Komuta yetkisi, bir yöneticinin bir işin yapılması ya da yapılmaması konusunda astlarına doğrudan emir verme ve karşılığında itaat bekleme hakkını ifade eder. Kurmay yetki, danışmanlık yapma, görüş bildirme ve önerilerde bulunma işlevini ifade eder. Bir işletmede faaliyetlerin yürütülmesinde komuta ilişkilerinin yanında kurmay yetki ilişkilerinden de yararlanılıyorsa komuta-kurmay yapı söz konusudur. Fonksiyonel yetki, belirli bir grup faaliyet veya bir faaliyetin bazı yönlerine ilişkin olarak bir yöneticinin başka bölümlerdeki personel üzerinde emir verme hakkını ifade eder. Liderlik yetkisi diye bir yetki türü de bulunmamaktadır.

Denetim mekanizmasını işletememek

Dış kaynaklardan yararlanma (Outsourcing), Daha az etkili ve görece yüksek maliyetli olduğu sonucuna varılan faaliyetleri başka işletmelere devretme yoluna gidilmesidir.

Sistematik yönetim yaklaşımı, örgütsel faaliyetleri düzenleyen ve koordinasyonu kuvvetlendiren belli prosedürlerin ve süreçlerin geliştirilmesi girişiminde bulunmuştur. Sistematik yönetim yaklaşımının temelini oluşturan çabaların operasyonel ekonomi, yeterli istihdam, müşteri ihtiyaçlarını karşılayacak şekilde stokların yönetimi ve denetim etrafında toplandığı görülmektedir.

Yönetsel denetim, planlara dayalı, esnek, doğru, dakik (tam vaktinde) ve tarafsız (objektif) olduğunda etkili olabilmektedir.

Bu araştırmalar liderlik davranışlarının özellikle küçük gruplar üzerindeki performansına yoğunlaşmıştır. Çalışmaların amacı, örgütü daha fazla verimliliğe ve çalışanlar arasında daha yüksek iş tatminine götürecek liderlik yaklaşımın belirlenmesidir. Araştırmalar sonucunda üç temel liderlik davranışı ortaya konulmuştur: Michigan Üniversitesi çalışmaları, Ohio State Üniversitesi çalışmaları bulgularının üzerine “katılımcı yönetim” kavramını eklemiştir. Böylece tartışmalar örgütte çalışan bireylerden takımlara liderlik edilmesi konusuna taşınmıştır.

Performans kriterlerinin belirlenmesi ve ölçümü konusunda son yıllarda yaygın kullanılan bir yaklaşım Dengeli Performans Göstergesidir.

İşletmelerin ilişkili çeşitlendirme stratejisi uygulamalarının nedenleri şunlardır:

İş birimlerinin mevcut faaliyetlerinden ortak olarak yararlanmak

Pazar gücü elde etmek

Varlık ve yeteneklerini yeni ürün ve işlerde kullanarak ek gelir ve yararlar sağlamak

Maliyet tasarrufu sağlamak ve yüksek getiri elde etmek

Teşviklerden yararlanmak

Riskleri azaltmak ve dağıtmak

Yöneticilere ek gelir yaratmak ve/veya işsiz kalma risklerini azaltmak.  

Küresel Standardizasyon Stratejisi, küreselleşme hipotezini çağrıştırır. Bu hipotez, dünyanın her tarafındaki tüketici ihtiyaçları ve tercihlerinin birbirine yakınsadığını ve böylece gitgide homojenliğin arttığı varsayımını destekler. Teoriye göre her nerede olursa olsun insanlar aynı ürünleri satın almak ve aynı şekilde yaşamak isterler. Bu stratejiyi izleyen şirketler, ürünler standart olduğu için önemli ölçek ekonomileri ve yerelden kaynaklanan (nitelikli ve ucuz yerel iş gücü gibi) ekonomiler sayesinde kazanç elde etmeye çabalarlar. Küresel standardizasyon stratejisi, yerel koşullara uyum baskısının düşük, maliyetleri düşürme baskının yoğun bileşiminden ortaya çıkar. Bu stratejiyi uygulayan şirketler, çoğunlukla ağlar biçiminde örgütlenmişlerdir. Bu strateji şirketlerin olası en düşük maliyet pozisyonuna ulaşmalarına yol açar.

Operasyonel planlar, somut operasyonel amaçların etkililikle gerçekleştirilebilmesi ve tatktik planların desteklenmesi için gerekli eylem ve adımları belirginleştirir. Bu tür planlar yöneticiler için günlük veya haftalık uygulama rehberi işlevini görür.

Planlama, örgütsel hedeflerin tanımlanması ve bu hedeflere ulaşabilmek için atılacak adımların belirlenmesidir. Etkinlik, daha çok kaynak kullanımı ile ilgili bir kavramdır. Yönetim, başkaları vasıtasıyla örgütsel faaliyetlerin yerine getirilmesinin sağlanmasıdır. Liderlik ise, temel olarak çalışanların ortak örgütsel hedeflere doğru yönlendirilmesi ve harekete geçirilmesidir.

Rekabetçi stratejilerin dar bir pazar alanında, belirli bir müşteri grubu hedeflenerek uygulanması hâlinde, odaklanmış stratejilerden söz edilir.

Klasik yönetim yaklaşımı aslında birden fazla temel yaklaşımdan oluşan bir bütünü temsil etmektedir. Klasik yönetim anlayışını temsil eden yaklaşımları sistematik yönetim yaklaşımı, bilimsel yönetim yaklaşımı, bürokrasi yaklaşımı, yönetim süreci yaklaşımı olarak isimlendirebiliriz.

Matris yapı, fonksiyonel ve bölümlendirilmiş örgütlenmelerin bileşimidir. Bu tip örgütlenmede yatay düzeyde iletişim ve bilgi paylaşımı kolaylaşır. Ayrıca, ürün-fonksiyon ya da ürün bölge matrisi biçiminde de matris yapı oluşturulabilir.

Karar alma süreci, bir sorunun varlığını algılama, sorunu tanımlama, sorunun çözüm seçeneklerini belirleme, seçenekleri birbiri ile karşılaştırma ve işletmenin amacına en uygun seçeneği seçme ve uygulama aşamalarından oluşur.

Mintzberg’in yönetsel rollere ilişkin tipolojisi üç temel kategoride değerlendirilebilir. Bu kategoriler, bireyler arası, haberleşme ve karar veri­ci­ roller olarak sınıflandırılmaktadır.