Etiğin konusunu oluşturan bir sorunun da kendiliğinden ahlâki nitelikte olduğu söylenemez. Her ne kadar etik, ahlâk üzerine eleştirel bir düşünme etkinliği ise de bu etkinliğin bizatihi kendisinin mutlaka ahlâki olması gerekmez. Bu anlamda etikle uğraşan bir kişi, konusunu oluşturan ahlâka belirli bir mesafeden bakabilmelidir. Nitekim bir etikçinin her bir eyleminde ahlâka uygunluğu gözettiği iddia edilemez. Zira bir felsefi düşünme etkinliği olan etik, aynı zamanda ahlâki bir etkinlik değildir. Dolayısıyla belirli bir etik düşünceye sahip kişinin, gündelik hayatında her zaman düşüncelerinin gereğini yerine getirdiği söylenemez.