Aile ekonomistleri aile içinde yer alan çok sayıda karar alıcının varlığı karşısında iki yaklaşım izlemişlerdir İlk yaklaşım, 1950lerden 1980lere kadar üstünlüğünü korumuş olan ortak tercih yaklaşımıdır. Bu yaklaşımda karar alıcı birim tek başına ailedir. Ailenin tek bir bütçe kısıtı ve tüm aile fertlerine ait tek bir fayda fonksiyonu varsayılmaktadır. Fayda fonksiyonu her bir aile üyesinin boş zaman ve tüketim bileşimlerini içermektedir. 1980lerin başında Manser-Brown ve Mc Elroy-Horney tarafından gerçekleştirilen bilimsel çalışmaların öncülük ettiği ikinci yaklaşım ise aile talebini pazarlık oyununun sonucu olarak modelleştiren yaklaşımdır. Pek çok pazarlık oyunu modelinde baba ya da anne olmak üzere iki karar alıcı birim yer almaktadır. Çocuklar karar alıcı birimlere dâhil edilmemekle birlikte kendilerini seven ve onlara karşı sorumluluklarının farkında olan ana-babaları aracılığı ile seçilen malların tüketicileri olarak modelde yer almaktadırlar. Pazarlık oyunu modelleri rasyonel aile davranışı ile ilgili inceleme alanının sınırlarını genişletmiştir.