve son olarak düzeltici faaliyetlerde bulunmaktır.

Liderliği anlamak üzere geliştirilen yaklaşımlardan bir diğeri Yol-Amaç Kuramıdır. Robert House tarafından geliştirilen yol amaç kuramı, temel parçalarını motivasyon alanındaki bekleyiş kuramından alan bir durumsal liderlik kuramıdır. Yol Amaç teriminin kaynağı, etkili liderler “izleyicilerini bulundukları yerden alıp işle ilgili amaçlarına ulaşmalarını sağlamak üzere yolu açar ve yolculuğun kolay geçmesi için yol üzerindeki engelleri ortadan kaldırır” inancıdır. House yürüttüğü çalışmalarda 4 tür liderlik davranışından söz etmektedir. Bunlar; yönlendirici lider, destekleyici lider, katılımcı lider ve başarı odaklı lider.

İşletmeleri ilişkisiz çeşitlendirme stratejilerine yönlendiren başlıca nedenler ise şunlardır: 
• Finansal kaynakları yüksek getiri sağlayacak şekilde kullanmak
• Varlık ve yeteneklerin kullanılması yolu ile yarar sağlamak
• Teşviklerden yararlanmak
• Zorunlu el koyma durumunda kalmak
• Başarısız işletmeleri yeniden yapılandırarak yüksek getiri elde etmek
• Yöneticilere ek gelir yaratmak ve/veya işsiz kalma rislerini azaltmak

İç çevre faktörleri olarak liderlik ve yönetim tarzı, örgüt kültürü, insan kaynakları, örgüt yapısı, işletmenin sahip olduğu varlıklar, finansal güç ve operasyonel ve yönetsel süreçler sayılabilir.

Beklenti teorisi insanların rasyonel modeller ile tutarlı olmayan kararlar almış gibi göründüğü yolundaki gözlemleri açıklamak için kullanılmıştır. Beklenti teorisi bireylerin bir karar sonucunda oluşan aynı büyüklükteki kayıp ve kazanca farklı öznel değerler verdiğini öne sürmektedir. Bu kurama göre bir eylem ile ilişkilendirilen potansiyel kayıp ve kazançları değerlendirirken insanlar, bir referans noktası oluşturmak sureti ile sürece başlar. Referans noktası genelde mevcut durumdur. Dolayısıyla bir firma yatırılmış sermayesine karşın hâlihazırda %10 dönüş alabiliyor ise bu durum karlılığın ölçümünü etkileyecek bir karar için bir referans noktası olabilir.

Stratejik yönetim süreci, “işletmenin uzun dönemde yaşamını devam ettirmesine ve sürdürülebilir rekabet üstünlüğü sağlamasına yönelik tüm bilgi toplama, analiz, seçenek geliştirme, karar ve uygulama faaliyetlerinin tümü” olarak tanımlanır

Sanal örgüt yapısı, farklı fiziksel olarak yaygın veya coğrafik alanlara yayılmış üretim, pazarlama ve diğer faaliyet birimlerinin ya da işletmelerin, bilişim teknolojilerinden yararlanılarak tek merkezden yönetilmesi ve koordinasyonudur.

Beş güç modeli yöneticilere, performansta endüstri etkisini anlamalarında ve endüstriden kaynaklanan güçleri değerlendirmesinde yardımcı olmaktadır. Bu rekabetçi güçler, (1) potansiyel yeni girişlerin oluşturduğu tehdit, (2) ikame ürünlerin oluşturduğu tehdit, (3) alıcıların pazarlık gücü, (4) tedarikçilerin pazarlık gücü ve (5) mevcut rakipler arasındaki rekabetin şiddetidir.